Achteraf is Peter Middendorp toch minder blij met zijn gedeelde prijs voor het beste Groninger boek. Hij wilde hem wel uit de taxi gooien, maar ‘de prijs was veel te groot’.
In zijn column in De Volkskrant doet hij verslag: ‘Ik had gehoopt op een klein geldbedrag, een boekenbon van 20 euro bijvoorbeeld, waarmee je op zijn minst nog had kunnen proberen je eigen boek van de jury terug te kopen. De winnaar was wel een kunstwerk in het vooruitzicht gesteld, maar in de praktijk bleek dat een grote, ja, levensgrote reclameposter voor de prijs en de organisatie, mooi ingelijst – klaar om, bij wijze van spreken, op te hangen.
Rijk de Gooyer flikkerde zijn Gouden Kalf eens uit het raam van de taxi die hem na de uitreiking naar huis bracht. Ik wilde dat ook wel doen, maar mijn prijs was veel te groot, die kreeg je met geen mogelijkheid door het raam van een taxi naar buiten, bovendien was ik met de fiets’.
Derde van links: Peter Middendorp met het kunstwerk in de hand.
De Stichting Bewegen is Goud wil een openbare sporthal in Groningen Zuid. Dat schrijft de…
Het winterdekbed kun je deze week goed gebruiken. Volgens OOG-weerman Johan Kamphuis kunnen de temperaturen…
Restaurant Noor Groningen in Hoogkerk is dit jaar gestegen naar plek 32 van Lekker500, de…
Een 28-jarige man uit Groningen is veroordeeld tot 120 uur taakstraf en twee maanden voorwaardelijke…
Sinds maandagmiddag is er een medische drone van tweeënhalf meter te bewonderen in het UMCG.…
Op een boerenveld in Noordlaren vond afgelopen zaterdag de eerste editie van de ‘Spooky Nights…
Bekijk reacties
Rolien Scheffer prijs zou het moeten heten, die leiding geeft aan een gesubsidieerde stichting dat allerlei litteraire activiteiten in den marge organiseert.
Maar Peter Middendorp maakt het nog bonter, die heeft liever een cadeaubonnetje dan een erkenning voor zijn boekje.
We can be hero’s for one day! Het zichzelf belangrijk vinden is een groot verlangen van de menselijke natuur en waarlijk intenser dan de behoefte aan liefde. Kunstenaars kampen constant met deze erkenning en het is aannemelijk dat ze zich daarom zo moeiteloos aanmelden voor de jaarlijkse awards. Met de Nobel, de Pulitzer, de Prix de Rome en zelfs met de HansAndersBokaal of WibraDestiSchaal test een kunstenaar zijn diepe angst voor het mysterie van de smaak. En als deze aanvankelijk denkt dat de eenmaal gewonnen prijs een duidelijke graadmeter is voor zijn uitmuntendheid, gaat hij graag op de foto met de bobo’s. Maar achteraf laten ze herhaaldelijk zien dat er geen absolute normen zijn voor het beoordelen van esthetische zaken en zeker niet voor de gewonnen trofeeën. Dat is het waarom we nooit ophouden te sodemieteren over literaire prijzen en er ons publicitaire slaatje uitslaan. Tot volgend jaar maar weer.
Ik snap het wel, het is inderdaad geen fraai ding om op te hangen.
Enne redactie, derde van links op de foto... Dat is dus toch gewoon rechts? :-)))
En gelijk heeft ie. Zo sta je natuurlijk voor lul, met zo'n ingelijst postertje.
Het ontwerp van de poster vind ik leuk gevonden. Volgende keer een vrouwenhoofd op de poster?
Hokjesdenkeralert!
Wie zegt dat het geen vrouwenhoofd al is?
je refereert naar de persoon links op de foto ? );
Het kan altijd nog bij het grofvuil toch ?
Je hebt kans genoeg gehad ( enkele weken zeg jezelf) om dat te kunnen doen.
Graag een foto plaatsen als bewijs of een filmpje als de reiniging ( afvalophaaldienst) het komt halen ..
Zo een stunt ..(meerdere weken later) zou alsnog weer in de publiciteit komen.
Een win win situatie zogezegd ..
Ik ben benieuwd...
Wees blij dat je een prijs heb gewonnen, zo ondankbaar dit.