Sikkom bestaat tien jaar: “Een platform dat je vriend is, waar je kunt lachen, waar je kunt huilen”

Sikkom bestaat deze week tien jaar. Met journalistieke producties richten de makers zich op met name jongeren om hen op de ‘Sikkom-manier’ te informeren. Een gesprek met oprichter Willem Groeneveld over het ontstaan, de groei en de toekomst.

Hoi Willem! Tien jaar Sikkom. Van harte gefeliciteerd! Hoeveel taart is er afgelopen dagen doorheen gegaan?
“Haha, nou behoorlijk wat! Tien jaar is een behoorlijke tijd en daar wilde ik toch graag even bij stilstaan. Dus ik ben afgelopen woensdag in de ochtend vier grote taarten gaan kopen, en heb die meegenomen naar de redactie. Maar toen ik daar arriveerde bleek dat Mediahuis Noord een hele grote taart had laten maken bij een ambachtelijke bakker. Dus we hebben echt dagen aan de taart gezeten. Super leuk natuurlijk! En lekker!”

Terug naar tien jaar geleden. Hoe is Sikkom ontstaan?
“Ik was als journalist actief met het schrijven van gaming-reviews. Op een gegeven moment kwam ik in contact met mijn collega Jacco de Boer die in Leeuwarden Suksawat aan het opzetten was. Het moest een platform worden waarmee jongeren bereikt zouden gaan worden. Het was een project waarbij er buiten de lijntjes werd gekleurd. Dat beviel me wel, en Jacco en ik werden aan elkaar gekoppeld. Op een gegeven moment raakte Jacco overspannen, en ben ik het over gaan nemen. Ik vond het leuk. Ook leuker dan het werk dat ik deed. En toen werd het idee geboren om zoiets ook in Groningen op te gaan zetten.”

En dat gebeurde in 2014 …
“Ja, en dat is een mooi verhaal. Ik werd op een gegeven moment gebeld door een Rotterdamse partij. Zij hadden Suksawat gezien, hadden onderzoek gedaan, en vonden dat Groningen de ideale stad was om ook zoiets op te zetten. Ze dachten dat ik met Suksawat in Leeuwarden zat en vroegen mij om informatie over het hoe en wat. Dat gesprek was afgelopen en ik heb toen direct actie ondernomen. Ik ben naar mijn leidinggevende gegaan en ik heb gezegd, het moet nu gebeuren, anders zijn we te laat. En zo werd Sikkom geboren.”

Hoe ontwikkelt zich dan zo’n platform?
“Daar sta ik nog wel steeds een beetje versteld van, want het is eigenlijk heel organisch gegaan. Het is niet een moment dat er ineens tienduizend volgers bij kwamen. Elke maand kwamen er ongeveer duizend mensen bij. Terwijl we geen euro uitgegeven hebben aan PR en reclame. We wisten in Leeuwarden dat het concept van Suksawat werkte, en in Groningen lukte dat ook. Het was ook een periode dat ik maar wat deed. Op een gegeven moment had ik door alle bezuinigingen bij de NDC Mediagroep geen manager meer boven me. Ik heb ook een aantal jaren geen functioneringsgesprekken gehad. Het was pionieren en proberen. Na drie jaar trad er een nieuwe directie aan die gelijk de meerwaarde van het platform zag. Sindsdien is het serieuzer geworden.”

Serieuzer geworden. Dat klinkt als het schrijven van een plan waar je met Sikkom naar toe wilt …
“Klopt. Om vervolgens na een tijdje zo’n plan ook weer in de prullenbak te gooien. Maar tegenwoordig is het niet meer te vergelijken met de situatie van een paar jaar geleden hoor. We hebben nu bijvoorbeeld een community manager. Dat is iemand die verantwoordelijk is voor de content, en daar ook een planning voor bedenkt. Sinds januari is de redactie uitgebreid met twee vaste mensen en ook zijn er verschillende freelancers voor ons actief. Sikkom wordt volwassen.”

Je vertelt dat er niet echt een doorbraakmoment is geweest, maar toch zijn er momenten geweest dat je de wind flink in de zeilen had …
“Klopt. Als je echt spreekt van een doorbraak dan moet ik denken aan studentenvereniging Vindicat. Het was in de herfst van 2016 dat we via de mail een anonieme tip kregen toegestuurd. Dat bestond uit een bangalijst die bij Vindicat rond ging. Dat heeft toen heel veel stof doen opwaaien. Het Radio 1 Journaal op NPO Radio 1 opende er mee, waarbij de naam van Sikkom werd genoemd. Maar ook andere media maakten er melding van. Op zulke momenten groei je in bekendheid.”

