Negentien Swapfietsen staan er bij de woning van magneetvisser Jan Duurt Dijkman. De afgelopen weken heeft hij de fietsen uit de Groningse Diepen gevist. “Maar of Swapfietsen daar zo blij mee is?”
“Als je iets vindt, dan breng je het terug naar de eigenaar”, vertelt Dijkman die het magneetvissen voor de hobby doet. “Dat is hoe ik werk, dat is mijn credo. De afgelopen periode hebben we 289 complete fietsen uit het water gehaald, waarvan ongeveer twintig Swapfietsen. Omdat ik dacht dat zij ze wel terug zouden willen hebben, heb ik contact met het bedrijf opgenomen. Dat ging vanaf het begin al heel moeizaam. Er werd niet teruggebeld, afspraken werden niet nagekomen. Afgelopen dag ontving ik een appje van het management waarin ze schrijven dat ze al een vaste recovery partner hebben voor het terugvinden van hun fietsen. De Swapfietsen blijven, in welke staat dan ook, eigendom van het bedrijf. Om mij er vanaf te helpen willen ze de fietsen bij me op komen halen, maar meer dan een bedankje en een gratis fiets abonnement zit er niet in.”
Naar de stort
Dijkman begrijpt het niet. “Dus ik tref bij mijn werk die dingen aan, moet werk verzetten om ze uit het water te halen, en dan na heel veel moeite krijg je zo’n reactie? Ik heb besloten om die dingen naar de stort te brengen. Dan krijg ik er in ieder geval nog 3, 4 of 5 euro per fiets voor. Mijn bus rijdt tenslotte ook niet op water.”
Kapitaalvernietiging
Volgens Dijkman ligt het probleem bij het management van het bedrijf. “Ik heb ook contact gezocht met de mensen van Swapfietsen op de werkvloer. Die medewerkers staan er heel anders in. Zij wilden graag weten welke serienummers op de fietsen staan. Deze afhoudende reactie ligt echt aan de leiding van het bedrijf, het interesseert ze echt geen mallemoer wat er met de fietsen gebeurt. En je hebt het nu over kapitaalvernietiging hè? Zo’n fiets kost gemiddeld vier- tot vijfhonderd euro? Die gaan nu naar de stort, terwijl je sommige fietsen, die nog maar kort in het water hebben geleden, nog prima op zou kunnen kalefateren. Andere fietsen zou je misschien kunnen gebruiken als plukfiets. Een fietsbel, een trapper of verlichting die nog prima werken.”
“Ze gaan zelf maar magneetvissen”
“Maar het bedrijf reageert afhoudend en kan me hoogstens een bedankje in de vorm van een gratis fiets abonnement geven. Nou dat heb ik niet nodig. Ik heb een schuur vol fietsen staan, en bovendien fiets ik eigenlijk nooit, haha. Ja, het is jammer dat het zo moet. Als ze hun fietsen terug willen dan gaan ze zelf maar magneetvissen.”
