Het is Peter Bruinewoud uit Stad opnieuw gelukt om te finishen op de Nijmeegse Vierdaagse. Maar dit jaar ging dat niet zonder slag of stoot.
Hoi Peter! Hoe blij ben je?
“Ik ben super trots. Gisteren bij de finish kreeg ik het kruis met een bronzen kroontje. Als teken dat ik de Vierdaagse nu voor de tweede keer heb behaald. Dat was een heel mooi moment. Twee jaar geleden heb ik voor het eerst deelgenomen. Toen heb ik de tocht niet uitgelopen. Vorig jaar lukte het wel en ook dit jaar ging het goed. Hoewel het niet voorspoedig ging.”
Eerst even naar de voorbereiding. Want je zult ongetwijfeld flink getraind hebben om deel te kunnen nemen …
“Klopt. Als je goed voorbereid aan de start wilt verschijnen moet je de nodige kilometers gelopen hebben. Zo ben ik de afgelopen periode een keer van Stad naar Zuidlaren gelopen. Ik heb in de omgeving van Appelscha een tocht gelopen en twee weken geleden zijn we van Groningen naar Blauwe Stad gewandeld. Die tocht was de afsluiter. Daarna heb ik rust genomen. Want dat is ook belangrijk: dat je voor jezelf een goede balans weet te vinden tussen inspanning en ontspanning.”
En dan begint de Vierdaagse …
“Dat voelt echt als een warm bad. Maandag ben ik naar Nijmegen gereden. Rond 10.00 uur heb ik mij ingeschreven op de Wedren. En ondanks dat er heel veel mensen aan mee doen, voelt het direct vertrouwd. Op bepaalde punten zie je dezelfde mensen staan die je de afgelopen jaren ook hebt gezien. Je ziet bepaalde gezichten die je herkent. En soms mis je ook mensen. Een voorbeeld: in de buurt van de Wedren stond altijd een man met een bijl en een hoed op. Die was er dit jaar niet. Zulke dingen vallen direct op.”
Hoe zou je de editie van dit jaar willen omschrijven?
“Leuk, gezellig en bijzonder. Hoewel het niet veel gescheeld had of ik had de tocht niet volbracht. Op de tweede dag ontdekte ik een blaar. Die was op dat moment niet zo heel groot. Met schapenvacht, dat wat vettig is, heb ik het gebied ingepakt. Maar later was de blaar toch flink groter geworden. Toen moest ik actie ondernemen en ben ik naar het Rode Kruis gegaan. Maar daar moest ik twee uur wachten omdat het er erg druk was.”
Terwijl de finishtijd niet mee bewoog …
“Klopt. En tijd is wel tijd. Als de finish tot 17.00 uur geopend is kun je niet meer om 17.01 uur finishen. Geen coulance op dat vlak. Voor je beeldvorming: bij het Rode Kruis waren twee tribunes. Op de ene tribune zaten mensen die zich moesten laten keuren welke blaar ze hadden, waarna je een groene of oranje kaart kreeg. En daarna was het wachten tot je aan de beurt was voor je behandeling. Nummer 163 werd geholpen terwijl ik nummer 192 had. Uiteindelijk heb ik een kwartier voor de sluiting de finish gehaald. Dus het is gelukt, maar heel prettig was het niet.”
Ook de laatste dag was bijzonder waarbij, vanwege de warmte, de route was ingekort …
“Ik begrijp de organisatie volledig. Je hebt een bepaalde verwachting die voorspelt dat het warm wordt. Dus logisch dat je de afstanden met tien kilometer hebt ingekort. Was het nodig geweest? Nee. Maar dat is van achteren kijk je een koe in de kont. Ik had een hoedje bij me dat mij beschermt tegen de zon. Dat heb ik gisteren niet hoeven dragen. Op donderdag had ik het hoedje wel nodig. Daarmee geef ik aan dat we de zon gisteren nauwelijks gezien hebben. En het was extra sneu voor Cuijk.”
