Kunstenaar uit Stad exposeert op solotentoonstelling in Ierland: “Men denkt daar niet in hokjes”

Kunstenaar Wilma Vissers uit Stad heeft er een bijzonder avontuur opzitten. De afgelopen periode exposeerde ze met een solotentoonstelling in het Limerick Museum in het westen van Ierland.

Hoi Wilma! Hoe is het gegaan?
“Het was ontzettend leuk. De expositie begon op 8 april. Er was een leuke opening georganiseerd waar veel mensen en ook vrienden bij aanwezig waren. Inmiddels zit de tentoonstelling er op en is aangegeven dat er veel bezoekers zijn geweest. Het is natuurlijk geweldig om dat te horen.”

Wellicht is het goed om even bij het begin te beginnen. Wie is Wilma Vissers en wat voor kunst maak je?
“Ik heb opleidingen gevolgd aan de kunstacademies in ’s Hertogenbosch en Den Haag en ben uiteindelijk in de jaren tachtig afgestudeerd in Groningen op schilderen en grafiek. De werken die ik maak kun je omschrijven als minimalistisch en abstract. In het verleden heb ik geëxposeerd in diverse landen en onlangs nog in Parijs. Om te kunnen werken als beeldend kunstenaar reis ik regelmatig naar het buitenland, waarbij ik de afgelopen jaren de kans heb gekregen om in kunstenaarsresidenties in Ierland, Schotland en IJsland te werken.”

Tekst gaat verder onder de foto:

Hoe ben je in het Limerick Museum terecht gekomen?
“Dat is een mooi verhaal. Tijdens de coronacrisis is het initiatief The Drawing Box ontstaan. De initiatiefnemer van dit project is Diane Henshaw. Zij woont in het graafschap Fermanagh in Noord-Ierland. Tijdens de lockdowns dacht ze, er kan niet geëxposeerd worden, er kan niet gereisd worden, ik kan collega’s niet ontmoeten. Maar wat nu als we tekeningen sturen naar een locatie waar wel geëxposeerd kan worden. Daar is The Drawing Box door ontstaan. Een doos met daarin tekeningen van diverse kunstenaars die op die manier geëxposeerd konden worden. Het contact met Henshaw is gebleven. Zij heeft eerder al eens een expositie gehad in het Limerick Museum. En zo is het balletje gaan rollen.”

Wordt er dan op een gegeven moment vanuit het museum gebeld of je belangstelling hebt?
“Haha, nee. Henshaw heeft wel tegen mij gezegd dat het iets voor mij zou zijn. Uiteindelijk heb ik zelf contact opgenomen met het museum. Op een gegeven moment ga je dan in gesprek, wordt besproken wat de mogelijkheden zijn en dan gaat het gebeuren. Een naam die ik zeker ook even wil noemen is die van Maurice Quillinan. Dat is de artistieke curator in het Limerick Museum waarmee ik erg prettig heb samengewerkt. En deze expositie was best wel bijzonder. Met name omdat het om een solotentoonstelling ging. Bij de meeste tentoonstellingen waren werken van mij samen met objecten van andere kunstenaars te zien. Maar nu mocht ik helemaal alleen een ruimte vullen. Dat heb ik nog niet zo vaak meegemaakt.”

Het Limerick Museum, dat ook bekend is onder de naam Jim Kemmy Municipal Museum, is een behoorlijk groot museum hè?
“Het is opgericht in 1907. In het museum zijn met name erfgoedobjecten te zien. Ik denk dat het qua opzet vergelijkbaar is met het museum aan de A. Je komt er heel veel historische voorwerpen tegen die met de geschiedenis van de stad en het graafschap Limerick te maken hebben. Bijlen uit het Stenen Tijdperk bijvoorbeeld. Maar ook Middeleeuwse munten, het burgerzwaard van koningin Elizabeth I tot medailles die uitgereikt zijn aan veteranen van de Opstand van 1916.”

Kun je het omschrijven als een historisch museum?
“Ja en nee. In Nederland zijn we heel erg gewend om alles in hokjes te stoppen. Daar zijn we heel goed in. In Ierland is dat echt anders. Daar loopt het meer door elkaar heen. Dus ja er staan historische voorwerpen. Maar er is ook ruimte voor hele andere kunst. Het is heel breed.”

Jij mocht daar een ruimte vullen met objecten. Waar heb je voor gekozen?
“Ik heb een serie kunstwerken gemaakt. Voor ik dit ben gaan doen heb ik eerst gekeken in het Limerick Museum wat daar zoal staat. Ik wilde kunstwerken maken die als het ware reageren op de artefacten die er te vinden zijn. Uiteindelijk heb ik afgietsels gemaakt waarbij ik gebruik heb gemaakt van papier-maché, blikken dozen en een spieraam. De voorwerpen van papier-maché verwijzen naar de functie die ze vroeger hadden waarmee ze correspondeerden met de andere kunstobjecten in het museum. De bezoekers van het museum liepen door het museum en zagen de objecten die verwijzen naar het verleden en vervolgens betraden ze de ruimte waar mijn kunstwerken stonden. Ik hoop dat ze het verband hebben gezien dat gelegd werd tussen de collectie en mijn kunstwerken.”

Je vertelde al dat er veel bezoekers zijn geweest. Is dat een goed teken?
“Eigenlijk is dat wel een interessante vraag. Het bezoeken van het Limerick Museum is gratis. Dat is denk ik al een belangrijk gegeven. Daarnaast is er in Ierland een heel goed kunstklimaat. Er is veel mogelijk en er gebeuren veel mooie dingen. Zelf zien de Ieren dat trouwens compleet anders. Ze denken dat ze het zelf niet zo goed doen, waarbij ze jaloers naar onder andere Nederland kijken. Onterecht vind ik. In Ierland gebeuren toffe dingen.”

Jij hebt een goede relatie met Ierland hè?
“Absoluut. Ik ken het goed, ik ken er flink wat mensen, heb er vriendinnen en ik kom er al zo’n dertig jaar. In het verleden heb ik er vaker exposities gehad. Enkele jaren geleden heb ik bijvoorbeeld in Belfast geëxposeerd. Maar deze expositie in Limerick was erg bijzonder.”

Wat gaat de toekomst brengen?
“Er lopen op dit moment verschillende gesprekken met locaties om te exposeren. Waarbij ik hoop dat het allemaal gaat lukken. Daarnaast zijn we druk bezig om op 15 september weer een Open Atelier in Groningen te organiseren waarbij mensen in onze ateliers kunnen komen kijken. En daarnaast zal er vast nog wel meer op mijn pad komen. Zo gaat het vaak met exposities. Iets moet op je pad komen, het is er ineens. Dat is het mooie ook.”