Speelnetten waar kinderen in kunnen klimmen moeten na dertig jaar ineens verdwijnen uit het LeRoy-gebied in de wijk Lewenborg. Volgens Gerrit Vos van de stichting LeRoy is de regelgeving compleet doorgeslagen.
“In 1985 ben ik hier komen wonen”, vertelt Vos. “En ik zag toen in het gebied potentie voor een apenkooi-circuit. Misschien ken je dat nog wel van vroeger, tijdens de gymlessen op school, dat je ging apenkooien. Dat je een circuit af moest leggen waarbij je niet de grond mocht raken. Dat wilde ik hier graag realiseren, en daar ben ik mee aan de slag gegaan. Stukje bij beetje kreeg het circuit steeds meer vorm tot in 1998 het attractiebesluit werd ingevoerd. De gemeenteraad is in die tijd hier eens komen kijken, en ze vonden het fantastisch. Maar tegelijkertijd vond men het ook heel gevaarlijk.”
“Het was allemaal heel erg gevaarlijk”
Vos vertelt verder: “Er zijn toen inspecteurs hier langs gekomen. Ik had van die touwen hangen waar je aan kunt slingeren. Omdat er toen nog geen bomen stonden had ik palen gebruikt waar de slingers aan hingen. Bij dat slingeren was er een kans dat je tegen een paal botste. Dat kon niet, dat was heel erg gevaarlijk. En zo waren er meer dingen die aangepast of weg moesten worden gehaald. Ik had een hele mooie wipwap gemaakt. Dat bleek ook te gevaarlijk te zijn. Er waren onderdelen waar je op kon klimmen. Ook heel erg gevaarlijk. En zo ging het maar door.”
“Bij de netten is niet een certifceringsplaatje aanwezig”
De netten waar nu over wordt gesproken werden in 1992 opgehangen. “Bij de inspectie in de jaren negentig werden die netten ontzien. Daar was niks mis mee. De inspecteur zei dat de maasgrootte prima was, want kinderen konden er niet met hun hoofd klem in komen te zitten. Nu werd onlangs duidelijk dat ze toch weg moeten, omdat er bij de netten niet een certifceringsplaatje aanwezig is. Het betekent een boete, en dat de netten een gevaar zijn omdat ze niet voldoen aan de eisen.”
“Niet de letter van de wet maar de geest van de wet zou leidend moeten zijn”
Vos baalt. “Wij beheren zes hectare groene natuur. Dat mogen we voor een periode van honderd jaar doen. Daarbij zijn er voor mij altijd twee speerpunten geweest. De eerste is dat mensen moeten kunnen eten uit de natuur. Dat we mensen duidelijk kunnen maken en kunnen laten zien waar voedsel vandaan komt. Het tweede punt is dat er gespeeld moet kunnen worden in de natuur. Maar op dat vlak schiet de regelgeving volledig door. Als je het hebt over speeltoestellen waarbij de voeten van de grond komen, dan is die regelgeving heel streng. Of er hier wel eens ongelukken zijn gebeurd? Mijn dochtertje heeft drie keer haar arm gebroken, omdat haar valtechniek niet goed was. Daarop zijn we met haar naar een judo-leraar gegaan waarbij ze het binnen de kortste keren onder de knie had. Je kunt alles proberen te voorkomen, maar of het leven daar nu leuker van wordt? Niet de letter van de wet maar de geest van de wet zou leidend moeten zijn. We zouden op zoek moeten gaan naar mogelijkheden om zelfbouw gecertificeerd te krijgen. De meeste gecertificeerde constructies zijn namelijk, in mijn beleving, veel te saai.”
