In Groningen begint maandag de KEI-week. In 1998 maakte Ronald Reinders uit Stad furore met een liedje over de introductieperiode. Het was één van de eerste liedjes die hij zelf schreef. Hoe gaat het 24 jaar later met hem?
Hoi Ronald! ‘Ik ben verliefd op een meisje van de KEI’ …
“Goh, ja. Wat leuk dat je mij hier over belt. Het was één van de eerste liedjes die ik helemaal zelfgeschreven heb. Mijn carrière liep op dat moment toen best al wel goed. In de jaren daarvoor had ik al diverse optredens mogen doen in het circuit, zoals men dat dan zo mooi zegt. In 1998 kwam ik in aanraking met een liedjeswedstrijd waarbij deelnemers uitgedaagd werden om een eigen liedje te schrijven en in te sturen. Dat is het liedje over de KEI-week geworden.”
Als artiest kun je dan over heel veel dingen gaan schrijven/zingen. Hoe kwam je bij de KEI-week terecht?
“Dat was eigenlijk helemaal niet zo vreemd. In 1997 was ik nauw betrokken bij de KEI-week. Ik weet niet hoe het tegenwoordig zit, maar in die tijd had je een voorzitter die hulp kreeg van een rechterhand. In de laatste weken voor de KEI-week, en tijdens de week zelf, moest er veel werk door de voorzitter verzet worden, waarbij dan een rechterhand ideaal was om het werk te kunnen verdelen. Die rechterhand was ik, waarbij een vriendin, voorzitter was. Dus ik heb de KEI-week van dichtbij meegemaakt.”
Het liedje gaat over een derdejaars student die zich, samen met een huisgenoot, opgeeft als KEI-leider. Tijdens de KEI-week wordt hij verliefd op een meisje, waarbij uiteindelijk de huisgenoot er met dit meisje vandoor gaat …
“Ja, heftig hè? En nu wil jij natuurlijk weten of het autobiografisch is. En dan moet ik je toch teleurstellen. Ik woonde in een studentenhuis, ik was jong, en de dingen gaan dan zoals ze gaan. Met leeftijdsgenoten beleef je het leven zoals dat bij die leeftijd hoort. Door mijn ervaringen binnen de KEI-week kon ik mij goed inleven. Bij het schrijven van het liedje vond ik het belangrijk dat er een verhaal verteld werd, dat het goed visualiseerbaar was. Dat is denk ik heel goed gelukt.”
Beluister hier het lied: ‘Verliefd op een meisje van de KEI’:
Lezers van dit artikel zullen nu misschien denken, over welk liedje gaat dit precies. Hoe groot is het geworden?
“Het is uiteindelijk op een CD gezet met daarop een stuk of wat nummers. Er zijn 4.500 cd’s geperst, dus je hebt het over een flinke oplage. Het was voor mij een geweldige promotie. In die jaren was het lied ook echt wel te horen tijdens de KEI-week. Sterker nog, ik denk dat veel KEI-lopers uit die tijd deze CD thuis wellicht nog wel thuis hebben liggen. Niet zo lang geleden sprak iemand mij nog aan, die vertelde, een mooi liedje was dat. Fijne herinneringen. Dat is mooi hè?”
Je vertelde dat je het eigenlijk hebt geschreven om mee te kunnen doen aan een liedjeswedstrijd …
“Klopt. Ik heb dit liedje ook ingestuurd. Een onderdeel van de wedstrijd was dat je het vervolgens live ging spelen op een avond die georganiseerd werd in De Drie Gezusters of in De Groote Griet. Het was in één van deze horecagelegenheden. De avond werd gepresenteerd door Bert Haandrikman. Ik kan mij herinneren dat De Mieghummels uiteindelijk als winnaar werden uitgeroepen met ‘Weg Oet ’t Noord’n’.”
Was je teleurgesteld?
“Goh, nee. Mijn liedje was heel specifiek. Het kan ook alleen gedraaid worden tijdens de KEI-week, of in de aanloop naar de introductieweek. Dus ja, het zal veel mensen herinneren aan een fijne en bijzondere periode, maar als je het vergelijkt met de muziek van Ralf Poelman, met zijn klassieker over het gras van het Noorderplantsoen. Zoiets kun je altijd draaien. Dat is tijdloos.”
Tekst gaat verder onder de video
Tegenwoordig is jouw lied eigenlijk niet meer te horen tijdens de KEI-week …
“Het is een beetje in de vergetelheid terecht gekomen. Daarom is het ook zo leuk dat je mij er over belt. Wellicht dat het weer tot iets moois gaat leiden. Maar vergis je niet hoor. Ik noemde al even de naam van Bert Haandrikman. Bert heeft na 1998 een prachtige carrière opgebouwd in de media. Ik ben hem later nog wel eens tegen gekomen en hij zei, Ronald, dat liedje over de KEI-week dat vind ik één van de mooiste liedjes die in het Noorden is gemaakt. Hij heeft het ook wel eens gedraaid op de landelijke radio, net zoals latere singles die ik heb uitgebracht.”
Stel nu dat het KEI-bestuur aan je vraagt, kom dit liedje komende week zingen …
“Oei. Het staat tegenwoordig niet meer op mijn repertoire. Ik ben ook een andere weg ingeslagen. Als je de single beluisterd dan is het een compleet lied, een complete productie, qua instrumentarium en vocalen. Tegenwoordig werk ik veel meer akoestisch. Maar het één hoeft het ander natuurlijk niet uit te sluiten, haha.”
Hoe gaat het tegenwoordig met je? Want je verklapt al dat je nog altijd muzikaal actief bent?
“Absoluut. Na ‘het meisje van de KEI’ heb ik meer liedjes geschreven. ‘Zwerver’ was een groot succes. Dat is veel door Radio Noord gedraaid. De videoclip die daar bij hoort was ook een succes, dat is een soort documentaire geworden waarbij we een zwerver gevolgd hebben. Ook liedjes als ‘De Zon’ en ‘Kusje d’r op’ deden het goed. Een aantal videoclips bij de liedjes hebben we in Amerika geschoten. Dat klinkt stoer, maar ik bezoek jaarlijks een muziekbeurs in Los Angeles. Dat hebben we toen gecombineerd.”
En tegenwoordig ben je dus meer akoestisch bezig?
“Muziek maken is mijn lust en leven, en dat zal ook altijd zo blijven. Tegenwoordig ben ik actief met de Harmony Shakers, en bij de Jongens van de Muziek. Grotendeels is het werk akoestisch, in een kleine bezetting. Maar eigenlijk is er van alles mogelijk, ook voor alle gelegenheden. En ik geniet daar volop van.”
