Het gemeentebestuur zal opnieuw aan de slag moeten met het plan hoe de zandwegen in de gemeente het beste onderhouden kunnen worden. Verschillende fracties zeggen dat het huiswerk dat gemaakt is niet een voldoende kan krijgen.
“Wat we afgelopen week gehoord hebben waren twee werelden”, vertelt fractievoorzitter Leendert van der Laan van de Partij voor het Noorden. “Aan de ene kant waren er twee wethouders die tevreden zijn over het participatieproces dat doorlopen is, maar die onze vragen heel moeilijk konden beantwoorden. Ik moest notabene vier keer een vraag herhalen voor er een antwoord kwam. Aan de andere kant was er een grote groep insprekers die zich zorgen maakt, en verklaren dat ze helemaal niet betrokken zijn in het participatietraject.”
Zandwegen
Waar gaat het over? In de oude gemeente Haren liggen diverse cultuurhistorische zandwegen. De gemeente Groningen heeft een nota opgesteld waarin uitgangspunten en maatregelen staan hoe je deze zandwegen het beste kunt beschermen, maar ook wat er nodig is om ze te beheren. En wat doe je met de gebruikers van deze wegen? Wil je dat iedereen er gebruik van kan maken? Dit plan is opgesteld en het is de bedoeling dat de gemeenteraad hier een besluit over gaat nemen. De vergadering liet de aanwezige raadsleden in vertwijfeling achter waarbij het geluid van het gemeentebestuur mijlenver af lijkt te liggen van de bewoners.
Rik Heiner (VVD): “Er is niet geluisterd naar omwonenden”
Rik Heiner is raadslid voor de VVD: “Deze vergadering heeft meer vragen opgeleverd dan antwoorden. Wat ik bijvoorbeeld heel lastig vind is het soort zand. Bewoners vertelden dat er de afgelopen jaren door Stadsbeheer een extra zandlaag is aangebracht. Volgens hen gaat het om de verkeerde zandsoort, waardoor er heel veel problemen zijn ontstaan. Het gemeentebestuur vertelt echter dat het hetzelfde zand is als dat voor de herindeling gebruikt werd. Hoe zit dat precies? Ik wil daar onderzoek naar doen. En daarnaast merk ik ook een vorm van onwil vanuit de gemeente, waarbij er niet geluisterd wordt naar de omwonenden. En dat is voor mijn fractie heel pijnlijk.”
Leendert van der Laan (Partij voor het Noorden): “Het besef dat er een herindeling is geweest lijkt bij Stadsbeheer niet te zijn ingedaald”
Van der Laan: “Ik ga het nu even heel scherp neerzetten. In de stad vinden de meeste inwoners alles wel best. Op het platteland zijn mensen heel erg betrokken. Behalve meedenken helpen ze ook mee in het onderhoud. Die gedrevenheid is het gemeentebestuur niet gewend. En om de context goed te begrijpen: in de ochtend hebben we als raadsleden een presentatie gehad van Stadsbeheer. Dat ging alleen maar over de stad. Ik heb toen gezegd, waar zijn de dorpen? Twee derde van het grondgebied van onze gemeente ligt buiten de stad. Stadsbeheer geeft hoog op van het borgmodel. Dit is een onderhoudsmodel dat in de stad bedacht is hoe je bijvoorbeeld zebrapaden moet onderhouden en hoe je gazons kunt kwalificeren. Maar sinds de herindeling zijn er twee gemeentes aan ons grondgebied toegevoegd. Dat besef lijkt helemaal niet te zijn ingedaald.”
“We waren eensgezind bezig met de controlerende functie”
Bewoners aan de zandpaden gaven woensdag een ontluisterend beeld. Ze vertelden dat er niet naar hun geluisterd wordt, en dat ze ook niet betrokken zijn geweest in het opstellen van de plannen om de zandwegen te onderhouden, terwijl dit onderhoud juist heel veel kennis vergt. Van der Laan: “Waar ik wel blij mee ben is dat dit niet een coalitie-oppositie-dingetje is. Als raad waren we eensgezind bezig met de controlerende functie die we als politici natuurlijk ook hebben. Samen zoek je naar oplossingen hoe je dit kunt verbeteren. Maar dat werd ook niet opgepakt. Ik stelde voor om een symposium te organiseren met alle betrokkenen. Om een middag met organisaties, ambtenaren en betrokkenen te gaan zitten hoe je dit nu het beste kunt oppakken. En de wethouder komt dan met een zandwandeling. Dat is meer iets recreatiefs. Je zult moeten luisteren en handelen.”
Rik Heiner: “Samenwerken met Tynaarlo?”
De VVD heeft twijfels of een symposium de oplossing kan zijn. Heiner: “Een symposium is ook vooral luisteren. Terwijl we gewoon in gesprek moeten. Wat mij betreft zijn dat gesprekken aan de keukentafel waarbij je elkaar in de ogen kijkt. De bewoners willen graag, laten we van al die welwillendheid en kennis gebruik maken. Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn. Tijdens de vergadering werd verschillende keren de herindeling benoemd. Wat je daar ook van vindt, dat is een gepasseerd station. Het is belangrijk dat we gaan werken aan een oplossing. De zandpaden hebben ontzettend veel waarde. Maar wij zijn niet de enige gemeente die deze paden heeft. Tynaarlo heeft ze ook. Kunnen we niet met hun contact zoeken, en wellicht gaan samenwerken?”
Leendert van der Laan: “Dit plan moet voorlopig de koelkast in”
Wat de Partij voor het Noorden betreft wordt dit dossier voorlopig in de koelkast gelegd. “Het huiswerk zal opnieuw gemaakt moeten worden. Het gemeentebestuur zal moeten gaan reflecteren op hun eigen handelen. En wij als raad zullen hier verder mee moeten door bijvoorbeeld een beeldvormende sessie te organiseren: dat we kunnen zien en ervaren wat hier nu precies speelt. Tegelijkertijd kan er dan ook gewerkt worden aan de losse eindjes. De financiële paragraaf in de plannen ontbrak bijvoorbeeld. Maar ook wat je wilt gaan doen met het auto- en motorverkeer op deze wegen, daar was geen duidelijkheid over. Dus ja, er is werk te doen.”
Rik Heiner: “Teveel losse eindjes”
Heiner is het daar mee eens: “Wat hier speelt is dat er slecht geluisterd wordt. En dat is niet voor het eerst dat we dat als raad tegen komen. En daarnaast speelt ook de fysieke afstand een rol. In Noordlaren hebben ze het gevoel dat iets wat over hen gaat vijftien kilometer verderop wordt beslist. Vanuit de gemeente zal er op een hele andere manier gedacht moeten gaan worden. En ik ben het met meneer Van der Laan eens dat er verschil zit tussen stad en platteland. Een beeldvormende sessie lijkt mij heel zinvol. En voorlopig gaat hier niet over gestemd worden. Er zijn teveel losse eindjes.”
Verslaggever Johannes Rienks maakte een reportage over het onderwerp:
