Michel bouwt eigen geluidsstudio in zijn tuin: “Corona heeft me een andere weg laten inslaan”

Je eigen geluidsstudio in je tuin. De werkruimte van Michel Wijninga bevindt zich op enkele meters lopen vanuit zijn huis. Dat het gebouw er kwam was aanvankelijk niet de bedoeling, en is een gevolg van de coronacrisis.

Hoi Michel! Een fraai gebouw, warme kleuren en grote ramen …
“Het is zo’n ontzettend mooie plek geworden. Als ik door de ramen kijk dan zie ik het weidse landschap. Als ik hier aan het werk ben, dan heb je soms van die momenten dat je even aan het mijmeren bent. Dan zie ik de paarden van de buren lopen, dan zie ik de vogels druk in de weer. En dat geeft zoveel energie om vervolgens weer aan de slag te gaan. Ik zit hier nu ongeveer een half jaar, en nu kan ik echt zeggen dat het als mijn plek ervaart. Dat ik trots ben op wat ik heb opgebouwd.”

Terug naar het begin. Want je bent je carrière begonnen in het gebouw van MON aan de Bieslookstraat waar je een opnamestudio had …
“Klopt. Ik heb daar twaalf hele hele mooie jaren gehad. Aan de Bieslookstraat heb ik heel veel bands en artiesten begeleid bij het opnemen van hun tracks. Het waren jaren waarin ik heel veel heb geleerd. In 2019 ben ik verhuisd naar een gebouw aan het Kattegat. Daar heb ik de studio voortgezet, en ben ik onder de naam Flexrecords gaan werken. Ik had daar twee etages. Op de beneden verdieping had ik een studio waar bands hun muziek konden opnamen. Op de bovenverdieping had ik een ruimte waar ik in alle rust kon schrijven en mijn muziek kon componeren. Aan de Bieslookstraat was ik niet bezig met componeren, maar ik heb er toen bewust voor gekozen om weer die kant op te gaan. Om weer dat creatieve op te pakken.”

Voortzetten wat je dus deed aangevuld met nieuwe uitdagingen …
“Ja. En dat ging ontzettend goed. Vanaf het begin liep het heel goed aan het Kattegat. Er waren muziekdocenten die mijn ruimtes huurden. Eigenlijk ontstond er een heel mooi businessmodel waar ik goed van kon leven. Ik denk dat ik op deze locatie ongeveer een half jaar heb gedraaid, en toen werd het maart 2020.”

De coronacrisis …
“Ja, dat was bizar. Nu we alles weten, dan kun je zeggen, je had het zo en zo moeten doen. Maar als zo’n pandemie uitbreekt. Je weet niet hoe lang het gaat duren. De inkomsten vielen weg. En vooral de onzekerheid. Dan werd deze maatregel weer verscherpt en dan dat weer versoepeld. Je wist niet waar je aan toe was. Veel muzikanten die ik ken zijn toen ander werk gaan zoeken. Maar dat zag ik echt als de uiterste noodgreep. Ik dacht, ik zie het nog even aan. Maar je maakt je wel zorgen. Je bent aan het interen op je spaarcenten. En leningen wilde ik niet afsluiten omdat ik privé gescheiden wil houden van mijn werk. De verhuurder heeft mij die periode geholpen, maar ondanks dat heb ik uiteindelijk wel besloten om op die locatie te stoppen. Dat was in de winter van 2021 op 2022.”

En dan heb je ineens helemaal niets meer …
“Een hele gekke gedachte inderdaad. Ik dacht toen, misschien kan ik een tussenjaar gaan nemen. Nadenken over wat ik nu echt wil. Wil ik stoppen met de muziek? Maar daarvan wist ik dat het mij heel ongelukkig zou maken. Ik ben graag bezig met muziek. Mooie dingen maken. En toen is eigenlijk het idee ontstaan om in mijn tuin een geluidsstudio te bouwen.”

Hoe ga je dan te werk, want ik kan me voorstellen dat daar heel veel bij komt kijken?
“Het begon met de vraag of het überhaupt kon, haha. Maar we hebben een vrijstaande woning, met een vrij grote tuin er om heen. Vorig jaar januari zijn we begonnen met plannen en tekenen. En er komen heel veel vragen op je af: wat wil ik, wat moet ik straks in die ruimte kunnen doen? Op internet is heel veel informatie te vinden. Welke materialen kan ik het beste gebruiken. Bijvoorbeeld qua isolatie, en wat is het beste voor het geluid? Maar ook de fundering, hoe moet het skelet er uit zien? In juni zijn we begonnen met bouwen en ruim een half jaar geleden was het klaar.”

Ondanks dat je een grote tuin hebt lijkt me de akoestiek ook best wel belangrijk …
“Ja en nee. Ik ben namelijk wel een andere weg ingeslagen. Ik heb heel lang bands begeleid bij het opnemen van hun liedjes. Maar daar ben ik mee gestopt. Ik doe hier alleen nog het schrijf en componeerwerk en lever volledige producties af die bijvoorbeeld op Spotify geplaatst kunnen worden. Dus er zullen hier geen bands plaatsnemen die flink wat lawaai gaan maken.”

Ben je trots op het eindresultaat?
“Ja, ik ben heel trots. Van wat je hier ziet staan is zestig procent nieuw. De overige veertig procent is voornamelijk apparatuur dat ik meegenomen heb vanuit mijn studio aan het Kattegat. Maar ook heel veel spullen heb ik weggedaan en verkocht. Ik had daar een opnamestudio voor bands, maar daarvan wist ik dat ik dat niet meer nodig had. En wat ik heel fijn vind aan dit gebouw dat we gebouwd hebben is de sfeer. Ik ben een gevoelsmens. Ik hou van de warmte, van de uitstraling. En dat heb ik in deze ruimte heel goed een plek kunnen geven.”

Je zit hier nu een half jaar, en afgelopen week kon je ook een mooi succes vieren hè?
“De afgelopen periode heb ik samengewerkt met liedjeszanger en schrijver Marco Paucki. Hij heeft onlangs de EP ‘Dromer’ uitgebracht. Dat lied is via mijn platenlabel uitgebracht. Afgelopen week was dit nummer te horen in het programma ‘Taalstaat’ op NPO Radio 1, dat gepresenteerd wordt door Frits Spits. Ja, dat maakt mij toch wel heel trots. Dat was een euforisch momentje.”

Ik zie en hoor volgens mij een heel gelukkig iemand …
“Ja, ik voel me een gelukkig mens. En dat besef ik mij nu wat meer. De coronacrisis heeft alles veranderd. Maar de weg die ik nu ben ingeslagen, die voelt goed. Het thuiswerken moest eerst wennen. Ik moest in een ritme komen. Maar nu, na een half jaar, en de producties beginnen te lopen, voel ik mij goed, voel ik mij happy. Het leven is mooi.”

Meer informatie over Michel Wijninga vind je op deze website.