Ruim dertig jaar was Jules Carels een bekend gezicht in de Groningse horecawereld. Volgende maand komt daar een einde aan. Carels heeft besloten om te gaan verhuizen.
“Ik ga naar Spanje”, vertelt Carels. “Mijn vrouw heeft werk gevonden in het zuiden van Spanje, in Málaga. In haar baan is het niet een eis dat er in Spanje gewoond wordt, maar het wordt wel op prijs gesteld. En het is ook praktisch. Heen en weer reizen zou veel tijd gaan kosten. En ik heb besloten om met haar mee te gaan. Ik vind ook dat ik dat moet doen. Zo lang ik in de café-wereld werk heeft ze mij altijd gesteund. Nu is het tijd om haar te steunen. We hebben een mooi appartement in Málaga kunnen huren, en ik ga daar voornamelijk de rol van huisman vervullen.”
Lichamelijke ongemakken
Carels stond in 1989 voor het eerst achter de tap. De laatste drie jaar bestierde hij Amicitia aan de Noorderstationsstraat, daarvoor heeft hij op talloze plekken in Stad en Ommeland achter de bar gestaan. “Ik heb in De Wijert-bar gewerkt, ik heb een tijd in een zaak aan de Verlengde Hereweg gestaan, in Ten Post, in Kommerzijl en ook in café De Brug in Garrelsweer. En altijd was het leuk, geweldig en prachtig. Maar ik denk dat dit wel een mooi moment is om een punt te zetten. Je wordt ouder. Ik ben nu 63 jaar oud en ik krijg te maken met wat lichamelijke ongemakken. Ik kan nog prima mee komen hoor, en het werk is nog steeds hartstikke leuk. Maar het wordt zwaarder.”
“Klanten reageren geschokt”
Bij de klanten is het nieuws ingeslagen als een bom. “Dat ik naar Spanje ga, dat weet ik nu ongeveer vijf weken. Ik ben niet een man van geheimen. Dus ik zeg het gewoon eerlijk tegen iedereen. En ik merk dat mensen toch wel geschokt zijn. Dat ze het niet verwacht hadden en dat ze het heel jammer vinden. Ik sta er ook met een dubbel gevoel in. Ik ga mijn werk, en ik ga mijn klanten zeker missen. Ik zeg altijd, de klanten hebben mijn werk tot een succes gemaakt. Zonder hen was ik nergens.”
“Misschien ga ik wel een boek schrijven”
In Spanje gaat Carels de rol van huisman op zich nemen. “Er zijn klanten die al hebben gezegd dat ze daar niks van geloven. Weet je, ik zie het allemaal wel. Ik wil de komende tijd vooral mijn vrouw gaan steunen. En we moeten de verhuizing regelen. Daarnaast zal ik nog regelmatig naar Groningen terugkeren omdat we ons huis hier aanhouden, ook vanwege de kinderen. En wat ik in Spanje ga doen. Ik sluit niets uit. Misschien beland ik wel weer in de horeca-wereld. Maar misschien ga ik ook wel een mooi boek schrijven met al mijn memoires. Ik heb zoveel meegemaakt, ik heb zoveel mooie verhalen. We zien het allemaal wel.”
“Bij afscheid ben ik een slechte gastheer”
Deze maand staat Carels dus voor het laatst in zijn café. “Het mooie is dat het café gewoon blijft bestaan. Er is een opvolger gevonden die het over gaat nemen. De klanten kennen hem ook, en ik heb er alle vertrouwen in dat Amicitia bij hem in goede handen is. En op 1 oktober stopt het voor mij inderdaad. Ik overweeg nog om een mooi afscheidsfeest te organiseren. Maar hoe en wat, dat weet ik niet. Als het op afscheid aan komt, dan ben ik een slechte gastheer. Ik raak dan snel geëmotioneerd. En ja dan kun je zeggen, blijf dan als het je zo raakt. Ik denk dat dit het juiste moment is. Als ik wat wil, dan moet dat nu.”
