De tassen zijn uitgepakt, de sleur van het normale leven is weer opgepakt en het heimwee naar de orkestleden neemt met de dag toe. Voor het Nederlands Studenten Orkest zit de tour van 2016 er op. “Het was zo ontzettend gaaf.”
In februari trok het orkest, dat dit jaar uit ruim negentig musici bestaat, door het hele land. Van De Oosterpoort in de stad, naar het Koninklijk Concertgebouw in Amsterdam om te eindigen in het Spaanse Madrid. Vijftien optredens waarbij het publiek getrakteerd werd op verschillende klassieke werken, waaronder het pianoconcert voor de linkerhand en Screen Memories van Trevor Grahl.
“Ik kan hier dagenlang over praten”
Eén van de orkestleden is esklarinetist Rob Lammers uit de stad. “Het was indrukwekkend”, zegt hij. “Er zijn zoveel verhalen en belevissen dat ik er bij wijze van spreke dagenlang over zou kunnen praten”, vertelt hij enthousiast.
Een nieuwe familie
Om mee te kunnen spelen in het orkest heeft Rob zijn studie aan de Rijksuniversiteit tijdelijk stilgelegd. “Je bent ruim een maand heel erg intensief bezig met muziek waarbij je eigenlijk constant van huis bent. Van het repeteren van de stukken, naar de concerten in uitverkochte zalen tot de gezellige momenten met elkaar als orkest. In deze periode wordt je familie ingeruild voor een nieuwe familie die allemaal dezelfde ambitie hebben: samen mooie muziek maken.”
Syrische vluchtelingen blij maken met muziek
Voor Rob is de periode onvergetelijk. “Verschillende momenten tijdens de tour hebben veel indruk op mij gemaakt. Natuurlijk het thuisconcert in De Oosterpoort waar mijn eigen familie bij aanwezig was, maar ook een speciaal concert dat we in Nijmegen gegeven hebben. In de zaal zaten tientallen vluchtelingen uit Syrië voor wie we muziek hebben gemaakt. En dat vond ik zo ontzettend tof. Dat je mensen die een hele periode geen amusement en entertainment hebben gekend vanwege de oorlog, op zo’n manier mag plezieren. Dat is onvergetelijk. Vooral ook vanwege hun reacties. Het Nederlandse publiek is muisstil, maar deze mensen applaudisseerden om de haverklap. Ze genoten zichtbaar.”
“Het lustrum zou ik graag mee willen maken”
Ook onvergetelijk waren de laatste drie concerten die in het Spaanse Madrid werden gegeven. “Je bent in een ander land, in een andere setting. Dat maakte de optredens heel bijzonder.” Voor Rob smaakt het hele avontuur ook naar meer. “Volgend jaar viert het NSO haar lustrum, en ik ga proberen om opnieuw bij het orkest te komen.”
