Feest was het maandag in Wittewierum. In het dorp werd het herstelde dorpsommetje geopend. Bewoners noemen de opening positief nieuws in een bijzondere tijd.
“Ons huis moet komend jaar gesloopt worden vanwege de versterkingsoperatie”, vertelt Dieta Kruizinga. “Even verderop in het dorp is onlangs een boerderij gesloopt, en zo wordt er op meerdere plekken gewerkt. De versterkingsoperatie is een verhaal dat ons al heel lang bezighoudt. En het is mooi dat er nu echt wat gebeurt, maar leuk is het niet, want je moet afscheid nemen van je huis. Daarom beschouwen we de opening van het dorpsommetje als een mooi lichtpuntje. En als ik eerlijk ben, dan moet ik ook zeggen dat dit project rond het dorpsommetje het dorp dichter bij elkaar heeft gebracht. We hebben hier samen aan gewerkt.”
Klooster
Wittewierum is een klein dorpje ten noordoosten van Ten Boer. In het postcodegebied wonen ongeveer 140 mensen. De naam Wittewierum verwijst naar het premonstratenzer klooster Bloemhof dat hier vroeger heeft gestaan. Dit klooster is vooral bekend geworden door de Kroniek van Bloemhof. Van het eens zo grote klooster is tegenwoordig alleen de kerk nog over. In 1604 werden de restanten van de kloosterkerk verbouwd tot een nieuwe protestantse kerk. Rond de kerk ligt een dorpsommetje waar veel gebruik van wordt gemaakt.
“Teksten op de graven waren niet goed meer te lezen”
“Het onderhoud liet echter te wensen over. Er was veel opschot. En als je dat zijn gang laat gaan, dan verwildert het steeds meer. En op zich heeft dat ook wel iets, iets mystieks. Maar er zijn grenzen. Mijn dochter is samen met een buurman aan de slag gegaan om het weer netjes te maken. Er is veel tijd en energie in gestoken.” Daarbij kreeg men hulp van de gemeente. Bomen werden gesnoeid, de paden werden aangevuld met schelpen en de graven werden hersteld. “Er komen hier best wel wat mensen om het ommetje te lopen. Maar de teksten op de graven waren niet goed meer te lezen. Dat is nu aangepakt. Niet de teksten op de liggende graven. Ik heb begrepen dat daar niks aan veranderd mag worden.”
“Gemeente gaat nog bollen planten”
Daarnaast werd ook een toegangshek gerepareerd en werd de waterpomp hersteld. “Bij de ingang staat een informatiebord met daarop informatie over de flora en de fauna. Dat bord is ook vernieuwd. De tekst was niet goed leesbaar meer, en bovendien klopte de informatie niet. Er stond dat hier een roekenkolonie verblijft, maar de roeken zijn er helaas niet meer. Wij zijn blij met hoe het er nu bij ligt. Ik heb begrepen dat de gemeente nog wat bollen gaat planten, zodat het er komend voorjaar ook mooi uit gaat zien. En nu is het een kwestie van onderhouden. Op het terrein moet het netjes en kort blijven, aan de randen krijgt het groen, waaronder het fluitenkruid, wat de ruimte.”
“Er hoort een bepaalde sfeer bij deze plek”
Kruizinga noemt het een moeilijk proces: “Je staat op een hele bijzondere plek. Het is een kerkhof, maar het is ook historische grond. Heel lang geleden, in de herfst van 1211, vertrok abt Emo van Bloemhof vanaf hier lopend naar Rome om een conflict over het eigendom van de kerk in ons dorp persoonlijk voor te leggen aan de paus. Het is de startplek van een pelgrimsroute. Als je op deze plek alles spic en span gaat maken, dan klopt dat niet. Er hoort een bepaalde sfeer bij. Iets mystieks. En dat hebben we heel duidelijk proberen te behouden. Dat is volgens mij goed gelukt.”
“Dromen over meer routes”
Het dorpsommetje loopt via het terrein bij de kerk achter de pastorie langs richting de Woldjerweg. “Het is een klein rondje. En er zijn wel dromen om het uit te breiden. Richting Hoeksmeer, of richting het Eemskanaal. Dat er ook wat variatie ontstaat. Maar om zoiets te realiseren moet je alle neuzen dezelfde kant op krijgen. Boeren zullen dan toestemming moeten geven om hun grond hiervoor beschikbaar te stellen. Dus nu is dat een droom, waar we over fantaseren, waarbij we ondertussen heel blij zijn met wat we nu hebben. Dit project heeft het dorp echt dichter bij elkaar gebracht.”
