Jubilerend en oudste voetbalkamp staat op het punt van beginnen: “Nog nooit waren we zo gemêleerd”

Nog één nachtje slapen en dan start op De Esserberg Voetbalkamp Groningen. Volgens Bas Eimers wordt het een bijzondere editie, want men bestaat veertig jaar.

Hoi Bas! Zijn jullie er al helemaal klaar voor?
“Ik denk het wel, hoewel dat eigenlijk morgenochtend moet blijken. In de aanloop naar dit voetbalkamp proberen we alles zo goed mogelijk te organiseren. Liggen alle shirtjes klaar, hebben we alle trainingsmaterialen paraat, is al het eten en drinken gekocht. Maar de voorbereiding kan nog zo goed zijn, morgenochtend wordt het ’t uur van de waarheid. Hebben trainers zich niet verslapen? Zijn er geen afmeldingen? Maar ik denk dat het wel goed komt.”

Hoeveel kinderen hebben zich voor de komende week aangemeld?
“Voor de komende week zitten we helemaal vol. Er hebben zich 128 kinderen aangemeld, en daarmee zijn alle plekken vergeven. En wat wel heel leuk is om te vertellen is dat we gemêleerder zijn dan ooit. In de tijd dat ik hoofd jeugdopleiding bij Be Quick was, waren er wel eens edities dat het bijna een Be Quick-kamp was. De afgelopen jaren was Velocitas samen met vv Helpman hofleverancier. Maar dit jaar komen kinderen echt overal vandaan. Ook uit de provincie, van Middelstum tot Grijpskerk en van Appingedam tot Eelde. En dat maakt mij wel heel trots, omdat je daarmee als conclusie kunt trekken dat de bekendheid in de hele provincie aanwezig is.”

Dat lijken me ook ingrediënten voor mooie bijvangsten. Want ik kan me voorstellen dat er in zo’n week ook heel wat nieuwe vriendschappen worden gesloten …
“Dat is absoluut waar. Tot een paar jaar geleden kon je bij de aanmelding aangeven bij welk vriendje je in de groep wilde zitten. Daar zijn we mee gestopt. We willen namelijk groepsvorming binnen een groep tegen gaan. Stel dat er zes vriendjes bij elkaar in een groep van zestien zitten, dan werkt dat gewoon niet. Zo’n voetbalkamp is ideaal om uit de comfortzone te stappen. En ja, dat is spannend. Maar het is wel de visie waar we voor staan: nieuwe mensen leren kennen. En dat is denk ik heel goed.”

Als we naar het programma kijken. Hoe gaat het programma er ongeveer uit zien?
“Ik run het trainingskamp samen met mijn compagnon Willem Lanjouw. Willem is een bekend persoon in de voetbalsport en is tegenwoordig werkzaam als docent op het Cios in Heerenveen. Hij is deze week verantwoordelijk voor het voetbalprogramma. Ik weet dat hij in de trainingen gebruik wil maken van verschillende innovatieve oplossingen. Zoals goals met lampjes, maar ook wil hij gebruik maken van BlazePods waar lampjes in verwerkt zitten. Daarnaast is het Athletic Skills Model (ASM) een belangrijk onderdeel van de trainingen.”

Wat wordt daar mee bedoeld?
“Je hebt vroeger zelf misschien ook wel gevoetbald. Op het plein met je vrienden. Op zo’n plein stuitert de bal alle kanten op omdat tegels niet altijd recht liggen. Hoe anders is dat tegenwoordig op een kunstgrasveld. Die bal rolt zoals die moet rollen. Vroeger op het plein wilde je voorkomen dat je viel. Tegenwoordig vallen kinderen makkelijk, want dat kunstgras is lekker zacht. Met het Athletic Skill Model willen we vaardigheden trainen die gelieerd zijn aan de voetbalsport, maar waar door kunstgras minder aandacht voor is. Dus rollen, sprinten, stoeien en proberen om niet te vallen. Dat is tegenwoordig ook een kritiekpunt: dat voetballers te eenzijdig zijn opgeleid. Wij willen dat verbreden.”

Een belangrijke rol is deze week weggelegd voor de trainers …
“Ik vind het leuk dat je dat zegt, want zij zijn inderdaad erg belangrijk. We hebben acht trainers. En acht assistent-trainers. En zij maken of breken het voetbalkamp. En vaak maken ze het hoor, haha. Wij kunnen alles heel goed organiseren, maar als de kinderen thuis komen dan vertellen ze niet over Bas die heerlijke broodjes had geregeld, maar dan vertellen ze over trainer Jesse die hen dit en dat geleerd heeft, en ook nog een partijtje met hen heeft gevoetbald. En ja, ik ben trots op ze. Er zijn trainers die vroeger deelgenomen hebben aan het kamp. Die het zo geweldig vinden dat ze er elk jaar weer bij zijn. Die er voor kiezen om niet met vrienden naar Griekenland te gaan, maar om hier op de Esserberg kinderen wat te leren. Dat vind ik heel mooi.”

Nu heb ik jou ook wel eens gesproken, waarbij we naar de weersverwachtingen keken, en we tot de conclusie kwamen dat het wel erg warm zou worden …
“We hebben het geluk dat het ideaal voetbalweer gaat worden. Er kunnen buien vallen, maar kinderen vinden dat helemaal niet erg. We spelen op kunstgras en met 25 graden wordt het dan al warm. Bij 30 graden is het onaangenaam en eigenlijk al niet meer verantwoord. Wat we willen is het maximale er uit halen. De kinderen slapen hier niet, we gooien daarom alle energie in die uren dat er trainingen worden gegeven. En wat dat betreft kunnen de weersomstandigheden komende week niet beter.”

Het artikel begon met de mededeling veertig jaar. Wordt daar ook op een bijzondere manier bij stilgestaan?
“Ik zeg wel eens dat we het oudste voetbalkamp van Nederland zijn, tot het tegendeel is bewezen. Ik roep dat al jaren en ik ben nog nooit gecorrigeerd. En je kent ons: we zijn en we blijven gewoon. Dus we lopen de komende dagen niet de polonaise. We hebben her en der wat kleine dingen aangepast. We hebben een nieuw logo en we hebben nieuwe kleding voor onze trainers geregeld. En in het programma hebben we iets aangepast. Op vrijdag gaan we namelijk iets doen met luchtkussens. Maar dan wel voetbal gerelateerd. We zijn namelijk niet een springkussenkamp maar een voetbalkamp. Op zo’n springkussen heb je bijvoorbeeld de mogelijkheid om mooie omhalen te gaan maken. Wat goed is, moet je niet aanpassen. Gezien het enthousiasme en de aanmeldingen doen we het goed. Maar dat neemt niet weg dat je altijd kritisch naar jezelf moet blijven kijken, en dat je soms ook een klein feestje mag vieren. En komende week zal die taart met slagroom ook echt wel gegeten gaan worden.”

Bekijk hier een reportage over het Voetbalkamp: