Ruim twintig medewerkers van de Hanzehogeschool vertrekken voor een periode van twee weken naar Kenia, in Afrika. Volgens Alida Winter van de Hanze is het de bedoeling om kennis uit te wisselen in alle mogelijke richtingen.
Hoi Alida! Wat gaan jullie doen?
“Wat we gaan doen is een bezoek brengen aan het North Coast Medical Training College in Kenia. Dat is een medisch opleidingscentra. Tijdens de reis gaan we met 23 medewerkers van de Hanze kennis en ervaring uitwisselen met de collega’s van NCMTC. We gaan daar dus niet heen om te laten zien hoe het moet, maar het doel van deze reis is om kennis die wij hebben over te dragen, maar ook om kennis weer mee terug te nemen. Wij willen daar ook leren hoe zij dingen aanpakken.”
We hebben het over een zogenaamde medewerkersreis. Dat is ook niet voor het eerst hè?
“Dit is de derde reis. Deze reis zou aanvankelijk in 2020 plaatsvinden, maar corona gooide roet in het eten. Afgelopen voorjaar leek het ineens allemaal beter te gaan met de coronasituatie. We hebben toen de koppen bij elkaar gestoken, en er is toen besloten om deze reis te gaan maken. Normaal kost een voorbereiding veel tijd. Maar dit keer hebben we het in een hele korte tijd mogelijk weten te maken.”
Critici kunnen nu denken dat dit een mooi reisje is. Maar jullie als medewerkers betalen dit volledig uit eigen zak hè?
“Klopt. Medewerkers die meegaan betalen alles zelf. Dus van het vliegticket, tot een bedrag dat we betalen aan het NCMTC. Je moet je voorstellen dat men het daar niet breed heeft, men zit niet ruim in hun vel. Om niet op hun te hoeven teren tijdens ons verblijf, betalen we hen een bedrag zodat er bijvoorbeeld een lunch mogelijk kan worden gemaakt.”
Dan naar het doel, North Coast Medical Training College. Hoe moeten we dit ongeveer plaatsen?
“Kenia is een heel groot land met Nairobi als hoofdstad. Als je iets wilt moet je ook naar Nairobi, daar concentreert alles zich. Wij zitten de komende periode in de buurt van Mombassa. Ook dat is een grote stad, en daar kan NCMTC het verschil maken. Er studeren studenten uit kleine communities uit de regio. Het collegegeld wordt zo laag mogelijk gehouden. Investeringen in het opleidingscentrum worden bekostigd door middel van fondsenwerving of via subsidies. Het opleidingscentrum vervult een ontzettend belangrijk doel. De kennis die deze studenten op medisch vlak opdoen, die kunnen ze toepassen in hun eigen omgeving.”
Deze reis hebben jullie dus gepland. Wat gaan jullie daar doen?
“Dat is wel een mooie vraag. In Nederland zijn we altijd heel erg bezig met voorbereidingen. Over drie maanden moet dit gebeuren, over vier maanden dat. In Kenia leeft men heel anders. Pas nu, een week van tevoren, begint het te borrelen. En dan komen ook de vragen. Oh, jullie komen volgende week, kunnen jullie dit ook meenemen? Niet wetende dat bepaalde medische producten soms een lange levertijd hebben. Maar we gaan ons best doen. Wat we daar gaan doen is vooral kennis delen. Er gaat bijvoorbeeld een groep verpleegkundigen van onze opleiding mee. We willen onze kennis delen, maar we willen ook van hun leren, welke oplossingen zij voor situaties hanteren. De verrijking moet verschillende kanten opwerken.”
Maar ook het meebrengen van medische spullen dus?
“Ja, maar alleen de spullen die in Kenia niet, of heel lastig, te verkrijgen zijn. Wij geloven niet in het format van een aantal Nederlanders die het even komt doen. Er is bijvoorbeeld de wens om een mediatheek, leslokalen en een computerruimte te realiseren. De bouw hiervan besteden we uit aan lokale ondernemers. De mensen daar hebben genoeg kennis om het te maken. Dus wij proberen de verbinding te creëren, de kennis te delen, en de materialen te leveren die in Kenia niet te verkrijgen zijn. Ook hebben we geld ingezameld om daar klaslokalen in te richten en om er een multifunctionele band te realiseren. In totaal hebben we hier ruim 30.000 euro voor opgehaald. Dit hebben we verzameld door middel van verschillende verkoopacties.”
Met 23 mensen naar Kenia. Het lijkt me heel spannend …
“Dat is inderdaad wat ik hoor bij verschillende collega’s. De spanning van waar kom je terecht en hoe gaat dat dan. Ik heb die spanning zelf minder. Ik ben al verschillende keren in Afrika geweest en heb ook in China gewoond. Het komt toch altijd anders dan hoe je het van tevoren bedacht hebt. En ik ben heel nieuwsgierig hoe de collega’s het gaan ervaren. En vooral hoe ze op gaan bloeien, hoe ze zich aanpassen, hoe ze verbindingen gaan leggen. Ik denk dat het een hele mooie tijd gaat worden, waarbij we veel van elkaar kunnen gaan leren.”
De reis van de medewerkers van de Hanze is de komende periode te volgen via deze pagina op Facebook.
