Vrouwencentrum Jasmijn uit Stad bestaat 35 jaar. In Het Paleis werd hier woensdagmiddag feestelijk bij stilgestaan. Volgens Margriet van der Kleij is er na ruim drie decennia nog altijd veel werk dat wacht.
Hoi Margriet! Gefeliciteerd met jullie 35-jarig bestaan!
“Dankjewel! We hebben een hele mooie middag mogen beleven. Onze directeur had een prachtig mooi voorwoord en daarna werd er een jubileumboek gepresenteerd. Deze bundel is samengesteld door Sjikke Mulder en Mia Gooren. Het bevat verschillende interviews met bestuursleden, vrijwilligers en vrouwen waar Jasmijn zich voor inzet. Het eerste exemplaar is overhandigd aan wethouder Manouska Molema (GroenLinks) van Integratie en Emancipatie. Uiteindelijk hebben we een prachtige middag gehad en waren er rond de negentig mensen aanwezig.”
Jasmijn is een vrouwencentrum waar vrouwen met verschillende achtergronden en culturen elkaar kunnen ontmoeten, waarbij er aandacht is voor bewustwording van de maatschappelijke positie en de mogelijkheden die er zijn. Heeft dit na 35 jaar nog altijd bestaansrecht?
“De interviews zijn afgenomen door Elly Pastoor, en zij heeft precies dezelfde vraag gesteld. Is er na 35 jaar nog bestaansrecht? De conclusie is een hele duidelijke ja. Een vrouwencentrum als Jasmijn blijft van groot belang. En zeker ook vanwege de tijd die voor ons ligt. We stevenen af op een recessie, de energiekosten, boodschappen, en brandstofprijzen rijzen de pan uit. Het hebben van een inkomen wordt nog veel belangrijker. Vrouwen die dat niet hebben, omdat ze bijvoorbeeld geen startkwalificatie hebben, moeten nog beter gesignaleerd worden.”
Waar zijn jullie het meest trots op wat jullie in de voorbije decennia bereikt hebben?
“Je hebt het over 1987, en dat was een hele andere tijd. En als je dat in ogenschouw neemt dan hebben we heel veel goede dingen kunnen doen. Resultaten waarbij samenwerking cruciaal was en ook nog altijd is. We werken bijvoorbeeld samen met stichting WIJ. Maar ook met het Alfa-college en het Noorderpoort om taalcursussen mogelijk te maken voor vrouwen die de Nederlandse taal niet machtig zijn. We werken heel goed samen met zwemvereniging TriVia, waardoor migrantenvrouwen een zwemdiploma kunnen behalen. We zijn heel veel bezig om vrouwen startkwalificaties te laten krijgen zodat ze een opleiding kunnen volgen en aan het werk kunnen. Eigenlijk is het teveel om op te noemen.”
Nu hoor ik je verschillende keren het woord ‘migrant’ in de mond nemen. De wereld verandert constant. Van de oorlog in voormalig Joegoslavië in de jaren negentig, tot de spanningen in het Midden-Oosten en de oorlog in Oekraïne. Zorgen deze geopolitieke situaties, en de daarbij horende vluchtelingenstromen, er ook voor dat er als het ware altijd werk blijft voor Jasmijn?
“Ik denk dat het goed is om het in een perspectief te plaatsen. Ik noem inderdaad migrantenvrouwen, en ja, dat geldt ook voor een deel van de vrouwen die zich bij ons melden. Maar veruit de meeste vrouwen hebben geen migratie-achtergrond. Ook heel veel Nederlandse vrouwen hebben een steuntje in de rug nodig. Bijvoorbeeld vanwege een startkwalificatie die ze niet hebben, maar die wel onontbeerlijk is om een opleiding te kunnen beginnen. Wij zijn belangrijk voor de hele stad en er is nog veel werk te doen.”
