Column Benno de Jongh | Hondsdolheid

Lieve Wouter,

Je hebt de grappen de afgelopen week vast ook voorbij horen komen, zoals ‘de hond van Abraham is een betere afmaker dan zijn baasje’. Een pijnlijke grap, vooral omdat-ie zo ontzettend waar is. Veel statistieken liegen, maar niet die van een aanvaller die twee keer heeft gescoord in 54 wedstrijden. Maar dat is natuurlijk nog het minst belangrijk in deze affaire.

Je had dat ‘gedoe’ in de Tasmantoren natuurlijk eenvoudig glad kunnen strijken, op een normale, menselijke manier. Dan was het ook geen fraai gezicht geweest, maar lang niet zo lelijk als nu. Maar je koos voor de opportunistische, ‘professionele’ benadering. De vlucht naar voren. Je besloot tijd te rekken. Je koos ervoor geen gebruik te maken van wederhoor, voordat het artikel – dat keurig aan alle journalistieke wetten voldoet – bij RTV Noord verscheen. Je ging naarstig op zoek naar positieve tegengeluiden. Je draalde met het besluit om Abraham te verhuizen.

Je luisterde niet naar kritiek in je directe omgeving, als die er al was. Je nam geen afstand van vergelijkingen met de opstand in Iran. Je stelde sommige zaken ernstiger voor dan ze waren en zwakte andere juist af. Je riep je spelers niet tot de orde. Je maakte alles persoonlijk. Je delegeerde zaken die je niet had moeten delegeren. En het kwam nooit bij je op om ergens excuses voor te maken.

Het kan bijna niet anders: jouw beslissingen van de afgelopen week komen als case study in het eerstvolgende boek over sportbestuurders. In het hoofdstuk ‘Hoe laat je de boel onnodig escaleren.’ Op Nyenrode had je de les over dit onderwerp blijkbaar even gemist.

Ondanks dat je het geen boycot wil noemen, voldoet jullie ‘statement’ of ‘sanctie’ aan alle kenmerken van een boycot. De journalistiek in Groningen heeft ingewikkelde, soms pijnlijke dossiers om over te berichten, van asielzoekers tot aardbevingen en van armoede tot geweld. Maar vrijwel nooit worden journalisten geboycot. Niet door het stadhuis, niet door de NAM, niet door het COA, niet door Donar en niet door het ministerie van Economische Zaken. Alleen FC Groningen doet dat, en het was niet de eerste keer.

Journalisten zijn een doorgeefluik naar de fans, dus eigenlijk is jullie boycot een dikke middelvinger naar de supporters, al zie jij dat vast anders. En dan durf jij, Wouter Gudde, je hardop af te vragen of voetbaljournalisten voldoende positief betrokken zijn bij de club? Journalisten die, als ze niet professioneel in het stadion hadden gezeten, ongetwijfeld een seizoenkaart zouden hebben gehad. Journalisten die in de toekomst over de club blijven schrijven terwijl jij dan allang op de hoofdtribune van Excelsior, IJsselmeervogels of RKC zit, met hetzelfde gladgestreken interessantdoenerige gezicht, in hetzelfde blauwe pak.

Denk je nou echt dat er nog fans naar RTV Noord of OOG zouden luisteren, of het Dagblad, NOS of VI zouden lezen, als de journalisten elke week zouden zeggen hoe fantastisch het voetbal in de Euroborg is? Want zeg eens eerlijk: hoeveel echt leuke wedstrijden, behalve die tegen PSV, heb je de afgelopen jaren eigenlijk gezien? Oh, je wil al het FC-nieuws via de eigen kanalen gaan verspreiden? Vind je het dan raar dat je inmiddels in heel Groningen Kim Jung Gudde wordt genoemd?

Je bent het levende bewijs dat als een doorsnee-verdediger een pak aantrekt, het nog niet automatisch een goede bestuurder is. Het was slim van je dat je tijdens je voetbalcarrière een bullshit-studie, iets met business, hebt gedaan, want dat staat mooi op je cv. Maar een goed bestuurder heeft vooral een dosis gezond verstand nodig, en enige empathie. En daar ontbreekt het ten ene male aan.

