Ondernemers vallen tussen wal en schip bij de gevolgen van de gaswinning. Veel regelingen die voor particulieren zijn opgesteld zijn niet toegankelijk of niet passend voor ondernemers. Dit blijkt uit het onderzoek Gronings Perspectief.
Ondernemers geven aan dat ze gebaat zijn bij betere vergoedingen van schade, financiële steun, bevordering van werkgelegenheid maar ook simpelweg bij erkenning van hun probleem. “Het is niet nieuw voor ons”, verzucht Susan Top van het Groninger Gasberaad. “We trekken al jaren aan de bel maar we krijgen er geen beweging in. Hoe dat komt? Wij vermoeden verschillende oorzaken. Er zijn natuurlijk veel verschillende ondernemers, winkeliers, schildersbedrijven, horecazaken. Die hebben allemaal hun eigen dynamiek en specifieke problemen. Dat laat zich lastiger bundelen, dan bijvoorbeeld bij de agrariërs die allemaal tegen min-of-meer hetzelfde aanlopen. Overigens blijft het ook daar lastig, maar zij hebben tenminste inmiddels een eigen overlegtafel.”
“Frustrerend dat het personele verloop zo groot is”
Vanuit het Gasberaad is Herman Rinket belast met de belangenbehartiging voor ondernemers en middenstanders. Hij is het beu dat er de afgelopen jaren geen daadwerkelijke stappen zijn gezet. “Ondernemers zitten met allerlei specifieke problemen. Tijdelijke huisvesting voor een winkelier is complex, maar ook de financiële administratie, de fiscale gevolgen, investeringsafwegingen. De afgelopen jaren heb ik herhaaldelijk geprobeerd bij instanties als NCG en TCMG daarvoor iets in gang te zetten. Maar het grote personele verloop binnen die instanties op dit terrein speelt mij parten. Het komt erop neer dat ik regelmatig nieuwe medewerkers weer moet uitleggen wat precies de problemen zijn en waar de oplossingsrichtingen gezocht kunnen worden. Net als we ergens naar toe aan het werken zijn, verandert de situatie of vertrekt de betreffende medewerker. Heel frustrerend.”
“Geen tijd voor interviews en mailtjes naar Kamerleden”
Het probleem dat ondernemers tussen wal en schip vallen komt wellicht omdat ze niet vaak in de media te horen zijn. “Ondernemers hebben daar doorgaans ook geen tijd voor. Het kost ze al verschrikkelijk veel extra tijd en energie om het proces van schade of versterken te kunnen managen naast het runnen van het bedrijf. Dan zit je niet te wachten op nog meer overleggen, het geven van interviews of te mailen naar Kamerleden bijvoorbeeld. Bovendien, het zit misschien ook niet zo in hun systeem: hulp vragen. Groningers willen het liefst hun eigen boontjes doppen, voor Groningse ondernemers geldt dat helemaal.” Susan Top vult aan: “Het feit dat ondernemers moeilijker collectief zijn te benaderen kan en mag geen reden zijn om ze dan maar te laten verzuipen. Integendeel, juist dan moet alles uit de kast gehaald worden om ze hier doorheen te helpen. Je kunt investeren in leefbaarheid wat je wilt, maar als ondertussen je lokale winkeliers en ondernemers kopje onder gaan heeft dat geen enkele zin. Zij vormen vaak de ruggengraat van dorpsgemeenschappen.”
