De Groningse Herlen Mandakh moet definitief terug naar Mongolië. Volgens staatssecretaris Dijkhof zijn haar ouders economische vluchtelingen. Bovendien is het daar veilig voor hen.
De 14-jarige scholiere woont sinds 2008 met haar ouders, zusje en broertje in de stad. Het gezin is hier ingeburgerd en de kinderen spreken de taal van hun ouders nauwelijks.
De afgelopen tijd waren er in Groningen en Haren diverse acties voor Herlen en haar familie. Zo werden door medeleerlingen van het Maartenscollege in Haren 3.200 handtekening opgehaald. Het gezin moet toch binnenkort vertrekken: alle procedures, tot en met het Europese Hof, zijn verloren. Herlen valt bovendien buiten de kinderpardonregeling.
De Stichting Bewegen is Goud wil een openbare sporthal in Groningen Zuid. Dat schrijft de…
Het winterdekbed kun je deze week goed gebruiken. Volgens OOG-weerman Johan Kamphuis kunnen de temperaturen…
Restaurant Noor Groningen in Hoogkerk is dit jaar gestegen naar plek 32 van Lekker500, de…
Een 28-jarige man uit Groningen is veroordeeld tot 120 uur taakstraf en twee maanden voorwaardelijke…
Sinds maandagmiddag is er een medische drone van tweeënhalf meter te bewonderen in het UMCG.…
Op een boerenveld in Noordlaren vond afgelopen zaterdag de eerste editie van de ‘Spooky Nights…
Bekijk reacties
Na zo lange tijd , bijna 9 jaar hebben wij echt geen recht meer een gezin met jonge kinderen terug te sturen. Ze zijn hier naar toe gekomen om hun situatie te verbeteren. Wat is daar mis mee? Waarom is dat hier toch zo verboden? Er vertrekken vanuit Nederland elke dag mensen met dit doel!
@Yvonne Morselt:
"Na zo lange tijd , bijna 9 jaar hebben wij echt geen recht meer een gezin met jonge kinderen terug te sturen". - Ja, dat hebben we wel. Je krijgt niet na negen jaar "plotseling" te horen dat je terug moet naar je land. Dit gezin heeft in die tijd ongetwijfeld vele afwijzingen gehad, die dit gezin kennelijk heeft genegeerd. Het zijn dus hun eigen keuzes geweest om niet weg te gaan. In Den Haag zijn ze nou kennelijk ook weer niet zo dom dat ze dergelijk gedrag belonen met een verblijfsvergunning.
"Ze zijn hier naar toe gekomen om hun situatie te verbeteren. Wat is daar mis mee? Waarom is dat hier toch zo verboden?"- Iedereen die in Nederland een verblijfsvergunning krijgt, heeft meteen rechten op van alles: een uitkering, onderwijs en ziekenzorg vér beneden kostprijs, kinderbijslag, huurtoeslag, studiefinanciering en ga zo maar door. Terwijl zij aan onze verzorgingsstaat nooit een cent hebben bijgedragen. En de hoeveelheid mensen op aarde die zich zouden kunnen verbeteren, door zich in Nederland te vestigen? Dat zijn er letterlijk miljoenen, zo niet miljarden. Hoe ziet u zich dat rekensommetje voor zich, nog daargelaten dat de ruimte hier letterlijk schaars is? Uw insteek is het einde van de verzorgingsstaat en een bankroet, dat is wat er mis mee is.
"Er vertrekken vanuit Nederland elke dag mensen met dit doel!" -Ja, met toestemming van het gastland, en niet op oneigenlijke gronden zoals een vals asielverzoek. En deze emigranten zullen in bijna alle landen ter wereld toch hun eigen broek moeten ophouden.
Triest voor deze mensen, echter veelal ingegeven dooor de vele beroepsprocedures welke er in dit land worden geboden om tegen een afwijzing in beroep te gaan.
Geef de asielzoeker en/of immigrant de mogelijkheid om 1 x kosteloos bijstand van een advocaat te krijgen om in beroep te gaan tegen een genomen besluit. Advocaten hebben nu de mogelijkheid om elkens in beroep te gaan, ondanks dat zij ook wel aanvoelen dat een verblijfsvergunning/asielstatus er toch niet inzit, de asielzoeker/immigrant blijft nu jarenlang valse hoop houden doordat deze beroepsdraaimolen in werking is gezet. Wijzig de wet dan zo dat er bij een afwijzing van een hoger beroep geen vergoeding aan de advocaat zal worden uitbetaald, no cure no pay dus. Durf met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid nu al wel te stellen dat er hierna bij het overgrote deel van de afgewezen aanvragen er wordt geadviseerd geen beroep aan te gaan tekenen, daar dit toch op niets uit zal gaan draaien.