Beijumnieuws heeft de wind in de zeilen. Al zestien jaar lang publiceert Johan Fehrmann verhalen over zijn Beijum. En in die zestien jaar is de wijk er niet slechter op geworden.
Hoi Johan! Zestien jaar Beijumnieuws …
“Waar blijft de tijd hè? En ik hoop er nog heel wat jaren aan vast te kunnen plakken. Want ik vind het geweldig leuk om mooie verhalen over Beijum te schrijven. En inderdaad. Ik heb het over ‘ik’. Een tijdje geleden nam een journalist contact met mij op, en die vroeg geïnteresseerd hoeveel mensen er voor het platform actief zijn. Ik zei dat ik alles alleen doe. En dat kon degene aan de andere kant van de lijn maar niet begrijpen, haha.”
In Groningen kun je qua media te kust en te keur, waarbij elk medium zijn eigen stijl en doelgroep heeft. Wat geeft Beijumnieuws bestaansrecht?
“Mijn blog is hyperlokaal. De regionale omroep richt zich op de provincie. Jullie als OOG Tv volgen de ontwikkelingen in de gemeente, wat sinds de herindeling een groot gebied is. Maar ik kijk alleen naar de wijk Beijum. Als er een kat verdwenen is, dan meld ik dat. Als er vandalisme plaatsvindt, dan plaats ik dat ook. En door de jaren heen heeft het bestaansrecht gekregen. Als er brandweerauto’s door de wijk snellen, dan zie ik het aantal bezoekers op mijn pagina toenemen. Mensen zijn nieuwsgierig, verwachten het antwoord op mijn pagina te vinden, wat er aan de hand is. En dat zorgt gelijk voor een mooie concurrentiestrijd met andere media. Als ik de eerste ben, dan geeft mij dat wel een thrill hoor.”
Hoe zou je je stijl omschrijven?
“Ik zoek het randje op, maar ik zorg er wel voor dat het verantwoord blijft. Maar ik kan me voorstellen dat mensen soms denken, kan dat wel wat er nu wordt geschreven? Als je bij een grotere nieuwsorganisatie werkt, dan is het heel belangrijk om feiten en verhalen te controleren. Ik publiceer het wat sneller. Ben ik niet helemaal zeker, dan voeg ik een vraagteken toe in de kop. En als het verhaal niet klopt, dan voeg ik updates toe. Soms mag je er ook wel eens een beetje naast zitten. Dat is niet erg. En als het niet goed is, dan reageren mensen snel. Ook als ik soms een -dt fout maak, haha.”
Veel mensen zullen je kennen van het feit dat je door de wijk heen vliegt, op zoek naar nieuws. Maar wie is Johan Fehrmann precies?
“Ik zeg altijd, het gaat niet om de persoon. Het gaat niet om mij. Ik vind het belangrijk dat het nieuws centraal staat. Dat bezoekers de verhalen leuk vinden. Ik haal voldoening uit het feit dat het gewaardeerd wordt. Zelf ben ik maar een eenvoudige jongen, geboren en getogen in de Veenkoloniën. Ik heb gewerkt in de psychiatrie, en ruim zestien jaar geleden ontdekte ik dat ik het leuk vond om te schrijven. Ik werd actief voor de Beijumkrant. Maar na een tijdje stapte ik daar op, omdat ik vond dat ik niet voldoende vrijheid had om dat te kunnen schrijven wat ik wilde. En toen ben ik begonnen met mijn blog. En sindsdien loopt dat als een trein. Qua bezoekersaantallen groeit de website nog altijd.”
Wat heeft je in de afgelopen zestien jaar het meest gelukkig gemaakt?
“Dat je als bron fungeert voor andere media. Ik moet gelijk denken aan Sinterklaas. De organisatie hier in de wijk gelaste een aantal jaren geleden, vanwege veiligheidsredenen, het feest af. Dat was toen in de tijd dat er veel gedoe was met de pieten. Ik bracht dat toen als eerste. Je gooit een steentje in het water, en dat werd een plons. De Telegraaf, de Volkskrant: iedereen nam het over. En dat gebeurde ook met een man die zichzelf had opgesloten in een hondenkooi in een dierenspeciaalzaak. Dat was een soort sm-verhaal. Dat verhaal ging ook het hele land door.”
