Rolstoeler wachtte zeven maanden op geschikte woning

Na zeven maanden onzekerheid heeft Ellie van Setten (34) uit Haren eindelijk een rolstoelvriendelijke woning gevonden. ‘Het is echt een opluchting.’

Sinds eind vorig jaar komt Ellie nergens meer zonder haar loopstok, rollator en rolstoel. Recentelijk is bij Ellie het syndroom van Ehlers-Danlos geconstateerd. Dat is een erfelijke aandoening, die er in Ellies geval voor zorgt dat ze steeds moeilijker kan bewegen. ‘Het lukt me nu niet eens meer om met een rollator naar de supermarkt te lopen. Het gaat hard achteruit.’

 

 

Tot voor kort woonde Ellie in een portiekwoning in Haren. ‘Een vrij oud huis met trappen, hoge drempels en een kleine badkamer,’ vertelt ze. Dat maakte het lastig om soepeltjes met een rollator door het huis te rollen. Een rolstoel kwam überhaupt de trap niet op. Al gauw werd duidelijk: Ellie moest verhuizen.

Senioren slaan alarm

Voor dit soort acute woonproblemen kan je als burger van de gemeente Groningen terecht bij de maatschappelijk werkers van de WIJ-teams. Maar als Ellie daar eind maart nog steeds geen oplossing heeft gevonden, benadert ze OOG TV. Bewoners van een seniorencomplex in Haren zien de reportage en vragen hun woningcorporatie om hulp voor Ellie.

‘Wij hebben een uitzondering gemaakt,’ legt Anouk Meijer van Woonzorg Nederland uit. ‘Als woningcorporatie heb je altijd een ruimte van tien procent van de woningen die je vrij mag toewijzen.’ En zo woont Ellie sinds een aantal dagen in een rolstoelvriendelijke 55-pluswoning in Haren.

 

 

De manier waarop het is gegaan, baart Ellie echter zorgen. ‘Ik ben vrij mondig. Daardoor ben ik nu aan een woning gekomen. Ik maak mij zorgen om mensen die dat niet zijn. Die blijven misschien in zo’n situatie zitten.’

Gehandicapte extra gedupeerd

Maar dat valt volgens Albert Houwer, medewerker van het WIJ-team in Haren, wel mee. ‘Het lukt op den duur altijd om een oplossing te vinden. Alleen soms gaat er wat meer tijd overheen. Het grote probleem is dat er te weinig woningen zijn. Mensen met een handicap, die acuut een woning nodig hebben, zijn daar extra de dupe van.’

Wel kunnen mensen in zo’n situatie urgentie aanvragen. Dan krijg je als woningzoekende tijdelijk een extra aantal punten bij de woningcorporatie. Maar mensen met meer punten, gaan nog altijd voor. Om de wachttijden voor mensen in acute woningnood te verkorten, zou Houwer graag zien dat er voor hen een nieuw soort urgentie komt. ‘Dat is er nu niet. Daardoor moeten we altijd behoorlijk creatief zijn om een oplossing te vinden.’

 

 

Hoe dan ook overheerst bij Ellie een gevoel van blijdschap. Zij rolt inmiddels (bijna) zorgeloos door haar nieuwe woning. ‘Ik moet nog wel even de verhuisdozen uitpakken, maar dat komt vast goed.’