Jij staat symbool voor alles wat er mis is in de narcistische, in zichzelf gekeerde voetbalwereld waar het vooral draait om ego’s en centjes. Een wereld vol met malafide zaakwaarnemers, over het paard getilde voetballertjes en de allesoverheersende commercie. Terwijl de fans hopen dat hun eigen club zich enigszins kan onttrekken aan deze dikdoenerij, blijven ze onverbiddelijk houden van wat in de kern het mooiste spelletje ter wereld is.

Je hebt je adrenaline, waar je het als voetballer vooral van moest hebben, meegenomen naar de bestuurskamer. In het veld moest je de bal zo snel mogelijk inleveren bij de betere voetballers, maar nu ben je zelf eindelijk haantje de voorste. Je bent, zou Wim Kieft zeggen, ‘een beetje in jezelf gaan geloven’. Het is haantjesgedrag in een kippenpak. Testosteron op bordkarton.

Wouter, je onsympathiek gedragen is niet hetzelfde als professionalisme. Een serieus gezicht trekken is niet hetzelfde als charisma. Iemand even op z’n plek zetten is niet hetzelfde als voor de troepen uitlopen. Met z’n allen denigrerend doen tegen een journalist is niet hetzelfde als teamspirit.

En kom alsjeblieft niet aan met je zogenaamde maatschappelijke betrokkenheid. Jij mag heel erg blij zijn dat je dit werk mag doen, voor een vorstelijk salaris nog wel, dat voor een deel wordt opgehoest door de mensen die tweewekelijks in het stadion zitten. Je snapt toch zelf ook wel dat je zonder het voetbal waarschijnlijk assistent manager van een recruitingsbureautje in Schiedam-Oost was geweest?

Wouter, je bent ongetwijfeld geen slecht mens. En eerlijk is eerlijk, je hebt ook goede dingen voor de club gedaan. Maar het is hoog tijd om je te gaan bezinnen. Neem tijdens het WK in Qatar een paar weekjes vrij. Laat je eens goed informeren over wat het begrip ‘vrije media’ betekent. En denk eens goed na of een mooie club als FC Groningen misschien niet iets te hoog gegrepen is.

Stop met als een idioot schreeuwen naar de scheidsrechter dat jij recht hebt op die ingooi, terwijl iedereen ziet dat je de boel bedriegt. De verhalen zijn legio: je gedraagt je als een kleine dictator, nota bene in een koninkrijk dat door anderen is gesticht. Jij bent niet groter dan de club. Doe eens normaal. En neem jezelf vooral niet zo serieus, want de anderen doen dat allang niet meer.

Het lijkt alsof de Amerikaanse staffordshireterriër van Abraham in de bestuurskamer is losgelaten en driftig om zich heen heeft gehapt. Het bestuur, de trainer en de media-afdeling lijken met hondsdolheid te zijn besmet. Daarom Wouter, tot slot nog één tip. Doe iedereen een lol en haal, voordat je opstapt, snel nog even een tetanusprik.

P.S. Ik boycot jullie, het bestuur van FC Groningen, voor onbepaalde tijd. Nee, het is eigenlijk meer een statement. Even voor de duidelijkheid: dat doe ik op persoonlijke titel, als freelance journalist en columnist. Als je toch met me wil praten dan kunnen jullie contact opnemen met mijn agent, die je hoogstens vier minuten te woord zal staan. Ik heb dan liever dat je bepaalde vragen niet stelt, niet aan haar, maar ook niet aan mij, waarbij ik ook graag wil dat je mijn privacy respecteert. Mocht het van jullie kant vervolgens tot een sanctie komen, dan wil ik die graag nog even ter goedkeuring voorgelegd hebben. Ik hef de boycot, ik bedoel het statement, tussentijds op als daar voldoende aanleiding toe is.

Benno de Jongh is freelance journalist, onder meer bij RTV Noord en voor verschillende schaakwebsites en -bladen. Benno schrijft wekelijks een column over een relevant onderwerp uit de gemeente Groningen. Heb jij een goed onderwerp waar Benno aandacht aan moet besteden? Of wil je iets kwijt over de columns? Stuur dan een mail naar benno@oogtv.nl