Green Thunder, de zonneauto van het Groningse studententeam Top Dutch Solar Racing, zou zo’n anderhalve week geleden aankomen in Australië en vrijgegeven worden. Een klein spinnetje, ter grootte van een 50 cent muntje, gooide roet in het eten. De alarmbellen van de Australische douane gloeiden rood.
Het zou een korte inspectie moeten worden, maar leidde uiteindelijk tot een autoloze anderhalve week. De zonneauto zat in een zogenoemde flightcase; een houten kist waar zowel de auto als andere apparatuur in vervoerd worden tijdens een vlucht. “Bij het openen van de deur van de zonneauto, kwam het spinnetje er direct uit gekropen”, vertelt teammanager Rick Eichelsheim, die zelf ook bij de controle aanwezig was. De Australische douane stond direct op scherp. Het beestje werd gevangen en in een buisje gestopt, maar dat betekende niet dat het Groningse team groen licht kreeg. De auto mocht niet van het vliegveld af.
De volgende dag werd de spin onderzocht door de veiligheidsdienst en het bleek exotisch van aard te zien, oftewel: een spin die van nature niet voorkomt in Australië. “Australië is best streng in biologische veiligheid”, vertelt Rick. “Dat betekent dat ze veel waarde hechten aan het behouden van de natuur. Zo’n exotische spin kan dan nog weleens voor problemen zorgen.” Om uit te sluiten soortgenoten van de spin ook mee het land inkropen, gooide de beveiliging een insectendodende bom in de flightcase.
Tekst gaat verder onder de foto:
Ja-woord
Aankomende dinsdag zou de auto opnieuw gecontroleerd worden. Dat dat uiteindelijk al vrijdag gebeurde, is te danken aan een plaatselijke bewoner. Rick legt uit dat het team op dit moment gestationeerd is op een lokaal vliegveld. Daar spraken ze recent een Australiër, Pete, die ook in het bestuur van het vliegveld zit. Hij kende weer een politicus, een regionaal parlementslid. “Zij was erg enthousiast over ons project en heeft toen met haar netwerk kunnen regelen dat onze security controle vervroegd werd.”
Vrijdag kreeg de groep studenten het verlossende bericht: “We hebben het ja-woord gekregen van de douane”, vertelt Rick. Het team mag eindelijk de auto meenemen. Ondanks dat het al avond is in Australië, werken de studenten nog even door. “We zijn nu bezig met alles uitladen. We hebben anderhalve week aan tijd verloren, maar wel anderhalve week extra motivatie erbij gekregen.”
Tekst gaat verder onder de foto:
Nog niks geschrapt
Ondanks het ontbreken van de zonneauto zelf, heeft het team heeft stilgezeten. “We hebben dingen die we later zouden doen, wat naar voren geschoven. Zo hebben we ons konvooi opgezet, waarin de andere teamleden vervoerd worden en de volgauto’s zijn klaargemaakt. Dat zijn de auto’s die de strategie regelen en alle data ontvangen, zoals de informatie van weerstations en telemetrie.
Nu de auto er is, begint het echte werk. “De zonneauto heeft een aantal weken in een container gestaan, dus we gaan eerst de mechanische en elektrische onderdelen checken. We moeten de auto nu klaarmaken in een kortere periode. We hebben nog niks geschrapt van de planning, maar we zijn wel aan het kijken wat we ‘prioriteit’ moeten geven.
Tekst gaat verder onder de foto:
‘Race up’
Over twee weken gaat de auto voor het eerst de weg op. Op 28 september begint het team namelijk aan de ‘race up’ om te oefenen. Rick legt uit dat het team de race eerst achterstevoren, van het zuiden naar het noorden, gaat rijden. “Zo kunnen de coureurs alvast wennen aan de weersomstandigheden en kunnen we de auto verder testen. We zouden in eerste instantie vijf dagen oefenen, maar dat korten we misschien in tot 3 of 4 dagen.”
De tegenslagen hebben het team niet in de koude kleren gezeten. “Er is wat frictie in het team ontstaan, maar nu we echt kunnen beginnen, hoop ik dat we als team weer samen komen. We gaan de volle 150% geven voor de race. Ik heb er echt alle vertrouwen in.”
De Bridgestone World Solar Challenge, de race waar het allemaal om gaat, begint in oktober. Het is de bedoeling dat de teams zo snel mogelijk drieduizend kilometer afleggen van Darwin naar Adelaide.
Gerelateerd
