Wmo-taxi laat Harense staan op eigen bruiloft: “Het is niet menselijk”

De Harense Ellie van Setten hoopte op 27 mei de dag van haar leven te beleven toen ze met haar man in het huwelijksbootje stapte. De dag eindigde echter minder plezierig.

Vorig jaar werd bij Ellie het syndroom van Ehlers-Danlos geconstateerd. Dat is een erfelijke aandoening die er voor zorgt dat je steeds moeilijker kunt bewegen. Ellie maakt daarom gebruik van een elektrische rolstoel. “Op 27 mei hebben mijn partner en ik elkaar het ja-woord gegeven”, vertelt Ellie. “Om zo’n dag perfect te maken moet er veel geregeld worden. De locatie, de kleding en de uitnodigingen om maar wat voorbeelden te geven. En in mijn geval ook het vervoer. Om ergens te kunnen komen ben ik afhankelijk van de wmo-taxi. Dus ik heb een aantal dagen voor mijn huwelijk de ritten gereserveerd.”

Prioriteitsrit naar restaurant niet mogelijk
Daar krijgt Ellie met de eerste teleurstelling te maken. “Op zo’n dag wil je op tijd komen. Dus ik wilde een prioriteitsrit boeken, waarbij je dan de garantie hebt dat je op tijd arriveert. Maar hier kon ik geen gebruik van maken omdat mijn eindbestemming een restaurant was. Daarom werd ik gedwongen om de rit heel vroeg te maken, omdat ik niet te laat wilde arriveren.”

Taxichauffeur vertrekt zonder Ellie
Het vervoer naar de feestlocatie verloopt voorspoedig, en ook de dag zelf verloopt zoals het bedacht is. “De terugrit stond geboekt om 18.00 uur. Ik wilde op dat moment ook graag naar huis, omdat ik behoorlijk vermoeid was. Rond 18.05 uur keek ik op mijn mobiel en toen zag ik dat ik twee gemiste oproepen had van een anoniem nummer. Er was geen voicemail ingesproken. Iemand is gelijk buiten gaan kijken, maar er was geen taxi. Het personeel in het restaurant liet weten dat taxichauffeurs zich normaal binnen komen melden als ze iemand op komen halen. Om 18.20 uur was er nog altijd geen taxi. Ik heb vervolgens gebeld en toen bleek dat er wel iemand was geweest, maar dat de chauffeur zonder naar binnen te gaan weer was vertrokken.”

In de rolstoel terug naar huis
Ellie besluit uiteindelijk om in haar rolstoel terug te rijden naar Haren. “Ik maak vaker gebruik met het WMO-vervoer en ik heb daar slechte ervaringen mee. Dat was ook de reden dat we bij ons huwelijk nagedacht hebben over een noodplan. Als het in de soep loopt, dan kon ik in ieder geval nog in de rolstoel terugrijden. Was dat praktisch? Nee. Het was behoorlijk fris, mijn rolstoel was versierd, ik had mijn bruidskleding aan. Totaal niet handig om dan op die manier naar huis te rijden, maar je moet wat.”

“Het bedrijf vindt dat ze geen fouten hebben gemaakt”
Op de vraag of er geen andere mogelijkheden waren: “Nee. Het is een elektrische rolstoel. Die is erg zwaar. Die kun je niet in de kofferbak van een personenauto vervoeren. Je hebt er een busje met een lift voor nodig.” In de afgelopen twee maanden probeert Ellie verschillende keren contact te zoeken met de WMO-vervoerder, om verhaal te halen. “Het komt erop neer dat ze vinden dat ze geen fouten hebben gemaakt. De regel is bijvoorbeeld dat chauffeurs op locatie niet hoeven aan te bellen, en dat ze niet een openbare locatie hoeven te betreden om een klant te zoeken. De regel is dat als je een tijdstip afspreekt dat je een kwartier voor dit tijdstip buiten staat, en dat er ook een uitloop mogelijk is van een kwartier. In totaal kun je dus een half uur buiten moeten wachten op de taxi.”

“Chauffeur zou gewoon moeten aanbellen”
Ellie baalt: “Eigenlijk zou ik als klant koning moeten zijn. Maar het omgekeerde is waar. Dat komt volgens mij omdat het WMO-vervoer door de overheid betaald wordt. Ik betaal niet direct voor het vervoer. Dus een WMO-vervoerder maakt zich helemaal niet druk om de persoon die van A naar B gebracht moet worden, omdat het geld toch wel binnen komt. Ik vind dat dit echt anders moet. Ik zou willen dat de regel wordt dat een chauffeur gewoon bij je aanbelt. En ook dat een chauffeur een openbare locatie binnenstapt als een klant daar staat te wachten. Daarnaast zouden excuses op zijn plaats zijn. Je huwelijksdag is de mooiste dag van je leven. Die dag kreeg nu een hele nare bijsmaak.”

“U wenst meer dan wij kunnen bieden”
OOG Tv heeft inzage gehad in het mailverkeer dat Ellie de afgelopen twee maanden gehad heeft met het Team Publiek Vervoer. Daaruit blijkt dat men zich niet in de aantijgingen herkent. “Tijdens de reservering van de rit is er gesproken dat u precies om 18.00 uur opgehaald wilde worden, maar dat kunnen wij niet garanderen. Tijdens het gesprek is er ook niet gesproken of de chauffeur het restaurant wilde gaan bezoeken. We hebben het boekingsgesprek beluisterd, en daaruit blijkt dat u meer van ons wenst dan wij volgens de voorwaarden van het vervoer kunnen bieden.”

“Ik hoop op verbeteringen”
Volgens Ellie sluit het incident aan bij een groter probleem. “Als je gehandicapt bent dan krijg je regelmatig te maken met hulpverlening die een heel breed tijdspad aangeeft waarop ze langs kunnen komen. Er wordt dan gezegd dat men tussen 12.00 en 17.00 uur langs komt. Ik vind dat vervelend. Ja, ik ben gehandicapt, maar ik heb ook een leven. Wat dat betreft zijn op dat vlak echt nog heel wat verbeteringen door te voeren. En ik hoop dat er ook echt wat gaat gebeuren.”

Het volledige verhaal van Ellie is te vinden op haar website.