De paardenmens vermenigvuldigt zich. Door corona hijst een nieuw type ruiter zich in het zadel. Topdrukte bij maneges is het gevolg. ‘Soms zou even pauze wel lekker zijn.’
Een hinnikje hier, een zweeptikje daar. En binnen die karakteristieke odeur. De situatie op Manege De Bongerd in Glimmen lijkt in eerste instantie doodgewoon. Tot je in de administratie duikt.
Op de wachtlijst
‘Ik heb op dit moment ongeveer 35 mensen op de wachtlijst staan’, vertelt manegehouder Simone Lameijer, terwijl ze door het papierwerk bladert. ‘Normaal gesproken kan ik mensen vrij snel plaatsen. Nu duurt het soms weken.’
Paardrijden heeft sinds corona in Groningen, maar ook in de rest van het land, gewonnen aan populariteit. In de afgelopen 25 jaar spaarden Nederlanders nog nooit zo veel als in 2020, waardoor de sport voor meer mensen betaalbaar werd. Daarnaast geven startende ruiters aan dat zij op zoek waren naar nieuwe, corona-proof vrijetijdsbestedingen.
‘Afgelopen najaar had ik 22 startende volwassenen op de lijst staan. Normaal komen er een keer vijf per jaar.’ – Simone Lameijer, manegehouder
Eén type mens valt Lameijer in het bijzonder op. ‘Sinds corona zien we nu veel meer volwassenen die voor het eerst starten. Via de e-mail komen ze dan binnen, een beetje beschaamd over hun leeftijd, als dat boven de veertig is. Dan zeggen ze: ik heb het altijd al willen doen, maar nooit gedaan.’
Het leidde uiteindelijk tot een verviervoudiging van een voorheen ‘heel kleine’ groep. Lameijer: ‘Afgelopen najaar had ik 22 startende volwassenen op de lijst staan. Normaal komen er een keer vijf per jaar.’
De herintreder
Als zich vroeger een volwassene aanmeldde bij Lameijer, dan was dat negen van de tien keer een ‘herintreder’. Veelal vrouwen, meldt de manegehouder, die vroeger al eens paardgereden hadden. Nadat er een kind is geboren of de studie is afgerond, pakken zij de draad weer op.
Laura op les
Cap op het hoofd, laarzen tot de knie, zweep in de hand. Qua uiterlijk is twintiger Laura haast niet van de professional te onderscheiden. Schijn bedriegt: een maand geleden stapte ze voor het eerst op een paard, tijdens een beginnersles in Glimmen.
‘Ik ben net aan het werk en verdien mijn eigen geld. En ik was op zoek naar een nieuwe hobby. Tijdens corona heb ik niet zo veel gedaan,’ vertelt ze.
Een trapje assisteert Laura woensdagavond in haar weg op een ‘best intimiderend’ paard. Als er gedraafd moet worden en het paard niet wil, is ze nog wel ’te lief’, volgens instructrice Nienke Schoonbeek. ‘Laat hem maar voelen dat je het meent.’
Door tot het einde
Door al die extra aanmeldingen moet ook de instructrice deze zomer wat uurtjes extra draaien, want de Glimmense groene ruiter gooit het bijltje er niet zomaar bij neer. ‘Natuurlijk haakt een deel af, omdat ze denken: dit is niks voor mij. Maar de meeste mensen gaan door,’ zegt Schoonbeek.
Vanwege de drukte heeft de manege onlangs besloten een investering te doen in de kudde. ‘Een paard mag bij ons maximaal drie uur per dag lopen. Om die dieren die wel al hadden te ontlasten, hebben we er net voor de zomer tien nieuwe dieren bijgekocht,’ vertelt manegehouder Lameijer.
Even pauze
Maar ondanks de extra paarden, de toegevoegde lesuren de verhoogde inzet van instructeurs is de wachtlijst nog niet weggewerkt. Voor nieuwe ruiters staat Lameijer nog altijd open, maar tegen een momentje rust zegt ook geen nee. ‘Paardrijden is een ontzettend leuke sport. We kunnen echt niet zonder onze leerlingen. Maar soms zou even pauze wel lekker zijn.’
