Feest is het deze week bij roeivereniging Aegir. De vereniging bestaat 145 jaar en viert haar 29ste lustrum. Speciaal voor de gelegenheid is er een lustrumband opgericht. Tjalling Veldhuis is de bandmanager.
Hoi Tjalling! Hoe is het idee ontstaan om een lustrumband op te richten?
“Het is een traditie op onze vereniging. Elk lustrum heeft zijn eigen band. Dat wordt heel serieus opgepakt met audities, zodat er het maximale uit wordt gehaald. Het doel van de lustrumband is dat er tijdens de festiviteiten muziek wordt gemaakt, dat het gezellig is. Eigenlijk kun je spreken van een partyband. Deze week treden wij bijvoorbeeld zes keer op. Het is hard werken, maar het is ontzettend leuk.”
Jullie hebben dus audities gedaan om in deze band te kunnen komen?
Klopt. De band van deze lustrumviering bestaat uit tien leden. Vorig jaar hebben er audities plaatsgevonden. Er waren volgens mij veertig aanmeldingen. Omdat het zoveel waren zijn de audities ook verdeeld over twee ronden. En daarna is dus deze band gevormd, en begint het harde werken. De bandnaam waar we onder werken is Z.S.M.”
Nu zeg je wel iets bijzonders. Want als je je oor te luister legt, dan hoor je vaak het geluid dat het moeilijk is om jongeren te enthousiasmeren om muziek te maken …
“Dat is ook zo. Als ik naar me zelf kijk. Ik heb tien jaar gedrumd. Dat heb ik met heel veel plezier gedaan. Op een gegeven moment begin je aan je studententijd. En dan stopt dat. Dan heb je er geen tijd meer voor. En dan komt zo’n kans voorbij, en dan begint het direct weer te kriebelen om muziek te maken. De band die we nu hebben bestaat daarom ook uit flink wat ervaring, want iedereen heeft voorheen wel iets gedaan in de muziek.”
Tien mensen die de band vormen. Hoe ziet de bezetting er uit?
“We hebben twee gitaristen die zowel akoestisch als elektrisch uit de voeten kunnen. We hebben een bassiste. We hebben twee pianisten, een saxofonist, een drummer en twee zangeressen en een zanger. Het is dus heel gevarieerd, en we kunnen ook diverse stijlen spelen. En de saxofoon. Ja, dat vind ik mooi. Dit weekend ook. Dan vul de zaal zich met het saxofoongeluid. Dat is voor mij kippenvel.”
Terug naar vorig jaar. Want dan worden jullie als band samengesteld, terwijl je ook tijd nodig hebt om op elkaar in te spelen …
“Ja. We zijn tien mensen met super unieke karakters. En het is heel veel repeteren en oefenen om op elkaar ingespeeld te raken. Na twee maanden vond het eerste optreden plaats. Maar je weet wat ze zeggen hè? Diamonds are made under pressure. We zijn begonnen met het spelen van covers. Dan moet je denken aan werken van Linkin’ Park en Stevie Wonder. Dat spelen van covers doen we overigens nog steeds.”
Want inderdaad, daar gaat dit artikel over. Jullie hebben ook zes eigen liedjes geschreven en opgenomen …
“Klopt. We zijn daar vorig jaar na de zomervakantie mee begonnen. Omdat zoiets lastig is hebben we de band verdeeld in kleine groepjes. Waarbij ieder groepje op een zolderkamertje aan de slag is gegaan met zijn of haar liedje. Met een kartonnen doos als drums ga je schrijven en componeren. Uiteindelijk zijn we met al die resultaten de studio ingedoken om de liedjes op te nemen. En ik zal je eerlijk zeggen, dan hoor je het resultaat, en dan denk je, wow, wat is dit vet geworden! Wat een pareltjes hebben we gemaakt”
Welk liedje maakt de meeste indruk op jou?
“Ja, dat is toch wel ‘uitgecheckt’. Het is akoestisch, gemaakt door Fons, Pepijn en Heleen. Het liedje gaat over een student die met de trein in Groningen arriveert en begint aan zijn studententijd. In het tweede couplet hoor je hoe Groningen ervaren wordt. De Grote Markt, de UB. Alles wat bij het studentenleven hoort komt voorbij. En in het laatste couplet verlaat de student Groningen weer. Ik vind dat heel mooi.”
Tekst gaat verder onder de Spotify-player:
Kun je uitleggen wat je zo raakt?
“Nou. Als je naar Groningen komt, dan kom je echt op eigen benen te staan. Je gaat je eigen leven leiden. Je wordt volwassen en je leert jezelf kennen. Ik ben nu jong, maar over dertig jaar is het gewoon janken bij zo’n lied. Het zal dan zoveel herinneringen ophalen aan een periode, aan een tijd, die zo belangrijk is geweest in je leven, waar ik zo van genoten heb. Dat zit in dit lied.”
Zes optredens tijdens deze periode. Waar hoop je op?
“We hopen op mooie en onvergetelijke optredens. En we hopen dat de liedjes aanslaan. Dat ze mee worden geblèrd. En we hopen ook dat de liedjes in de stad aanslaan. Dat de muziek ook voor een verbinding kan zorgen tussen onze roeivereniging en de inwoners van de stad. We hebben ze onlangs op Spotify geplaatst, en dan krijg je al wat reacties. Ook uit andere studentensteden, want ergens willen we ook aangeven dat wij de leukste roeivereniging zijn. Een soort competitief element. We blijven toch een sportvereniging hè, haha.”
Nu zijn er in het verleden in Groningen, bij studentenverenigingen, bands ontstaan die daarna best wel furore hebben gemaakt in het land …
“Ik weet welke band je bedoeld. Wij hebben sowieso als band ook het plan om hier mee door te gaan. We zijn bezig om een plan te smeden.”
En dan net zo succesvol te worden?
“Ja, ik weet het niet. Het hangt allemaal heel erg af van de gunfactor. We willen vooral met veel plezier leuke en mooie dingen blijven maken. Die attitude is heel belangrijk. En we zien het wel. Maar het smaakt naar meer. Deze dagen gaan we in ieder geval volop genieten. We gaan onze eigen liedjes spelen, in combinatie met de covers, want het moet wel een avondvullend programma zijn. En we hopen dat het in de smaak gaat vallen.”
