De nieuwswebsite 112groningen.nl bestaat dit weekend twintig jaar. Eigenaar Martin Nuver rijdt daarmee al twintig jaar achter ambulances en politie- en brandweerwagens aan.
Hoi Martin! Twintig jaar geleden lag de wereld er heel anders bij. Is er veel in je werk veranderd?
“Op zich is de basis altijd hetzelfde gebleven. Je krijgt een melding, je gaat er naar toe, en je probeert er op een goede en nette manier verslag van te doen. Indertijd ben ik begonnen met verslaggeving op een MSN community. En dat sloeg aan. De belangstelling nam toe. Op een gegeven moment dacht ik, ik begin een website, en zo is het begonnen. In die tijd waren er maar een paar 112-websites in Nederland. Tegenwoordig is de concurrentie groter geworden. Maar ook de middelen zijn anders geworden. Sociale media is veel belangrijker geworden. Dat was er twintig jaar nog niet echt. Dat stond in de kinderschoenen. Het is belangrijk om in die ontwikkelingen mee te gaan.”
Terug naar twintig jaar geleden. Je deed aanvankelijk heel ander werk hè?
“Ik werkte inderdaad als kok. Het was een mooie tijd, maar ik voelde mij er niet helemaal gelukkig bij. Het waren lange dagen, hard werken en het salaris stelde niet zoveel voor. In 2001 brak er een grote brand uit bij Boerhof aan de Rijksweg in Groningen. Daar ben ik foto’s gaan maken. En dat was ook het moment dat ik dacht, hier kan ik meer mee doen.”
Ben je toen ook direct voor jezelf begonnen?
“Nee. Eigenlijk was de ommezwaai een brand in de Noorderstationsstraat. Dat was de eerste keer dat ik een foto verkocht aan de regionale media. En toen dacht ik, dit bevalt mij wel. Ik begin een eigen bedrijf, ik word zelf baas, ik ga naar 112-meldingen, en ga de informatie en beeldmateriaal verkopen aan de media. En dat is een goed besluit geweest. Het is een vrij beroep. Je komt op veel plekken. Wat dat betreft zou ik niet graag terug willen naar mijn oude leven.”
Ik zou me kunnen voorstellen dat je na vijf jaar denkt, ik heb zoveel ellende gezien, ik stop er mee …
“Wat je tegenkomt is niet altijd leuk. Je stort je altijd in de ellende van andere mensen. Maar die ellende heeft ook impact op de omgeving. Een grote brand bijvoorbeeld. Een ernstig ongeluk waardoor de weg is afgesloten. Mensen willen weten wat er aan de hand is, of ze gevaar lopen, of ze ramen en deuren moeten sluiten. Daar probeer je zo goed en zo netjes mogelijk verslag van te doen. En ook voor de hulpdiensten is het prettig. Bij een grote brand zijn brandweermensen vooral bezig om die brand zo snel mogelijk te blussen, maar foto- en videomateriaal kan ook bijdragen in een antwoord waarom een brand zich op een bepaalde manier heeft ontwikkeld.”
Je richt je met je website op de hele provincie Groningen …
“Klopt. En het is ook goed om te benoemen dat ik dit niet alleen doe. Op dit moment zijn er verspreid over de provincie ongeveer 22 fotografen voor mijn website actief. In het begin deed ik heel veel zelf. Maar dat houd je niet vol. Ik kan me herinneren dat ik op de dag van de grote brand in de scheepswerf in De Punt op dat moment bij een dodelijk ongeluk op Zernike stond. Je kunt maar op één plek tegelijk zijn. En daarom ben ik heel blij met de grote groep fotografen die we nu hebben, die op pad gaan als er in hun gebied iets aan de hand is.”
Is het makkelijk om fotografen aan je te binden?
“Ik vind dat wel een mooie vraag. Tien jaar geleden was dat namelijk makkelijker. En hoe dat komt? Als je tegen iemand zegt dat het de bedoeling is dat je ook ’s nachts eventueel op pad gaat als er een melding komt, dan zit niet iedereen daar op te wachten. En dat snap ik, maar het komt vooral omdat onze levens nogal drukker zijn geworden. Twintig jaar geleden keek je na een dag werken ’s avonds televisie. Nu moet er nog gesport worden, moeten er kinderen naar voetbaltraining worden gebracht, en is er in de straat nog een feestje waar je bij moet zijn. We zijn drukker geworden, er zijn meer verplichtingen.”
En toch zijn de fotografen die bij jou gewerkt hebben goed terecht gekomen …
“Ja, daar ben ik ook echt trots op. Ze beginnen vaak op jonge leeftijd, en verschillende zijn in de tussentijd bij de brandweer, bij de politie en bij de ambulancezorg aan de slag gegaan. Ik zeg niet dat ik een opleidingscentrum ben, maar het zijn vaak mensen die al interesse hebben in hulpdiensten, tijdens hun werk als fotograaf verder geënthousiasmeerd worden, ook contacten in het werkveld opdoen, en dan doorstromen. Dat vind ik echt mooi!”
Twintig jaar 112 betekent heel veel foto’s en heel veel videomateriaal. Welk incident heeft de meeste indruk achtergelaten?
“Dat zijn zoveel meldingen. Maar waar ik direct aan moet denken is die brand bij Boerhof in Haren die ik al even benoemde. Het was de eerste melding waar ik bij was. En dat was zo’n grote brand. Er is toen zelfs een pelotonsalarm gegeven om het vuur onder controle te krijgen.”
Een pelotonsalarm?
“Bij de brandweer werkt men bij branden met een opschalingsniveau. Brand, middelbrand, grote brand. Bij elke opschaling komt er een tankautospuit bij. Bij een pelotonsalarm komen er direct vier tankautospuiten en een officier ter plaatse, vaak in combinatie ook met een groot water transport. Dus dan heb je het over veel materieel. En over branden die indruk hebben gemaakt, ook de casinobrand in de binnenstad, een paar jaar geleden, vergeet ik nooit weer. Dat was ook een heftig incident.”
Komt er nog eens twintig jaar bij?
“Ik ben nu 48 jaar. Als er nog eens twintig jaar bij komt, dan ben ik 68. Ook een mooi moment om dan met pensioen te gaan. Dus ik vind dat eigenlijk wel een mooi streven, om nog zeker twintig jaar door te gaan. En daarna hopelijk ook nog. Ik hoop dat ik dan tegen die tijd opvolgers heb gevonden die de website en het werk over kunnen nemen. Want mijn verwachting is dat de interesse in 112-nieuws zal blijven. Dat zal niet afnemen.”
Tien jaar geleden maakte OOG Tv een reportage over Nuver die toen tien jaar werkzaam was als 112-verslaggever:
