Anna kon niet lezen en schrijven: “Nederlands leren was in het begin heel moeilijk, maar het is zo belangrijk”

Feest is het op het Praedinius Gymnasium. Medewerker Anna Stuttje, die zelf analfabeet was, is afgelopen week gekroond tot ambassadeur om andere mensen te stimuleren om te gaan leren lezen en schrijven.

Hoi Anna! Ben je al een beetje bijgekomen van de gebeurtenissen?
“Ik was best wel heel zenuwachtig. Afgelopen week vond in Assen een bijzondere avond plaats waarbij mensen, die deelgenomen hebben aan de cursus, in het zonnetje zijn gezet. En dan moet je je voorstellen dat er in de zaal wel vierhonderd mensen zaten. Dat vond ik best wel spannend, haha. Maar het was een hele mooie avond. En dat ik mij nu ambassadeur mag noemen, dat is denk ik heel belangrijk.”

Want om de koe bij de horens te vatten: jij bent heel lang analfabeet geweest …
“Ik heb vroeger nooit aandacht gehad voor taal. Dus dat betekent dat ik niet kon lezen, en ook moeite had om mij goed uit te kunnen drukken. Op een gegeven moment ben ik gaan werken bij het Praedinius Gymnasium. Ik werk voornamelijk in het fietsenhok. Ik zorg dat de fietsen netjes worden neergezet. En ik ruim ook afval op, en snoei het groen waar dat nodig is.”

Nu heb ik wat onderzoek gedaan en ik vind dat je je nogal bescheiden presenteert. Want de leerlingen lopen met je weg, en je helpt ook wanneer een fiets bijvoorbeeld kapot is …
“Ik ben heel blij met de kinderen. Het is super gezellig, en het is een hele mooie plek om te werken. En het klopt wat je zegt. Als één van de kinderen ’s ochtends met een kapotte fiets het fietsenhok inrijdt, dan probeer ik die gedurende de dag te repareren. Dat kan ik goed, en ik vind het belangrijk dat de kinderen op een veilige fiets weer naar huis gaan.”

Dan het analfabetisme. Want op een gegeven moment ben je een cursus gaan volgen …
“Dat is aan het Praedinius Gymnasium te danken. Ik dacht dat ik zo’n cursus niet nodig had. Maar men heeft mij aangemoedigd om het wel te gaan doen. En ik denk er nu heel anders over. Eén dag in de week ga ik naar het Noorderpoort. Ik zit dan in de schoolbanken om mij de Nederlandse taal eigen te maken. En dat was in het begin heel moeilijk. Echt, het viel tegen. Maar gaandeweg kreeg ik de smaak te pakken. Ik begon op gang te komen, en ik kwam in een ritme.”

En inmiddels heb je een certificaat en ben je dus ambassadeur!
“Klopt! Ik heb niveau 1 en 2 gehaald en ik ben inderdaad uitgeroepen tot taalambassadeur. Wat betekent dat precies? Nou, dat ik de boer op ga om andere mensen te overtuigen dat het belangrijk is dat je de Nederlandse taal onder de knie krijgt. Op die manier kun je veel beter meedoen in de maatschappij. Er gaan echt deuren open.”

Nu heb ik ook begrepen dat je inmiddels al verschillende lessen hebt gegeven op school om te vertellen over analfabetisme. Hoe reageerden de kinderen?
“Misschien is het goed om te zeggen dat de grootste drempel is dat je aan moet geven dat je analfabeet bent. Dat is het moeilijkste, dat je dat moet erkennen. En het klopt wat je zegt. Ik heb inmiddels een gastles gegeven op het Kamerlingh Onnes. Binnenkort volgt er wellicht een les op het Praedinius Gymnasium. Wat ik dan vertel is dat het beheersen van de Nederlandse taal heel belangrijk is. Ik heb die kansen vroeger niet gegrepen, en nu heb ik dat alsnog gedaan. Ik ben daar heel blij mee. En de kinderen reageren daar goed op. Ze zijn onder de indruk.”

Hoe reageren de kinderen op het Praedinius?
“Ze zijn apetrots. Het certificaat heb ik meegenomen naar school, en dat is behoorlijk bestudeerd. De kinderen zijn blij dat ik dit gepresteerd heb. En weet je wat zo leuk is? Op donderdag volg ik de cursus Nederlands. Ik kan dan niet op het Praedinius zijn. Op vrijdag klampen heel veel kinderen mij aan, en dan zeggen ze, we hebben u gisteren gemist. En dat menen ze ook echt. Ik vind dat heel mooi.”

In Nederland zijn er veel mensen die de Nederlandse taal niet helemaal machtig zijn. Wat zou je hen willen adviseren?
“Grijp je kans. De lessen die het Noorderpoort aanbiedt zijn heel prettig. Je zit in een klasje met ongeveer twaalf personen te werken. Je moet gedurende de cursus voor 80 procent aanwezig zijn. Dus je moet eigenlijk altijd aanwezig zijn. Maar het levert zoveel op. En weet je waar ik zo blij mee ben? Dat er ook op televisie nu aandacht voor is. Frans Bauer presenteert een programma hierover. Dat is waar het mee begint: door het bespreekbaar te maken. En schaam je niet. Dat is nergens voor nodig.”

Meer informatie over de cursus op het Noorderpoort vind je op deze website.