En toch proef ik ergens een komma …
“Daar heb je wel gelijk in. Wat ik vooral leuk vind is om mooie verhalen over Beijum te schrijven. Toen ik zestien jaar geleden begon, toen gebeurden er regelmatig nare dingen in de wijk. Hennepkwekerijen, drugs, criminaliteit. Als media vervolgens constant op die manier over Beijum schrijven, dan ontstaat er een bepaald beeld. Ik heb het altijd belangrijk gevonden om ook de mooie dingen te belichten. Want ik zal je eerlijk zeggen. Beijum is tegenwoordig een prachtwijk. Er wonen hier 130 of 140 culturen gebroederlijk naast elkaar. Er is geen wrijving, en mensen hebben echt oog voor elkaar. En dat vind ik prachtig.”
En er gebeuren ook veel mooie dingen?
“Absoluut. Beijum is een doolhof, waarbij er van alles gebeurt. Maar neem bijvoorbeeld de vele weggeefkasten die de afgelopen jaren zijn verschenen. Er zijn nogal wat plekken waar je een blik soep of een pak rijst kunt komen halen. En de vele mini-biebs die het licht hebben gezien. Ik heb dat allemaal belicht. Ik heb al die vrijwilligers aandacht gegeven. En ja, natuurlijk, je hebt het dan over armoede. En in de wijk is er armoede. Maar zulke verhalen geven ook aan dat mensen naar elkaar om kijken. Het is een hele sociale wijk geworden.”
In hoeverre is dat aan jou te danken?
“Dat vind ik een moeilijke vraag. Want ik heb er nooit op die manier naar gekeken. Maar je kunt er inderdaad niet om heen dat ik wel aan de knoppen zit. Dat je wel een bepaalde invloed hebt. En misschien kun je dan wel spreken van een vicieuze cirkel. Ik schrijf verhalen over mooie initiatieven. Lezers worden daar blij van, of worden geïnspireerd, waardoor er meer mooie dingen ontstaan.”
Ik hoor een enthousiaste en energieke man. Maar feit is dat je wel eens gelukkigere jaren hebt gehad hè?
“Wat is geluk? Ik heb een ontzettend lieve vrouw, ik heb drie prachtige kinderen, en ik heb hele leuke vrienden. Maar het klopt. Vorig jaar is er een agressieve vorm van prostaatkanker bij me geconstateerd. Op dit moment zit ik in de medische molen. Binnenkort moet ik geopereerd worden, en daarna moet ik revalideren. Als dat allemaal goed gaat, kan ik daarna weer volledig aan de slag met Beijumnieuws.”
En ondertussen houd je de blog in de lucht …
“Ik zal heel eerlijk zijn, het lukt me momenteel niet om overal naar toe te gaan. Maar ik heb een goed netwerk. Ik krijg veel tips. En eigenlijk maakt het dan niet zoveel uit waar ik ga zitten. Met een laptop en een telefoon kan ik ook vanaf een berg in Oostenrijk de website vullen. En het is ontzettend leuk om te doen, juist ook in deze tijd. Als je het nieuws krijgt dat je kanker hebt, dan word je geconfronteerd met het feit dat het leven voor iedereen eindig is. Daar wilde ik niet in blijven hangen. En mijn blog geeft mij veel energie.”
Op naar de 25 jaar?
“Dat hoop ik wel, en dan gaan we dan op een leuke manier vieren. Ook omdat ik voor de blog toekomst zie. De wereld is de afgelopen jaren in een stroomversnelling terecht gekomen. Met heel veel nare dingen die er gebeuren. Juist daardoor is er behoefte aan mooie, lokale verhalen. Aan verhalen uit de eigen buurt. Die behoefte neemt toe. Ik schrijf daar graag over, en het is dan super mooi als die mooie verhalen andere mensen ook weer kunnen inspireren.”
De website Beijumnieuws vind je hier.
