Versoepelingen voor vakantiegangers staan voor de deur. Susanne Hartwig uit Haren kon er niet op wachten en verruilde haar jaarlijkse Portugese wandelvakantie voor een Groningse variant.
Ieder jaar rond deze tijd stapt de Harense Susanne op het vliegtuig richting Portugal. Met een paar stevige wandelschoenen aan de voeten vindt ze het heerlijk om daar kilometerslange parcoursen af te leggen. ‘Hoe langer je loopt, des te vrijer het in je hoofd wordt. Ik houd ervan om dat alleen te doen. Het is meditatief.’
Door de reisbeperkingen vanwege corona zat dat er dit jaar (net) niet in. Ze besloot daarom een route door Groningen uit te tekenen en een kleine week door de provincie te trekken. ‘Ik ben nog nooit in Delfzijl en Appingedam geweest. Ik kom ook langs Warffum, dat is een heel mooi dorpje. En de route langs de dijk is ook heel mooi. Daar zie je alleen wat schapen, de zee en de lucht.’
Gelijk een kiekje
Dinsdagochtend, na de koffie, bindt ze haar tien kilo zware rugzak om en stapt ze op de trein richting Bad Nieuweschans, waar haar avontuur begint. Eenmaal aangekomen komt direct het fototoestel tevoorschijn. Traditiegetrouw zet ze het eerste wandelroutebordje op de foto. ‘Dat doe ik altijd. Dat zijn een soort ijkpunten.’
Susanne loopt een stuk over de weg, maar belandt al snel op een modderpad langs een akker. ‘Ik zie wat loofbomen en weilanden,’ zegt ze, terwijl ze door haar verrekijker tuurt. ‘Ik zie ook van die grote windmolens heel ver vooruit.’
Sloot in plaats van Atlantische Oceaan
Ondertussen is de lucht wat grauw en de grond behoorlijk vochtig. Naast het pad loopt een kaarsrechte sloot, gevuld met grijsgekleurd water. ‘Ja, dat is wel anders dan Portugal. Maar ik vind dit ook mooi. Het is totaal wat anders.’
Susanne is de hele week nog onderweg. De nachten spendeert ze in haar meegebrachte tentje, haar behoefte doet ze tussen het groen. ‘Ik ben vegetariër dus dat is alleen maar goed voor de natuur.’
Aan het einde van de week verwacht ze tussen de 100 en 130 kilometer door Groningen te hebben afgelegd.