Dat je tips krijgt, is dat misschien ook het geheim van het succes van Sikkom?
“Wij proberen heel laagdrempelig te zijn. We proberen echt naast onze doelgroep te staan. Wat we uitdragen is dat Sikkom je vriend is, waar je problemen kunt delen, maar waar je ook terecht kunt voor een glimlach. Dat zie je ook terug op onze website. We schrijven over de grote problemen waar jongeren mee te kampen hebben. Maar we maken ook melding van leuke en grappige dingen. Wat ons daarnaast onderscheidt is de manier van schrijven: het is informeler. Het is vergelijkbaar met wanneer je iemand appt, hoewel wij dan niet gebruik maken van de afkortingen.”

Bij zo’n lustrum is het ook het moment dat je terugblikt. Op welk verhaal ben je nu het meest trots?
“Ja, dat is toch wel het onderzoek dat we de afgelopen jaren gedaan naar de problemen in de vastgoedsector. Daar hebben we veel over geschreven, veel onderzoek naar gedaan en daarmee hebben we ook een belangrijke rol gepakt. Eigenlijk heb je het over problematiek die, voordat wij er mee aan de haal gingen, niet echt bekend was. Er werd wel over gesproken, maar wij hebben het echt op de agenda gezet. Uiteindelijk heeft het geleid tot landelijke wetgeving. En daarmee hebben we veel jonge mensen geholpen.”

Toch moeten we ook eerlijk zijn en is het niet alleen hosanna. Er zijn helaas ook wat zwarte bladzijden in de tien jaar Sikkom. Zijn dat slapeloze nachten?
“Nee, ik slaap eigenlijk altijd wel goed. Maar het klopt inderdaad dat er vanuit de vastgoedsector flink wat rechtszaken zijn aangespannen tegen ons. Zaken die wij uiteindelijk ook vrijwel allemaal gewonnen hebben. Maar de clubs die de zaken aanspanden deden dat ook vooral om te frustreren. Sikkom bestaat uit een kleine redactie. Het goed voorbereiden van zulke rechtszaken kost veel tijd en energie. Dat gaat ten koste van het werk op de redactie.”

Je klinkt energiek. Als je de tijd terug zou mogen draaien, zou je dan opnieuw over dit onderwerp schrijven?
“Absoluut. Ik moet ook zeggen dat ik er niet alleen voor sta. Het Mediahuis gelooft heel duidelijk in Sikkom, en steunt mij ook op dit vlak.”

Dat een medium tien jaar bestaat is in het huidige medialandschap lang. Hoe kijk je naar de toekomst?
“Daar ben ik altijd heel duidelijk over: Sikkom gaat mij overleven. Ik geloof in deze formule, en in deze manier van werken. Ik vertelde al dat we in januari twee nieuwe mensen hebben kunnen aannemen. Daarmee ontstaat nog meer de mogelijkheid om een eigen smoel te creëren en kunnen we structureel meer werken aan content. De nieuwe mensen zorgen ook voor een jonge en frisse blik. Tien jaar geleden zijn we Sikkom begonnen als project. Als je nu ziet dat er uit den lande veel belangstelling is hiervoor, en hoe we jongeren bereiken, dan zie ik de toekomst zeer positief in. En zonder te vertellen waar het over gaat kan ik verklappen dat er ook mooie verhalen aan zitten te komen.”

Is er ook iets wat je totaal niet verwacht had toen je in 2014 begon met Sikkom?
“Haha. Dat ik best wel bekend ben geworden. Dat was helemaal niet mijn doel, en daar heb ik indertijd ook niet bij stilgestaan. Maar als ik tegenwoordig door de binnenstad loop, dan word ik zeker en vast een aantal keren herkend: “Moi Willem!” En nee, ik ga niet klagen. Het is best wel leuk. Soms is het alleen iets minder leuk. Je kunt bij feestjes niet te diep in het glaasje kijken, om het zo maar even te zeggen. Maar ach. Dat is Sikkom ook wel een beetje: het is best wel rock ’n roll.”