De schadeafhandeling voor mensen met problemen rond de aardbevingen is beneden alle peil en zorgt voor grote psychische schade. Dat zegt bestuursvoorzitter Jos van Aartsen van het UMCG.
De politiek in Den Haag neemt de ellende rond de gaswinning in onze provincie onvoldoende serieus. Dat zorgt voor grote frustratie bij de mensen die er wonen. Volgens Aartsen wonen 3 duizend van de 14 duizend medewerkers van het UMCG in het aardbevingsgebied, en ook zij zijn erg gefrustreerd.
Aartsen roept de landelijke politiek op om de schadeafhandeling en bouwkundige versterking veel beter en sneller aan te pakken.
Bij de Euroborg is het door brand getroffen koffiehokje bij het uitvak vervangen door een…
Pop-up restaurant Happietaria heeft sinds deze week haar deuren geopend aan de Henri Dunantlaan. Het…
Op de ijsbaan van Kardinge vond zaterdagavond het natuurijsuur plaats. Volgens Hein Schepers van de…
De ijshockeyers van GIJS hebben zaterdagavond na shoot-outs gewonnen van Sweetlake Panters. In de uitwedstrijd…
De Sint-Jozefkathedraal in de stad zal woensdagavond bloedrood aangelicht worden. Het gaat om een actie…
Stadjers Hand in Hand ziet de armoede in de gemeente verergeren waarbij de verhalen groter…
Bekijk reacties
Mensen zijn in de eerste plaats zelf verantwoordelijk voor hun eigen psyche. Je moet ze niet bevestigen wanneer ze de oorzaak voor psychische problemen buiten zichzelf leggen. Dat zal ze alleen maar erger maken, want je hebt geen invloed op zaken die buiten je zelf liggen. Het komt niet door de aardbevingen, maar door de manier waarop ze met de problematiek omgaan. Dus ophouden met die zieligheidsindustrie en maak ze weerbaar.
Zit je financier Soros wellicht in ExxonMobil en/of Shell dat je zo achterlijk reageert op berichtgeving mbt de aardbevingen?
Het is verschrikkelijk wat mijn mede-Groningers wordt aangedaan. Ze moeten zelfs (contractueel verplicht) zwijgen over hun van de aardbodem verdwenen huizen.
Zoals jij Groninger Middenweg steeds vraagt om naar Almelo te verhuizen (moet hij zijn ouders waar hij voor mantelzorgt meenemen?), vraag ik jou waarom jij niet naar Brabant terug gaat?
Groningen verkeert in een zware recessie. De economie in Groningen is gekrompen met 2%. Leest er overigens niets over in de lokale media. Ook de ondernemers laten het massaal afweten door de gaswinning. Niet zo vreemd, als de huizen beschadigd raken, minder waard worden. Dan bedenk je je wel als ondernemer. Wat een armoede. Waar onze kinderen van oudsher sowieso al relatief in hogere aantallen opgroeien in armoede. En maar gaspompen voor de welvaart voor andere delen van het land. Dit ten koste van onze eigen welvaart en welzijn.
Groningen heeft ook welvarende tijden gekend. We moeten niet in Calimero gedrag vervallen.
Weet je dat er in de vorige eeuw er een tijd was dat Veendam de meeste schepen bezat? Meer dan Amsterdam of Rotterdam. Vrouwelijke kapitein-reders die naar Zuid-Amerika en weer terug gingen! Groninger girlpower tot de max.
In het door varkensmest en ranzig katholicisme doortrokken Brabant, hoopten vrouwen in diezelfde jaren Brabant dat hun mannen niet teveel dronken omdat ie dan niet bij een dochter in bed kroop.
Kin omhoog, borst vooruit, want wij zijn Groningers.
Ondertussen leven wij in het heden VSH.
Ik weet niet beter als 60+, dat Groningen altijd al is getreiterd door armoede wegens een zeer slecht economisch klimaat. En dit komt er bovenop.
Ben het met je eens dat we al een tijdje als een soort wingewest worden gezien. Maar Groningers hebben wel bewezen tot de nodige economische prestaties in staat te zijn. Zou goed zijn als we ons zelf van minderwaardigheidsgevoelens afhelpen.
Ook dit heeft zijn beperkingen VSH.
Hoezo minderwaardigheidsgevoelens? Gerechtigheid zul je bedoelen.
En AUB praat niet in WIJ gevoelens, als je de materie niet kent!
Gerechtigheid? Daar ben ik natuurlijk ook voor. Zeker wat betreft de NAM Groningen heeft aangedaan.
Minderwaardigheidsgevoelens? Absoluut wel een kenmerk van Groningers. Ben (net als mijn vader) een geboren en getogen Groninger. Hoe vaak ik wel niet Groningers heb horen schamperen over hun eigen provincie. Niet te tellen. Vaak in de vorm van "was niks, is niks, wordt niks".
Zolang in Groningen de armoede structureel blijft; waar het aantal kinderen dat opgroeit in armoede relatief velen malen groter, dan elders buiten onze provincie, dan mag men dit minderwaardigheidsgevoel continue blijven uitspreken.
De overheid heeft dit Groningen aangedaan! Niet de NAM. Of moet ik je nog met een lesje staatsrecht om de oren slaan!