‘De Oldambt onderzoeken 1 – Voor niets gaat de zon op’. Dat is de titel van het nieuwste boek van de Stadse schrijver Sander Blom. Met het boek begeeft hij zich qua vorm in de voetsporen van Henning Mankell, Jo Nesbø en Arnaldur Indridason.
Hoi Sander! Je nieuwe boek. Waar gaat het over?
“Het gaat over de journalist Yorick Voossen. Hij is de oprichter van een lokaal nieuwsplatform. Hij krijgt op een dag een doos thuisgestuurd met daarin een lugubere inhoud. Zijn leven komt daarmee helemaal op zijn kop te staan. Hij besluit namelijk op onderzoek uit te gaan. Van wie komt het pakket? Waarom is het naar hem gestuurd? Het onderzoek zorgt ervoor dat hij zich steeds meer verliest in de zaak en dat hij stuit op een link met het gigantische zonnepark dat onlangs is opgeleverd.”
Hoe ben je op het idee gekomen om dit boek te gaan schrijven?
“Ik heb de afgelopen jaren drie andere thrillers uitgegeven: ‘Bezeten’ (2019), ‘Dodenherdenking’ (2021) en ‘Heilige Grond’ (2022). Mijn eerste boek uit 2019 loopt goed en het bracht de uitgever er toe om contact met mij op te nemen met de vraag of het ook mogelijk was of ik een serie kon gaan schrijven. Dat zou goed zijn voor de betrokkenheid van de lezers bij de boeken. En daar ben ik mee aan de slag gegaan. Als je het dan hebt over het onderwerp van het boek: ik ben iemand die goed het nieuws volgt. Daar haal ik ook mijn inspiratie uit. En als je goed oplet dan kom je regelmatig onderwerpen tegen waarvan je denkt, hè, dat is interessant, daar kan ik wel wat mee. Een paar jaar geleden waren er in de gemeente Oldambt plannen om een groot zonnepark te realiseren. Hier was veel weerstand tegen. Vooral toen bleek dat het ziekenhuis geld zou krijgen als het zonnepark gerealiseerd zou worden. Het zonnepark is er uiteindelijk niet gekomen, maar er is wel veel over gezegd en geschreven.”
Kan het dat er misschien meer actuele thema’s in verwerkt zitten? Ik bedoel, je boek gaat in zekere zin ook over bedreiging van journalisten …
“Dat is geen directe aanleiding geweest. Maar je hebt gelijk dat ook dit onderwerp er in zit, waarbij het ook absoluut waar is dat journalisten in toenemende mate met bedreiging te maken hebben. En ondanks dat we zo’n situatie ook in Groningen gehad hebben is die gebeurtenis niet aanleiding geweest om dit te schrijven.”
Bij je eerste twee boeken heb je veel tijd gestoken in de details. Dat alles klopte. Bij dit boek moet je je dus inleven in de rol van journalist?
“Ik vind journalistiek sowieso erg interessant. Waarschijnlijk was ik in een ander leven ook journalist geweest. En dan het liefst onderzoeksjournalist zodat je echt een half jaar, of een jaar, bezig kunt zijn met een bepaald onderwerp om dat helemaal uit te diepen. Dus die affiniteit die is er, waardoor ik mij daar ook goed in kan leven. Het boek speelt zich af in de hedendaagse tijd. Heel anders dan mijn vorige boeken die zich gedeeltelijk in een ander tijdsgewricht afspeelden, waardoor je veel research moet plegen. Hoe waren dingen vroeger? Hoe zag het er uit? Wel heb ik veel aandacht gestoken in de hoofdpersoon. Er zitten ook wat karaktereigenschappen van mezelf in deze hoofdpersoon.”
Is de hoofdpersoon dan een perfectere vorm van wie jij bent?
“Dat niet direct. Maar je neemt verschillende eigenschappen over. Soms ook onbewust. Wellicht ook om op die manier een heel goed en sterk hoofdpersonage neer te kunnen zetten die heel geloofwaardig over komt. Maar deze journalist in het verhaal kent ook zwaktes die ik zelf niet heb. Het maakt het dus wezenlijk een ander karakter.”
Hoe lang ben je met je nieuwe boek bezig geweest?
“Ik denk ongeveer een half jaar. Je moet je voorstellen dat je het schrijft. Dan laat je het een tijdje liggen om er daarna weer eens goed naar te kijken en zaken te herschrijven. Vervolgens gaat het naar de uitgever waarbij er nog een aantal herschrijfrondes plaats vinden. Mijn nieuwe boek is minder dik dan ‘Heilige Grond’. Mijn nieuwe boek bestaat uit 50.000 woorden terwijl ‘Heilige Grond’ het dubbele had.”
