Bussende Stadjer: soms zat ik te huilen in de bus

Het wegbrengen van een reiziger naar Schiphol, het vervoeren van een postbakje van Nijmegen naar Groningen en karaoke in een bejaardentehuis in Almelo. Het is een greep uit de opdrachten die Tjalling Overdijk deze week uitvoerde in het kader van het schoolproject ‘Tjalling in de bus’.

Voor dat project moest hij onafgebroken in de bus zitten en voerde hij opdrachten uit die door mensen werden aangedragen. “Het was een leuke maar wel een heel erg zware week”, zegt Overdijk. “Vooral het slapen ’s nachts in nachtbussen of in bushokjes viel niet mee”. Reizigers keken soms ook heel vreemd op als ze Overdijk tegenkwamen. “Maar als ik vertelde waar ik mee bezig was, dan hadden ze daar wel veel respect voor”.

Opdrachten
Gedurende de week konden mensen via de website opdrachten insturen. “De meest bijzondere opdracht mocht ik afgelopen nacht (donderdagnacht, red.) uitvoeren. Ik mocht namelijk de brug bij de Oostersluis openen. In de controlekamer mocht ik op een aantal knoppen drukken waarna de brug openging. En dat vond ik wel heel bijzonder”. Overdijk geeft wel ruiterlijk toe dat hij lang niet alle opdrachten heeft kunnen uitvoeren.

Reflectieverslag
Om het schoolproject te behalen had Overdijk behalve het een week lang volhouden, ook media aandacht nodig. “Ik ben door OOG verschillende keren geïnterviewd, en ook door verschillende andere radiozenders. Dus ik maak me absoluut geen zorgen dat ik het niet gehaald heb”. Toch schuilt er volgens de student nog wel een addertje onder het gras. “Ik moet vanmiddag (vrijdag, red.) nog wel een reflectieverslag schrijven naar aanleiding van dit project, dus daar moet ik nog hard mee bezig”.

Huilen in de bus
Het volbrengen van non-stop bussen door Nederland was volgens Overdijk niet makkelijk. “Ik heb ook verschillende keren overwogen om te stoppen. Kijk, als je bezig bent is er niks aan de hand. Maar zodra je stil zit dan kom je je zelf ontzettend tegen. Op mijn website is ook een filmpje te zien waarop ik op een gegeven moment gewoon zit te huilen in de bus en ook echt overweeg om te stoppen. Afgelopen donderdag was zo’n moment, maar toen heeft mijn moeder daar oren van gekregen en die heeft mij opgebeld en gezegd, verdorie Tjalling, het is nog maar één dag, nu moet je ook doorgaan”.

Tjalling als buschauffeur
Op de vraag of het project een vervolg krijgt antwoordt Tjalling lachend misschien. “Het zal sowieso dan een andere opzet krijgen. Misschien ‘Tjalling in het vliegtuig’ óf ‘Tjalling als buschauffeur’. Dus het kan nog alle kanten op”.