Kaarslicht en doedelzakmuziek bij 79 jaar bevrijding: “Kunnen leven in vrede is niet dikker dan een zijdendraadje” (foto’s)

In het Bevrijdingsbos werd zaterdagavond stilgestaan bij 79 jaar vrijheid. Precies 79 jaar geleden werd de stad bevrijd van het Duitse juk. Een terugblik op de avond met voorzitter John van der Woude van het Bevrijdingsbos.

Hoi John! Het programma bestond gisteravond uit twee onderdelen hè?
“Klopt. Het eerste deel speelde zich af in de Stefanuskerk. Er was muziek van het Drie Sterren Trio. En Wietse Karst vertelde over de bevrijding. En wat nu zo leuk was is dat Karst studeert voor historicus. Het is een jonge man die in zijn vrije tijd als gids actief is in de stad om te vertellen over de bevrijding. Het duurde vier dagen voor de stad was bevrijdt. Er liggen heel veel herinneringen. Karst vertelt daarover. Dit keer had hij dit verpakt in een lezing waarbij hij als het ware de toehoorders meenam door de stad. Dat was heel interessant. Ook vanwege het feit dat een jong iemand deze informatie geeft. En dat is belangrijk. Verhalen moeten doorgegeven worden aan volgende generaties.”

En daarna zijn jullie naar het Bevrijdingsbos gelopen …
“Klopt. We werden vooraf gegaan door doedelzakspelers waarbij we van de kerk naar het Bevrijdingsplein zijn gelopen. De route die we liepen was verlicht met windlichten. In het Bevrijdingsbos bevindt zich het Regimentenplateau. Op dit plateau staan de namen van de 23 regimenten die tijdens de bevrijding van Groningen gestreden hebben. Bij elk regiment hebben we een kaars geplaatst en ook zijn de namen van de regimenten genoemd.”

Tekst gaat verder onder de foto:

Voorzitter John van der Woude gaf zaterdagavond in de Stefanuskerk een toespraak. Foto: Rieks Oijnhausen

Was er veel belangstelling?
“Absoluut. Er waren rond de zeventig mensen aanwezig. Daar zijn we blij mee. Ook wethouder Kirsten de Wrede (Partij voor de Dieren), Commissaris van de Koning René Paas (CDA) en kinderburgemeester Jorn waren aanwezig. Zij hebben onder andere een kaars geplaatst bij het Regimentenplateau. Wat ook mooi was is dat we kunnen spreken van een gemêleerd gezelschap. Er waren jongeren aanwezig maar ook mensen die in de tachtig zijn. Ik denk dat dat belangrijk is. Dat je door verschillende leeftijdsgroepen samen te brengen bij zulke evenementen, dat je de verhalen over kunt dragen.”

Na de ontwikkelingen gisteravond en afgelopen nacht in Israël lijkt de vraag overbodig, maar hoe belangrijk is het om stil te staan bij de vrijheid?
“Ik vind het een hele terechte vraag. Na de Tweede Wereldoorlog zijn we de vrijheid gaan vieren. De laatste decennia is vrijheid iets geworden wat er is. Maar met de ontwikkelingen in Israël, maar ook in Oekraïne en in andere conflictgebieden zie je dat vrijheid heel breekbaar is. Vrijheid is als een dun zijden draadje. En nu is zijde best wel een sterke stof maar je zou het liefste willen zien dat het een sleepkabel is.”

Maak je je zorgen?
“De afgelopen jaren hebben laten zien dat een situatie van vrijheid heel snel onder druk kan komen te staan. Ook in ons eigen land. Het antisemitisme dat steeds vaker de kop opsteekt dat baart mij zorgen. Als stichtingsbestuur zetten wij ons met alle ziel en zaligheid in voor vrede en veiligheid. En dat werk blijft belangrijk. Als ik in de stad mensen tegenkom die niet weten waar het Bevrijdingsbos zich bevindt dan hebben we nog heel veel werk te doen.”

Je vertelde dat er zeventig mensen aanwezig waren. Maar hadden er in dat opzicht niet 240.000 moeten zijn, het aantal inwoners dat in onze gemeente woont?
“Zo groot is het bos niet, haha. Maar ik begrijp je punt. Hoewel dat wel een illusie is. Kijk. Als je ziet dat er gisteravond oudere mensen aanwezig zijn. Die mensen hoef je niet uit te leggen wat vrijheid is. Maar wat mij blij maakt is dat ik ook jongeren zie. En wat ik hoop is dat die jongeren hun ervaringen meenemen de stad in. Dat ze in gesprek gaan met leeftijdsgenoten over dit onderwerp. Dat kan in een studentenhuis maar dat kan ook prima in een kroeg. De boodschap wat vrijheid is kan overal overgedragen worden. En daar over praten is belangrijk in het kader van opkomende Jodenhaat. En dan waren er misschien zeventig aanwezigen, maar door de gesprekken die hierdoor ontstaan, waar dan ook in onze gemeente, is je uiteindelijke bereik veel groter.”