Kroegbaas Jules is in zijn nopjes in Spanje: “Ik ontvang mensen uit Kommerzijl, Loppersum en Oosterpark”

In Stad runde Jules Carels jarenlang de Amicitiabar. Vorige week heeft hij zijn eigen café geopend in Torremolinos op Málaga in Spanje. De eerste week verliep succesvol.

Hoi Jules! Drie weken sprak ik je ook, toen net bekend was geworden dat je een café had gekocht. Wat is er in de tussentijd allemaal gebeurd?
“Eigenlijk is het heel voorspoedig gegaan. Het pand was al in gebruik als café. De afgelopen weken heb ik mijn stempel er op proberen te drukken. Ik heb het pand opgeknapt. Dan moet je denken aan een nieuw likje verf, heb ik een nieuwe tap-installatie bij de bar geplaatst, en ook is er nieuw terrasmeubilair gekomen. Op de bar ben ik overigens heel erg trots. Mensen kunnen er aan zitten, zodat ze ook zien wat de cafébaas doet, waar hij mee bezig is.”

En vorige week ben je open gegaan …
“Ja, de eerste week zit er inmiddels op, en het is super goed gegaan. Ik krijg veel leuke reacties van mensen die vinden dat het heel mooi is geworden. Maar het werk is wel een beetje wennen. Zoals je wellicht in de weerberichten hebt gezien is het momenteel in Spanje bloedheet. Ik heb de zon vol op mijn café staan. Dat is ook de reden waarom ik ’s middags pas om 17.00 uur open ga. De gasten zitten dan vrijwel allemaal op het terras, niemand zit binnen. Dus ik moet veel lopen. Dat moet nog wel een beetje wennen. Het is heel anders dan in Groningen als mensen toch vooral aan de bar zitten”

Tekst gaat verder onder de foto

Jules heeft zijn café de afgelopen weken opgeknapt. Foto: eigen foto / ingezonden

De warme temperaturen. Ik moet gelijk denken aan de siësta …
“Het klimaat en het gedrag dat daarbij hoort, daar moet ik wel aan wennen. Gasten zeggen dan ook tegen mij, doe rustig aan. Loop niet zo snel. Maar dat zit niet in mijn aard. Ik denk, hoe sneller ze het drankje hebben, hoe sneller ze het ook weer op hebben, haha. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik dit werk niet voor het geld doe. Zoals ik al eens eerder heb verteld zit ik in Spanje omdat mijn vrouw hier een baan heeft gekregen. Ik ben meegegaan. Maar na verloop van tijd begon ik het kroegleven te missen. En soms gaan dingen in het leven zoals ze gaan, en heb ik nu weer een kroeg. Niet voor het geld, maar voor het plezier, voor de sociale contacten, voor de gezelligheid.”

Een persoonlijke vraag, maar kun je er van leven?
“Ik merk dat het in Spanje heel hard werken is om er van rond te kunnen komen. De inkoopprijs van drankjes ligt hier lager. Een biertje verkoop ik voor 1,50 euro. Een blikje cola heeft diezelfde prijs. Ze drinken hier voornamelijk uit blikjes omdat het drinken daar langer in koel blijft. Een flesje Heineken kost 2,00 euro en een mix gin-tonic kost 5,00 euro. Eten kan bij mij niet, maar ik serveer wel chips, blokjes kaas, olijven en andere typische Spaanse lekkernijen. Daar reken ik ook niets voor. Zoals ik al zei, de gezelligheid vind ik heel belangrijk. Dus er van rondkomen kan, maar het is hard werken.”

Hoe verloopt een gemiddelde werkdag? Kun je dat beschrijven?
“Het is allemaal heel gemoedelijk. Om 17.00 uur open ik de deuren, waarbij ik op zondag en maandag gesloten ben. De afgelopen dagen lag ik rond 03.00 of 03.30 uur in mijn bed. Ik krijg leuke reacties en de mensen zijn heel gezellig. Wat ik wel zwaar vind is het verplaatsen van het terrasmeubilair. Ik heb 32 stoelen staan en vier parasols die ’s avonds opgeruimd moeten worden, en in de middag weer geplaatst moeten worden. De parasols, en vooral de voeten ervan, zijn zwaar. Het valt zwaar omdat het ook zo warm is. Het is nu in de middag dat ik met je spreek, en het is hier nu rond de 40 graden. Ik hoef maar een arm omhoog te steken en ik zweet al.”

Tekst gaat verder onder de foto

In deze periode zitten de gasten vrijwel uitsluitend op het terras, en worden de zitplaatsen binnen niet gebruikt. Foto: eigen foto / ingezonden

Je gasten. Zijn dat vooral Nederlanders?
“Ja, maar ook heel veel Spanjaarden. Dat is natuurlijk heel spannend, want mijn Spaans is nog wat roestig, maar met handen en voeten en een vertaalmachine kom ik een heel eind. Hoewel ik wel moet bekennen dat ik al eens iets geserveerd heb waar ze niet om vroegen, haha. Morgen krijg ik trouwens een nieuwe koffiemachine. Een Italiaans apparaat waarmee van alles mogelijk is. Want dat merk ik wel, de Spanjaarden zijn heel precies. De ene drinkt koffie met ijsblokjes, de ander met warme melk en weer een ander met koude, opgeklopte melk. En behalve Spanjaarden heb ik ook al verschillende Nederlanders mogen ontvangen.”

De wereld is groot, maar soms ook heel klein. Ook al bekenden mogen begroeten?
“Haha, ja absoluut. Ik ben in het verleden op meerdere plekken in de provincie cafébaas geweest. Zo had ik een paar dagen geleden mensen uit Kommerzijl te gast, waar ik ook een café heb gehad. Die mensen kenden mij nog. Maar ik heb ook een gezin uit Loppersum mogen ontvangen, en gisteren zat hier een dame waarbij ik in het Engels vroeg wat ze wilde drinken. Toen zei ze, komt u uit Groningen? Ik hoor het aan uw accent. Die dame bleek uit de Oosterparkwijk te komen. Dat is toch mooi hè?”

Hoe gaat de komende periode er uit zien?
“Ik verheug me nu al weer op dinsdag, dat ik open kan. En dat is een goed teken. Want ik wil dit alleen doen als ik er zelf ook plezier aan beleef. En ik denk dat er een mooie tijd in het verschiet ligt. De herfst staat voor de deur, en ik heb al van gasten gehoord dat de locatie van mijn café voor dat seizoen perfect is. Nu is het te warm, maar in de herfstmaanden schijnt mijn locatie erg populair te zijn om nog even van het zonnetje te genieten. Dus ik verheug me op alles wat komen gaat, en ik ga er alles aan doen om het de mensen naar de zin te maken.”