Uit een ‘gedurfd’ experiment van onderzoekers van de Rijksuniversiteit Groningen blijkt dat de timing, de route en de bestemming van trekkende grutto’s zijn aangeleerd en niet aangeboren.
De onderzoekers presenteren hun conclusie dinsdag in een artikel in het tijdschrift Current Biology.
Voor het onderzoek werden grutto’s met de hand grootgebracht en vlak voor de trektijd naar Polen gebracht. Deze vogels trokken vervolgens helemaal langs de routes van Poolse grutto’s. Nestgenootjes die in het broedgebied in Friesland werden losgelaten, vlogen de ‘normale’ trekroute naar het zuiden.
Volgens de onderzoekers is dat een duidelijke aanwijzing dat trekgedrag bij deze vogels niet aangeboren. “De grutto’s leren de trekroute en de bestemming blijkbaar vooral van soortgenoten of andere factoren uit hun omgeving”, aldus projectleider Theunis Piersma.
De vogels waarmee werd geëxperimenteerd komen uit landbouwgebieden. De dieren werden met ‘met de hand’ grootgebracht, maar mochten onder toezicht wel buiten op insecten jagen. ’s Nachts zaten de vogels binnen en kregen ze wat extra insectenvoer. Eenmaal groot werd de groep vogels gesplitst tussen Friesland en Polen, beide voorzien van zendertjes om de grutto’s te kunnen volgen.
De zenders lieten zien dat de Nederlandse kuikens de gewone, meer westelijke route volgden naar overwinteringsgebieden in Afrika. De meeste ‘Poolse grutto’s’ trokken enkele duizenden kilometers verder naar het oosten in Afrika, met tussenstops in Europa.
