Het opknappen van sociale woningbouw in achterstandswijken en het verhuizen van bewoners naar andere wijken leidt niet automatisch tot het verplaatsen van problemen. Dat blijkt uit een landelijk onderzoek, waarbij ook naar Groningen gekeken is.
Onderzoekers van de Universiteit van Utrecht en de TU Delft hebben het zogenoemde ‘waterbedeffect’ onderzocht. Dat is de theorie dat sociale problemen meeverhuizen met bewoners als die hun vertrouwde wijkje moeten verlaten omdat daar grootschalige renovaties plaatsvinden. Volgens de onderzoekers is dat alleen zo als er veel nieuwkomers in een wijk zijn en er grote sociaal-culturele verschillen zijn tussen de oude en de nieuwe bewoners. In de praktijk is dat alleen gebeurd in Rotterdam. In de andere steden van het onderzoek – Groningen, Den Haag, Breda en Ede – gebeurde dit niet.
Mensen die gedwongen werden om te verhuizen zijn daar positief over, blijkt uit het onderzoek. De nieuwe woning krijgt gemiddeld een rapportcijfer van 7,6, terwijl de oude woning een 6,1 scoort. De meeste bewoners vonden ook dat zij konden kiezen uit voldoende woningen en buurten, ondanks het gedwongen karakter van de verhuizing.
