Sinds maart rijdt de NS met een nieuwe sprinter tussen Groningen en Zwolle. De gebruikers van de trein zijn over het algemeen positief, maar er zijn ook kritische geluiden.
Positief is de instap. Die is gelijkvloers met het perron en dus ideaal voor rolstoelgebruikers die zonder hulp de trein in en uit kunnen. Het toilet is rolstoeltoegankelijk en het is mogelijk om er een baby te verschonen.
Bij elke stoel zijn USB poorten en stopcontacten om de mobiele apparaten op te laden. Die worden overigens maar weinig gebruikt. Een verklaring is dat het om een relatief kort treintraject gaat waar vrijwel iedereen met opgeladen apparatuur naar binnen stapt.
“Ik vind het jammer dat er geen uitschuifbare tafel in zit zoals in de andere treinen”, aldus een vrouw die in Meppel instapt en in Beilen er weer uit gaat. “Daar kun je zo mooi eten en drinken opzetten”. Ze ergert zich behoorlijk aan het harde piepgeluid bij een station om reizigers te attenderen dat ze in en uit kunnen stappen: “Dat is hier in het noorden toch niet nodig?”
De uitschuifbare tafel blijft een dingetje. Want het is ook een goede plek om de laptop op te zetten. Maar aan de andere kant glijdt de nieuwe sprinter zo makkelijk over de diverse wissels op het traject dat de laptop op schoot ook prima werkt. In de koploper moest je na een wissel meteen diverse typefouten herstellen.
“De instap is goed, de stoelen zitten goed, je hebt veel beenruimte en de trein rijdt lekker”, omschrijft een reiziger de nieuwe sprinter. “Kon minder”. Ook het open karakter van de trein wordt als positief ervaren.
Aangekomen in Groningen kijkt een man wat zuur naar de nieuwe sprinter en zegt: “Dat is toch geen trein, maar een tram”. Maar hij verlangt waarschijnlijk nog naar een stoomlocomotief met een derde klasse wagon met houten banken.
