Jarenlang heeft Egbert Modderman gewerkt aan het project om de zeven kunstwerken van barmhartigheid te schilderen. Vrijdag werd het laatste schilderij uit de serie opgeleverd waarmee het reuzenproject er officieel op zit.
Hoi Egbert! Hoe gaat het met je?
“Ik moet er echt nog een beetje van bijkomen. Het was geweldig en erg indrukwekkend. En het is nu klaar inderdaad. De afgelopen jaren heb ik aan dit project gewerkt. Als ik met mensen op straat sprak en ze vroegen me wat ik deed, dan kon ik altijd zeggen dat ik in de Martinikerk werk. Nu kan ik zeggen dat ik ooit in de Martinikerk heb gewerkt. Hoewel ik wel altijd verbonden zal zijn aan dit project. Van de Martinikerk heb ik de titel ambassadeur meegekregen. Ik zal ook rondleidingen blijven verzorgen langs de werken.”
Het begon allemaal in 2015 hè?
“Klopt. Ik kende iemand die in de Martinikerk actief was. Diegene wist dat ik schilderijen maak. Er werd gevraagd of ik ook een schilderij kon maken van Sint Martinus, de naamgever van de kerk. Dat project is een beetje uit de hand gelopen. Het heeft geresulteerd in een vrij groot werk dat al enige tijd in de kerk te bezichtigen is. De reacties waren zo positief dat toen het idee ontstaan is om de zeven christelijke werken van barmhartigheden uit te beelden en om deze op te hangen in de kooromgang. Dat project begon in 2017. En nu zit het er dus op.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
De afgelopen jaren hebben we jou gevolgd waarbij we een aantal keren aandacht hebben besteed aan momenten wanneer een schilderij werd opgeleverd. Het laatste schilderij. Wat laat je daarop zien?
“Het laatste werk heeft als titel ‘De zorg voor de schepping’. Ik ben er ongeveer twee maanden mee bezig geweest. Ik heb best wel lang nagedacht hoe ik deze barmhartigheid uit zou kunnen beelden. Uiteindelijk heb ik bij de schepping een link gemaakt met het milieu. Op het schilderij zie je Wilbert van der Kamp. Wilbert is in Groningen bekend als iemand die meerdere initiatieven heeft opgezet waarmee hij simpeler voedsel beschikbaar wil stellen. Dat leek me heel passend. Grootste uitdaging in het werk was het schilderen van een dorre tak. Zoiets had ik nog niet eerder geschilderd. Maar uiteindelijk is dat heel goed gelukt.”
Zit er ook een boodschap in het schilderij verpakt?
“Jazeker. Als het gaat om initiatieven om voedselverspilling tegen te gaan loopt het niet altijd soepel. Het gaat bij Van der Kamp gepaard met frustratie. Dat het niet de kant op gaat die hij wil. En dat zit wel in dit werk verpakt. Het idee is dat die boodschap ook wat nagalmt in de hoofden van de bezoekers wanneer ze de kerk verlaten hebben.”
De afgelopen jaren gingen de tussentijdse presentaties van je werken redelijk geruisloos voorbij. Dit keer werd er groots uitgepakt hè?
“Een tijdje geleden werd ik benaderd door de Martinikerk met de vraag hoe we dit op een leuke manier konden aanvliegen. Ze wilden er echt wat van maken. Ze vonden dat dit gepast was. Uiteindelijk zijn alle registers opengetrokken. Met alle bezoekers hebben we een processie gelopen langs de schilderijen die in de kooromgang van de kerk hangen. Op elk schilderij staat wel één persoon afgebeeld die je aankijkt. Aan de binnenkant van het koor waren voor deze gelegenheid zangers gaan staan die op hun beurt de bezoekers weer aan keken. En daardoor ontstond er een heel mooi en magisch moment.”
Nu ken ik jou als een nuchtere en sympathieke jongeman. Maar ik kan me voorstellen dat dit wel indruk heeft gemaakt …
“Ik zag je heel eerlijk vertellen dat het heel intens was. In de goede zin van het woord hoor. Ik liep voorop en je ziet dan de schilderijen en je hoort de prachtige zang. Ik had het niet meer. De tranen liepen over mijn wangen. Ook omdat je een periode van zeven jaar afsluit. En in die periode is er best wel heel veel gebeurt. Al die momenten schieten dan door je hoofd. Dus het was een emotioneel klapstuk maar wel een hele mooie afsluiting.”
Je was ook in goed gezelschap want verschillende hoogwaardigheidsbekleders waren aanwezig …
“Van tevoren denk je na over wie je wilt uitnodigen. Natuurlijk wilde ik dat mijn opa en oma er bij aanwezig zouden zijn. En mijn andere familieleden. Maar dan ben je in de Martinikerk en dan blijkt de bisschop ook aanwezig te zijn. En de wethouder en de dean van de Hanze. Commissaris van de Koning René Paas (CDA) was gevraagd om het kunstwerk te onthullen. Er gebeurde zoveel dat ik echt even tijd nodig heb om alles een plekje te geven, haha. Maar ik ben wel heel blij hoor.”
Ben je trots op wat je bereikt hebt?
“Ik heb deze vraag de afgelopen periode vaker gekregen. En ik vind het een lastige vraag. Ben ik trots? Een noorderling is niet zo snel trots. Ik heb veel mazzel gehad dat ik gevraagd ben om dit te mogen doen. Ik heb gewerkt in een gebouw dat eeuwen oud is. Waar door de jaren heen diverse verbeteringen zijn aangebracht om het mooier en beter te maken. Trots op iets dat van jezelf is, dat vind ik lastig. Maar dat het in een gebouw hangt waar eeuwen aan gewerkt is, dat van ons als bevolking is, daar kunnen we samen trots op zijn.”
Ik wil het er niet inpeperen maar feit is wel dat je nu een werkloze schilder bent …
“Haha. Er staan al genoeg mooie nieuwe uitdagingen in mijn agenda voor de komende tijd. Aan het einde van het jaar vindt er een tentoonstelling plaats in Nuenen en volgend jaar zomer wacht er een overzichtstentoonstelling in Harderwijk. Dus werkloos … nee. Er komen genoeg mooie uitdagingen aan.”
Vier jaar geleden maakte OOG Tv een reportage over Modderman:
