Met een theatervoorstelling werd voor de laatste keer de deur van De Huiskamer gesloten

De deur van De Huiskamer aan de Wilhelminakade in de Oranjebuurt is zondagavond definitief op slot gedraaid. Na drie jaar eindigde het avontuur van de buurthuiskamer met een theatervoorstelling.

“Begin mei hebben we de theatervoorstelling in de markt gezet”, vertelt initiatiefnemer Harry Bos. “Vanaf het begin was er veel animo. Veel mensen wilden graag even langs komen en het leuke is dat iedereen na afloop ontzettend enthousiast was. We hebben hele leuke reacties gekregen” De Huiskamer werd in 2018 opgezet als burgerinitiatief vanuit de G100-Oranjewijk. De afgelopen jaren werd er gebruik gemaakt van het oude Mitra-pand. Dit gebouw stond leeg en mocht met toestemming gebruikt worden. Komende zomer start een verbouwing van de naastgelegen supermarkt waarbij de slijterij bij de supermarkt betrokken gaat worden.

A God that can Dance
Als passend afscheid wist Bos Marieke Giebels te strikken. Zij heeft haar roots in Groningen liggen. Na een tijdlang bij De Noorderlingen gespeeld te hebben is ze gaan studeren aan de Toneelacademie in Maastricht. Tegenwoordig woont ze in Amsterdam. De afgelopen periode maakt ze furore met de monoloog A God that can Dance. Een 1 op 1 voorstelling die ze in haar eigen huiskamer in Amsterdam opvoert. “Afgelopen woensdag gaf ze de eerste voorstelling hier in Groningen, en gisteren de laatste. Ze heeft gisteren nog een borreltje met ons gedronken en liet weten het heel mooi gevonden te hebben. Ook vond ze het fijn om weer even terug te zijn in Groningen.”

“De mensen stonden bij de ramen op”
Daarmee eindigt ook het avontuur voor De Huiskamer. “Het afgelopen jaar hebben we er al een beetje aan kunnen wennen. Door de coronacrisis was er vrijwel niets mogelijk. Toch kunnen we terugblikken op drie mooie jaren. Als je het hebt over hoogtepunten dan moet ik gelijk denken aan een VPRO-meet-up die we gehouden hebben over waterstof. Dat was op een moment dat de eerste waterstofbussen zouden gaan rijden in Groningen. Normaal kunnen we ongeveer zestig man in De Huiskamer hebben, maar we hadden er toen wel tachtig. Men stond echt bij de ramen op. Ik heb toen een stevig uitziende kerel met een zwart jasje aangeklampt en ik zei tegen hem, we moeten er voor zorgen dat er niet nog meer mensen binnen komen. Ja, mooi was dat.”

Intense en integere avond
Maar er is nog een dag die Bos is bijgebleven. “We hadden mensen met een verslavingsachtergrond uitgenodigd. Daar hoorden foto’s bij en ook een workshop. We hebben in een kring gezeten en met elkaar gesproken over verslavingen. Dat was een hele mooie, intense en integere avond.” Het sluiten van De Huiskamer betekent niet dat Bos achterover gaat leunen. “Nee, ik heb al wat plannen. We hebben een heel mooi pleintje in onze wijk, het Nassaupleintje. Op het Nassauplein ligt een trapveldje en een speeltuintje. Het is de bedoeling om op het trapveldje een Michi Noeki te plaatsen. Net als in de Oosterparkwijk. Een plek voor alle leeftijden, voor een bak koffie, waar ouderen en jongeren elkaar kunnen ontmoeten. Daar zijn we over aan het nadenken.”