Het is maandag precies vier jaar geleden dat in de noordelijke stadswijken een vreemd geluid te horen was. Alsof een container uit de armen van een kraan was gevallen en op de grond terecht kwam. Een vrachtschip was tegen de Paddepoelsterbrug gevaren en maakte een einde aan een verbinding die al decennialang erg populair is. Vier jaar later lijkt een nieuwe Paddepoelsterbrug nog ver weg.
“Op een dag als deze zitten we niet in zak en as”, vertelt Stephan Bauman van Brug T’rug. “Bij de koffie heb je het er over dat het al weer vier jaar geleden is.” Baudien Bauman: “Dat komt ook omdat 26 september niet direct een slechte dag is. Toen het gebeurde hadden we vertrouwen in een goede afloop. We waren opgelucht dat er niemand gewond was geraakt. Maar het vertrouwen in de politiek, de overheid en Rijkswaterstaat was prima. We gingen er vanuit dat de brug snel gerepareerd zou worden. Tot in november besloten werd door betrokken bestuurders dat de reparatie geen halszaak was. Toen zijn we wakker geworden.”
Kader: Paddepoelsterbrug
De Paddepoelsterbrug werd op 26 september 2018 aangevaren door een vrachtschip. De oorzaak was een bedieningsfout. Een brugwachter had de opdracht gegeven om de brug te sluiten terwijl het schip in aantocht was waardoor een botsing niet te voorkomen was. De afgelopen jaren is nagedacht over een nieuwe verbinding. Rijkswaterstaat ziet een lage brug vanwege de veiligheid niet zitten. De minister heeft vorig jaar besloten dat de nieuwe Paddepoelsterbrug op een hoogte van tien meter moet komen te liggen.
“Hoe kan het dat het zo langzaam gaat?”
Vier jaar later ligt de plek waar de Paddepoelsterbrug eens lag, er verlaten bij. Schepen varen voorbij en er is nog maar weinig dat er aan herinnert dat op deze locatie een brug lag. “We zijn verbaasd over het tempo van de gemeente Groningen”, vertelt Stephan. “De gemeente is sinds december vorig jaar bezig nadat de minister definitief had besloten dat er een hoge brug moet komen. En de afgelopen maanden is er wel het één en ander gebeurd hoor. Er zijn contacten met ambtenaren en omgevingsmanagers geweest. Er is een brief gekomen waarin staat dat Royal Haskoning is aangewezen als partij die de brug gaat bedenken. En er wordt gesproken over afwegingskaders en uitgangsnotities. Maar om hier nu negen, tien maanden over te doen. Ik vind dat heel gek. Wij vragen ons ook af hoe dat kan. Is men druk met andere infrastructurele projecten?”
“De wethouder heeft indertijd geroepen, we hebben haast!”
Volgens Stephan is het ook niet in lijn met eerdere uitspraken: “De wethouder liet in een interview weten, dat bij jullie is uitgezonden, dat hij zich hekelde aan het trage proces bij Rijkswaterstaat. Hij zei letterlijk, we hebben haast! Tja, nu ligt de bal bij de gemeente. En er gebeurt maar heel weinig. Ik bedoel: we weten nog steeds niet waar de nieuwe brug precies komt te liggen. Mijn oproep zou zijn om die knoop snel door te hakken. Dan kun je ook beginnen met het omgevingsonderzoek en met het archeologisch onderzoek dat je moet verrichten voor je met de bouw kunt beginnen.”
“Het voelt als een soort status quo”
Baudien: “Je kunt op een dag als vandaag heel gek gaan doen. Je kunt op je kop gaan staan, je kunt protesteren. In de marge gebeurt er wel het één en ander. Dus als je gaat roepen dat er niks aan de brug gebeurt, dan is de reactie dat er wel degelijk achter de schermen aan gewerkt wordt. Maar het voelt alsof het getraineerd wordt. Een soort status quo. Terwijl je ondertussen wel denkt, oké, alles wordt duurder. Past dit project straks nog wel binnen het beschikbare budget? Of is het misschien slim om ook de optie voor een lage brug op tafel te houden, waar wij sowieso altijd voorstander van zijn geweest?”
Contacten aanhalen
In de eerste jaren bemoeide de politiek zich volop met het onderwerp. Stephan daarover: “Een aantal maanden geleden hebben we contact gehad met een politica van D66. Maar voor de rest is het heel stil. Wel zitten we zelf te broeden op plannen om het contact aan te halen. Aan de andere kant: er is de afgelopen jaren al veel gesproken. De wensen zijn duidelijk. En we hebben ook niet zoveel behoefte meer aan allerlei praatgroepjes. Maar het contact is wel belangrijk. Ook voor het vertrouwen.”
“Op het voorstel van een pontje laten varen is nooit een fatsoenlijke reactie gekomen”
Wat duidelijk is dat het vertrouwen een flinke deuk heeft gekregen: “We hebben een voorstel neergelegd om een pontje te laten varen tot het moment dat de nieuwe brug in gebruik kan worden genomen. Daar volgde een formele reactie op, dat men er op terug zou komen. Maar dan denk ik: in plaats van polariserend te werken kunnen we toch samen de schouders er onder zetten? Om samen als Rijkswaterstaat, provincie en wij als bewoners het beste beentje voor te zetten? Eendrachtig er tegen aan te gaan. En ja, wij willen daar graag bij helpen. Dat we mensen die met het pontje oversteken helpen bij het instappen bijvoorbeeld. Maar het blijft oorverdovend stil.”
“Deze verbinding mag nooit vergeten worden”
Vier jaar geleden waren er veel zorgen. Bewoners van Paddepoel die niet meer zo makkelijk naar winkelcentrum Paddepoel konden fietsen. Schoolkinderen die een omweg moesten maken om op hun school te komen. Stephan: “De kinderen zijn ouder geworden. Als omgeving speel je op de situatie in. Ik durf te zeggen dat de bewoners voor hun boodschappen nu sneller naar Winsum gaan. Dat men minder vaak in Stad komt. En dat is tegelijkertijd de grote vrees die wij hebben. Dat de Paddepoelsterbrug vergeten wordt. Maar deze verbinding mag nooit vergeten worden. De Paddepoelsterbrug hoort bij Groningen en moet terug komen.”
