Mensen die voldoende selenium in hun bloed hebben, hebben een lager risico om hartfalen te ontwikkelen. Dit terwijl Nederlanders juist een relatief lage hoeveelheid van dit element in hun bloed hebben. Dat blijkt uit onderzoek van postdoc-onderzoeker Nils Bömer van het UMCG.
Het is al enige tijd bekend dat (onder-)voeding een grote impact heeft op het menselijk hart, bijvoorbeeld door een verstoord evenwicht van minerale hoeveelheden ijzer, jodium en zink. Vijftig procent van de patiënten met hartfalen lijdt aan een vorm van ondervoeding, zoals een tekort aan micronutriënten als ijzer, jodium en zink.
Mensen met te laag selenium waren vaker ouder, vrouwelijk en vertoonden vaker kenmerken van het metabool syndroom: hoger BMI, hogere ontstekingswaarden, vaker bloedarmoede en ijzertekort. Ook bleken ze vaker te roken. Uit het onderzoek van Bömer blijkt daarnaast dat vooral niet-rokende mensen met een meer dan gemiddelde hoeveelheid selenium in hun bloed een lager risico hebben om hartfalen te ontwikkelen. Dit gaat om ongeveer vijftien procent van de totale Nederlandse bevolking. Deze groep bleek ook nog eens een lager risico op overlijden te hebben.
De oorzaak van de lage hoeveelheid selenium in het Nederlandse bloed hangt samen met de lage hoeveelheid selenium die in de bodem zit in Europa, aldus Bömer. Hierdoor bevatten voedingsproducten die verbouwd zijn in Europa minder selenium dan die uit bijvoorbeeld Noord- of Zuid-Amerika.
Volgens Bömer geven de resultaten van zijn studie het grote belang aan om via de juiste voeding de juiste hoeveelheid selenium binnen te krijgen. Ook pleit hij er voor om goed ontworpen klinische studies te gaan doen om te bepalen of het optimaliseren van de hoeveelheid selenium in het bloed, een mogelijke behandeloptie is voor mensen met hartfalen. Met name voor de patiënten die een te lage seleniumspiegel hebben.