Door de maatregel kwamen veel wandelaars niet door Cuijk …
“Cuijk is echt een beleving. Daar is het op de laatste dag echt feest. Maar inderdaad: door de afstanden met tien kilometer in te korten kwamen alleen de 50 kilometer en de militairen door Cuijk. Ik liep samen met een mevrouw en haar dochter. Zij hadden zich heel erg verheugd op Cuijk. Ook vanwege de mooie verhalen die daar over verteld worden. Maar helaas. En dat gold ook voor de pontonbrug. Deze brug wordt door de genie van defensie speciaal voor de Vierdaagse neergelegd. Daar zijn we ook niet overheen gelopen. Dat vind ik wel jammer.”
Wat heeft deze editie de meeste indruk op jou gemaakt?
“Het was een hele mooie editie. De gezelligheid, de sfeer. Maar wat mij opviel is dat er dit jaar veel jongeren meeliepen. Veel meer dan vorig jaar. Dat heeft mij verbaasd. En ik snap het misschien wel. Wandelen kun je doen wanneer je wilt, op je eigen tempo, op je eigen manier. Bij de Vierdaagse heb je snelwandelaars die soms al voor je mag finishen bij de eindstreep zijn. Andere mensen doen het rustiger aan. Zelf loop ik ook op mijn eigen tempo. Tijdens het wandelen doe je soms wat gekke dingen, zoals meedansen of meezingen, want dat sleept je er door heen. En wat bij de jongeren wellicht ook meespeelt: bij wandelen ben je niet afhankelijk van een bepaald tijdstip. Het kan altijd en overal. Het is heel vrij.”
Ik heb begrepen dat je inmiddels weer in Groningen bent …
“De afgelopen jaren reed ik op vrijdag terug. Je bent dan helemaal kapot dus daarom heb ik dit jaar gezegd: ik rijd op zaterdag terug. Dat is een hele goede beslissing geweest. Dan moet je niet denken dat na de finish ik mij helemaal vol laat lopen met bepaalde drankjes die een schuimkraag hebben. Maar het is prettig om na twee drankjes een plek te hebben waar je lekker even bij kunt komen. Dat je even niks meer hoeft.”
Het lijkt me ook afkicken …
“Absoluut. Ik zal je eerlijk vertellen dat ik zojuist naar omroep Gelderland zat te kijken. Van tevoren denk je: vier dagen lopen, dat is wel een hele kluif. Maar als je er eenmaal bent, je wordt eigenlijk vooruit geduwd. Het is gezellig en de mensen zijn zo aardig. Onderweg krijg je allemaal lekkernijen aangeboden. Nijmegen heeft de afgelopen week laten zien dat een wereld zonder problemen heel goed mogelijk is. Het kan echt. Volgend jaar ga ik overigens weer mee doen. De inschrijving heb ik al geregeld.”
Je had het zojuist over jongeren. Over het algemeen kun je stellen dat het wandelen in de lift zit, wellicht ook wel door de coronacrisis. De Nijmeegse Vierdaagse kent iedereen, maar ook andere steden organiseren dergelijke evenementen. Apeldoorn bijvoorbeeld vorige week en straks in augustus vindt de Heuvelland4daagse in Limburg plaats. Zoiets hebben we niet in Groningen …
“Ik denk dat zoiets fantastisch zou zijn. In Groningen heb je best wel leuke evenementen op het gebied van wandel- en hardloopsport: de urban walk bijvoorbeeld, de Stadspark Nightrun en de Vier Mijl. Maar dat zijn toch andere evenementen dan een vierdaagse. Zoiets zou in Groningen wel passen. Een dag waarop deelnemers aan de hand van verschillende afstanden richting Zuidhorn lopen, op de tweede dag richting Ten Boer, op de derde dag richting Zuidlaren. Het is een hele mooie manier om mensen in beweging te krijgen, om kennis te maken met het prachtige Groningen dat we hebben, voor de sociale cohesie en ook economisch gezien heeft het voordelen.”
Is het alleen een kwestie van organiseren?
“Om iets op te zetten heb je altijd mensen nodig die het op willen pakken. Ik zou daar wel mijn steentje aan bij willen dragen. Als meer mensen zoiets zien zitten, dan mogen die zich gerust bij mij melden. Zou toch leuk zijn als we zoiets in Groningen ook kunnen organiseren?”
