Ongeveer vier keer per jaar vindt er in de Oosterparkwijk een stadsnatuurwandeling plaats die georganiseerd wordt door wijkbewoners Hilly en Adri. De wandeling van zondag was een bijzondere wake-up call.
“Bij elke wandeling werken we vanuit een thema”, vertelt Hilly enthousiast. “Tijdens de wandeling staan we op verschillende plekken stil en het thema komt niet bij elk ‘stationnetje’ ter sprake maar het vormt wel de rode draad. Onze wandeling van vandaag ging over datgene wat er al miljoenen jaren is. De bloemen en de varens bijvoorbeeld. Maar ook de pissebed. De pissebedden die je overal tegen kunt komen zijn er al zo’n 300 miljoen jaar. Ze waren er al voor de dinosaurussen tevoorschijn kwamen.”
“We richten de wereld in volgens onze maatstaf”
Om dat inzichtelijk te maken hebben Adri en Hilly een schaal gemaakt waarbij elke miljoen jaar een centimeter is. “Dan zie je dat de pissebed een behoorlijke stempel drukt. Wat in schril contrast staat tot de mens. De mens is er nog maar zo’n 300.000 jaar. Op onze schaal is dat nog geen halve millimeter. Terwijl wij als mens wel denken dat we alles zijn. Sterker nog, hoe de samenleving er uit ziet wordt vanuit onze maatstaf gerekend. Onze steden en dorpen zijn ingericht op basis van hoe wij reizen, leven en recreëren. Ik zeg niet dat het verkeerd is, maar wie heeft de oudste rechten? Wat als een pissebed kon praten? Ik vermoed dat het schaaldier niet zo blij zal zijn met ons als mensachtigen.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
“De mens denkt dat we de kroon op de schepping zijn”
Tijdens de wandeling konden er ook vragen worden gesteld. “Iemand vroeg aan ons wat we nu eigenlijk aan zo’n pissebed hebben. En eigenlijk is dat een fantastische vraag. Want de formulering is precies vanuit het oogpunt wat wij als mens nu aan zo’n dier hebben. De mens denkt dat we de kroon op de schepping zijn. Maar we moeten ons realiseren dat we een onderdeel zijn van het geheel. Een geheel dat alleen kan werken door al die onderdelen samen.”
Fossielen in UMCG
De wandeling zondag begon in de wijk waarbij ongeveer zestien mensen via verschillende ‘stationnetjes’ richting het UMCG bewogen. “In het ziekenhuis heb je een prachtige vloer waarbij je fossielen aantreft in de vloer. We hadden een flesje water en een doek meegebracht. Als je de stenen oppoetst dan glimmen ze heel mooi. Die fossielen pasten heel mooi in ons verhaal.”
Scheppen van perceptie
De initiatiefnemers van de stadsnatuurwandeling kijken met tevredenheid terug op de wandeling: “Het is leuk om hierover te kunnen vertellen. En we willen niet belerend zijn. Maar het is toch mooi dat als je morgen naar de supermarkt loopt en varens en bloemen tegenkomt, dat je je beseft dat die er veel eerder waren dan dat de mens hier was? Het scheppen van die perceptie is denk ik goed.”
Wanneer de volgende stadsnatuurwandeling plaatsvindt is nog onbekend. Naar alle waarschijnlijkheid zal dit in september of oktober plaats gaan vinden.