Dat klinkt dan ook al makkelijker als in een minder zware opgave, maar ik kan me ook voorstellen dat het juist moeilijker is omdat je nu met minder bladzijden dat moet vertellen wat staat als een huis?
“Ja. Je kunt het vergelijken met een film versus een serie. Een film kan twee uur duren, terwijl een serie korter is maar wel zo interessant moet zijn dat je ook het tweede deel wil kijken. En ik ben het met je eens: het moet korter en krachtiger maar het moet niet op kwaliteit inleveren. Dat was ook een uitdaging.”
Een boek over de misdaad waarbij duidelijk is dat er meer afleveringen gaan verschijnen. Daarmee treed je in de voetsporen van bekende thrillerschrijvers als Henning Mankell en Jo Nesbø …
“Haha. Dat zijn schrijvers met een hele grote staat van dienst. Daar kun je mij nog niet mee vergelijken. Maar neemt niet weg dat ik wel zo’n status zou willen behalen. Sowieso het genre is denk ik populair. Thriller en misdaad is vooral populair bij het vrouwenpubliek, er is echt een markt voor. En ik hoop echt wel iets neer te gaan zetten dat staat als een huis. Op dit moment ben ik bezig met het tweede deel in deze serie waarbij de verwachting is dat dit tweede deel later dit jaar gaat verschijnen. En binnenkort beginnen de werkzaamheden aan het derde deel.”
Het boek speelt zich af in Groningen. Is dat een bewuste keuze?
“Het past denk ik heel goed. Ik ben geboren en getogen in Winschoten. Dus ik heb sowieso affiniteit met het gebied. Het mooie is ook dat als je Winschoten uitrijdt, en je bent twintig minuutjes onderweg, dan sta je in de middle of nowhere. Het zijn gebieden waar in principe dingen kunnen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. Maar tegelijkertijd is het ook een prachtig gebied, met heel veel lieve en aardige mensen. Een gebied waar heel veel gebeurd, waarbij de kloof tussen Randstad en het platteland heel zichtbaar aanwezig is. Dat is voor mij als schrijver natuurlijk een prachtige setting. Ik kan daar heel veel uit halen. Het past gewoon heel erg goed.”
Je boek is inmiddels te koop. Wat zijn de eerste reacties?
“Ja, daar ben ik toch altijd wel nieuwsgierig naar. Zeker in het begin dan volg ik wel wat er over geschreven wordt. En dat zijn positieve woorden. Er worden flink wat sterren gegeven. En dat geeft mij het gevoel dat ik goed bezig ben. Dat mensen het mooi vinden. En dat is uiteindelijk ook mijn doel. Om een fanschare op te bouwen. Mensen die mijn werk mooi en goed vinden, waar ze van kunnen genieten. Maar tegelijkertijd merk ik ook dat het niet makkelijk is om een brede doelgroep aan te spreken.”
Je bent inmiddels flink aan de weg aan het timmeren. Merk je al dat die fanschare zich ontwikkeld?
“Ik vind dat een mooie vraag. Maar absoluut. Naast familie en vrienden zie je dat er inderdaad wat begint te ontstaan. Laatst had ik een signeersessie in Winschoten. En toen kwam er een mevrouw aanzetten die uit haar tas al mijn boeken tevoorschijn haalde. Of ik die wilde signeren. Ja, dat vind ik mooi. Dat je mensen blij en gelukkig kunt maken met een verhaal dat jij bedacht hebt. En dat ze dat ook niet onder stoelen of banken schuiven.”
Lezen is in Nederland een ingewikkeld onderwerp, waarbij vooral jongeren het af laten weten. Kun jij daar iets aan bijdragen?
“Eigenlijk is dit een onderwerp van alle tijden. Ook veertig jaar geleden maakte men zich hier al zorgen over. Terwijl in mijn beleving er best wel veel gelezen wordt. Ook onder jongeren. Ik probeer in ieder geval zo toegankelijk mogelijk te schrijven. Ik wil geen moeilijke zinnen op papier zetten die qua stijl wel het summum zijn maar de leesbaarheid uiteindelijk maar in de weg staan. Mijn verhalen moeten staan als een huis. En als ik een kleine rol kan vervullen in dat meer mensen lezen, dan zou mij dat al heel blij maken.”
Het boek ‘De Oldambt onderzoeken 1 – Voor niets gaat de zon op’ van Sander Blom is op diverse plekken te koop.
