Scholtenhuis-plaquette teruggeplaatst: “Een struikelsteen, waar je mentaal over kunt vallen”

Met een korte ceremonie is maandagmiddag de Scholtenhuis-plaquette teruggeplaatst aan de oostzijde van de Grote Markt. Vanwege de herinrichting van het gebied was de plaquette in 2013 weggehaald.

De plaquette heeft een plekje gekregen aan de zijkant van het Westcord Hotel. Bij de ceremonie waren verschillende nabestaanden en burgemeester Koen Schuiling (VVD) van de gemeente Groningen aanwezig. Schuiling hield een korte toespraak waarna de plaquette onthuld werd. Ook werd het straatnaambord ‘Naberstraat’ onthuld.

Scholtenhuis
Het Scholtenhuis werd tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitse bezetter gebruikt als Außenstelle, een hoofdkwartier voor de regionale afdeling van de Sicherheitsdienst en de Sicherheitspolizei. In het pand werden honderden verzetsstrijders gevangengenomen, verhoord en op een beestachtige manier mishandeld en gemarteld. Het Scholtenhuis werd in de volksmond het voorportaal van de hel genoemd. Bij de bevrijding werd het pand in brand gestoken en gesloopt. Een plaquette, die tot de herinrichting van de oostwand in de Naberpassage was te vinden, herinnerde aan de gebeurtenissen in het Scholtenhuis. Op de plaquette staat het volgende gedicht te lezen:

Scholtenshuis 1940 – 1945
Hier stond ’t huis van het nazisme,
van hakenkruis en van SS
Hier gaven zij germaanse les
in gruwelijk sadisme.
Hier hebben zij die voor de vrijheid streden
onmenselijk geleden.

Tastbaar object
Deze plaquette is maandagmiddag teruggeplaatst. Deddo Houwen, die de zoon is van verzetsstrijder Rob Houwen, is onder de indruk: “Ja, het doet wel wat met mij. Ik ben er ook bij geweest toen de steen vanaf deze plek naar het stadhuis werd gebracht. In de loop der jaren heb ik contact gehouden met het gemeentebestuur over wat er met de steen ging gebeuren. Dit is een heel tastbaar object uit die periode, maar ook met de relatie met mijn vader. Dus ik kan daar goed over praten, maar er zijn ook momenten dat ik het wat moeilijker uit mijn mond krijg.

Rauwe tekst
Houwen noemt het belangrijk dat de steen is teruggeplaatst: “Dat is de kern van het verhaal. Wat hier is gebeurd, op deze plek maar natuurlijk ook veel breder wat er in die jaren is gebeurd, dat is zo vreselijk dat er momenten moeten zijn dat je dat beeld weer voor ogen moet krijgen, dat je weet wat mensen elkaar aan kunnen doen. Ik heb het een rauwe tekst genoemd, dat is het ook. Maar het was ook rauw, er was niets moois aan. Het is toch een soort opwekking ook van: pas nou op mensen. In onze tijd gebeurde er ook afschuwelijk dingen en dat is iets waar we ons tegen moeten verzetten. Ik heb het een struikelsteen in de muur genoemd, je kunt er mentaal over vallen. En dat moet ook. Je kunt er niet aan voorbij, dat is eigenlijk mijn verhaal daar over.”