Sloop rijkskantoren Kempkensberg weer van start

Bekijk reacties

• Man, man, man.

  Wat was dat Kempkensberg een geweldig fascinerend gebied. En dit schrijf ik zonder ironie. Een heerlijk, - buiten werktijden - verstild, raar en romantisch gebied met die mooie ranke torens, die glooiingen dat, groen en ander kleurig fauna.

  Heerlijk om daar op een warme zomernacht op een parkeerplein te gaan liggen, en de fantasie de vrije loop te laten. Fantasieen over mensen die in de jaren zeventig zich voornamen dat ze op zaterdag de nieuwste lp van David Bowie zouden kopen bij het Carillion (?).

  Dit fenomenale gebied (anders kan ik het niet formuleren), dat de oude plaats Helpman zo charmant scheidde van noordelijke delen van de stad, door een burgelijke Haarlemse leeghoofd (Frank de Vries) opgeofferd voor een treurige schreeuw van minderwaardigheidsgevoelens (DUO) en, hou me vast, een stadstuin.

  Deze romanticus zal blij zijn als hij over een jaar of veertig, van het nauwelijks iets moois brengende, en woest oprukkende, moderniteit verlost wordt als ik mijn laatste adem uitblazen. Met Frida Kalo: God, laat me aub niet terug komen.

  Met vriendelijke groet

  • Ga toch gewoon in het Sterrebos liggen en zeur niet zo.

    • Kun jij niet in het Sterrebos gaan liggen Marc? Liefst onder een steen of zo.

  • Nu sla je toch wel aardig door in je conservatisme. De oude Kempkensberg mooi, dat is jouw mening, maar dat het zo speciaal was is absoluut niet zo.
    Dat het concept van een stadstuin wat vaag is daar geef ik je trouwens wel gelijk in. Maar voor de mensen die in het DUO gebouw werken is het een lekkere plek om even naar buiten te kunnen (natuurlijk, het Sterrebos ligt daar ook om de hoek).

    • Natuurlijk kun je me nu gaan verwijten dat ik zweefteef (van het manlijk geslacht dan) ben, maar die Kempkensberg plus Engelse Kamp had echt iets magisch.

      Verder heeft een stad rare, bijzondere plekken nodig. Een stad kan nooit een eenheidsworst zijn. Met de standaardisering door appartementisering zoals Frank de Vries dat voor ogen had, en dat ook vaak door geramd heeft, krijgt - in het geval van Groningen - onze grote dorp een dorps karakter.

      Met vriendelijke groet

    • Ik dacht dat jij altijd zo'n voorstander was van Groningen als dorp. Natuurlijk ben ik het me je eens dat standaardisering een stad saaier maakt. Alleen is dat volgens mij nu juist niet het geval.

• Peter

  Kan me voorstellen dat ik de indruk wek dat ik mordicus tegen verandering ben. Dat ben ik denk ik niet. Kan me best voorstellen dat een dorp zich op een mooie manier ontwikkeld tot een stad.

  In Groningen is het probleem dat niet uit Groningen afkomstige ambitieuze kereltjes via een lidmaatschap van de PvdA, ter vergroting van het eigen ego, een stempel op Groningen willen drukken. Een proces dat er toe leidt dat deze enge, en meestal redelijk beperkte kereltjes (Gietema, Smiecht, De Vries)Groningen als hun eigen Legoland gaan zien. En (logischerwijs) hun eigen voorkeuren op dit "Legoland" willen loslaten.

  De visieloze, gevoelloze, intuïtieloze en aan discalculie lijdende Frank de Vries was een grote voorstander van LANDMARKS en andere hoogbouw.
  Gesteund door een kleine verzameling frasen, die samen de "Compacte Stad" vormen, heeft de De Vries eeuwenoude, zorgvuldige ontwikkelde zichtlijnen - waarin de kerktorens van het centrum domineerden - vernietigd.
  De TASMANTOREN heeft het eigen karakter van Oosterhogebrug een ernstige klap gegeven.

  Zoals Oosterhogebrug iets eigens had (goede voetballers, humor en een accent dat te onderscheiden was van andere wijken) had de Kempkensberg dat zeker. Die verstilling ('s-avonds en in het weekend) tussen dat jaren 60/70 beton vond ik echt bijzonder.

  Met het standaardiseren door onder andere in elke wijk een TORENFLAT neer te zetten, doet Groningen bepaald niet stedelijke aan. Uittingen van minderwaardigheidscomplex. Je ziet overal die erecties van college's van B&W. Bijvoorbeeld in Arnhem; waar ooit een mooi stationnetje stond. Maar het zieligst is de bedoening tussen het station van Leeuwarden (waar drie treinen, en zes-en-halve bus staan) en het twintig straatjes die het centrum van Leeuwarden vormen.

  Zelfbewuste steden (voor zover een stad zelfbewust kan zijn) als Munchen en Wenen, zijn gegroeid vanuit eigen kwaliteiten. De Miljoenenstad Munchen wordt door eigen inwoners - met trots als een dorp gezien.

  Wat zou de Groninger politiek moeten doen? Er achter komen wat Groningen tot Groningen maakt. Bijvoorbeeld zien dat de (Verlengde) Hereweg nog (!) een prachtige negentiende eeuwse karakter heeft. Dat het Boterdiep geen rommeltje is, maar dat er een David Lynchiaanse romantiek vanuit gaat. Dat het water in Groningse centrum terug moet komen (weg met lelijke puisten op de Westerhaven en Damsterdiep) en dat we net als in slim Duitsland (Dresden) ons niet te groot moeten voelen voor reconstructie van vooroorlogse bebouwing (Noordwand, en door PvdA vernietigde pakhuizen. Het laatste voorbeeld is dat er geen enkele steen van industrieel bouwwerk nog van zijn plaats mag komen; de half afgebroken pijp tussen Eelderwolde en Groningen? Herstellen.

  Met vriendelijke groet