Dit weekend namen 77 mensen deel aan de Kardingebultra. Een ultraloop waarbij er in 24 uur honderd mijl wordt gerend. Maar wat is het succes achter dit evenement? Een gesprek met organisator Jan Douma van Steenbok Sport.
Hoi Jan! De Kardingebultra werd voor de derde keer gehouden. Hoe kijk je terug op deze editie?
“Het was fantastisch. Het was een hele leuke editie. Maar door de weersomstandigheden was het niet makkelijk. Het was flink warm. Ik zal je ook eerlijk vertellen dat ik dit hele weekend in zwembroek heb rondgelopen en zo af en toe verkoeling heb gezocht in de Kardingerplas, terwijl ik niet eens deelgenomen heb. Voor de deelnemers hadden we waterijsjes geregeld om toch maar iets qua verkoeling aan te bieden.”
Voor de mensen die niet weten wat de Kardingebultra is. Wat is het precies?
“Het is een evenement dat 24 uur duurt. Zaterdagmiddag om 14.00 uur gaven we het startschot. In de voorbereiding hadden we honderd startbewijzen verkocht. Uiteindelijk verschenen er 77 deelnemers, mannen en vrouwen, aan de start. Wat je altijd ziet is dat er op het laatste moment deelnemers afhaken. Door ziekte, door omstandigheden of omdat de weersomstandigheden voor hen niet ideaal zijn. Op Kardinge hadden we een parcours uitgezet van 6.706 meter. Deelnemers kregen een uur de tijd om deze afstand af te leggen. Onderdeel van het parcours was de Kardingerbult die beklommen moest worden.”
Eigenlijk is het dus een race tegen de klok?
“Je zou kunnen zeggen dat het gewoon bizar is. Welk mens doet nu zoiets? Om 24 keer hetzelfde rondje te rennen waarbij je op tijd moet zijn voor het volgende rondje start? En je hebt het over een wedstrijd, maar daar lijkt het helemaal niet op. Tijdens de race helpen de deelnemers elkaar. Er worden tips uitgewisseld, er worden materialen als pleisters en kleding gedeeld. Er heerste ook een hele relaxte sfeer. We hadden tenten geplaatst waar wat rust kon worden gepakt. Dat het een wedstrijd was merkte je pas in de laatste ronde. Want degene die in de laatste ronde als eerste over de finish kwam, die had gewonnen.”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
Wat is het geheim dat zoveel mensen aan dit evenement mee doen?
“Dat heeft met uitdagingen te maken. Vergelijk het met de Nijmeegse Vierdaagse. Een oud-evenement dat nog altijd groeit omdat mensen een uitdaging willen beslechten. Behalve de Kardingebultra organiseer ik meer van zulke evenementen. Kill the Hill dat eveneens op Kardinge plaatsvindt en DarkskyTrail bij Lauwersoog bijvoorbeeld. En we gaan in Duitsland een evenement opzetten. Bij elk evenement zie ik dat mensen het leuk vinden. De sportieve uitdaging. Het aangaan van de uitdaging met zichzelf. Daar is behoefte aan. En de resultaten liegen er ook niet om. Van de 77 deelnemers zijn er vandaag tien gefinisht. Dat is echt megagoed.”
Kan de populariteit ook samenhangen met dat hardlopen op elk gewenst tijdstip en locatie kan?
“Dat speelt ook zeker een rol. Hardlopen of atletiek is de moeder van alle sporten. Het is heel laagdrempelig. Je hebt er niet een goal of basketbalnet voor nodig. Je kunt altijd en overal hardlopen. Neem de Arctic Marathon die in ijskoude omstandigheden wordt gelopen. Of marathons die in hele warme omstandigheden plaatsvinden of in ruige gebieden. Alleen bij onweer of andere gevaarlijke weersomstandigheden is het niet mogelijk.”
Hinke Schokker wist voor de derde keer op rij te winnen. Daarmee heeft zij ook de wisseltrofee gekregen hè?
“In onze regelementen staat dat als je drie keer de wedstrijd wint, dat je dan de trofee krijgt. En dat is een heel mooi kunstwerk. Het is niet een bokaal maar een prijs die bestaat uit glas en lood waar ons logo in zit verwerkt. Die hebben we aan haar uitgereikt. En dat betekent dat de kunstenaar die dit voor ons vervaardigd heeft weer aan de slag kan om een nieuw trofee te maken voor de editie van volgend jaar.”
Dat Schokker nu gewonnen heeft, betekent dit ook dat zij volgend jaar niet opnieuw deel mag nemen?
“Volgend jaar is zij er gewoon weer bij. Een ander onderdeel van ons regelement is dat de drie personen die als snelste over de finish komen gratis deel mogen nemen aan de volgende editie. Daarmee zorgen we er ook voor dat we een bepaalde kwaliteit waarborgen. Door de beste drie volgend jaar weer te laten starten ontstaat er een strijd der gladiatoren. Die gebrand zijn op revanche. Of moeten zij misschien rekening houden met iemand die zij nu nog niet in het zicht hebben?”
Tekst gaat verder onder de foto’s:
Eigenlijk heb je de vraag al beantwoord. Want volgend jaar dus weer?
“Absoluut. Dit sportevenement zit in de lift. Er is vraag naar. Dus we gaan ons er voor inzetten om dit volgend jaar weer mogelijk te maken.”
Sportevenementen die in de lift zitten. Dit weekend sprak ik met een Groningse Vierdaagsedeelnemer. Die zei het eigenlijk jammer te vinden dat er in de stad geen vierdaagse bestaat. Hoe kijk jij daar tegen aan?
“Ik begrijp het punt. Ook dit sluit aan bij het verlangen van mensen om op zoek te gaan naar een uitdaging. Maar dat we in Groningen niks hebben, dat is niet helemaal waar. Tocht om de Noord komt in de buurt. Dat is dan weliswaar provinciaal maar zij hebben wel heel duidelijk als doel gesteld om Groningen tot de wandelprovincie van Nederland te maken. Als je het echt hebt over iets dat wij niet hebben, dat is een marathon die in onze stad plaatsvindt.”
Je bedoelt de marathon die geen groen licht kreeg die de nieuwe zuidelijke ringweg zou aandoen?
“Dat is precies wat ik bedoel. Dat zou een hele mooie toevoeging zijn. Met start en finish op de Grote Markt. Waarbij mensen een mooi parcours door de stad lopen. Dat zou toch geweldig zijn om dat van de grond te krijgen? Ik denk dat we heel veel mensen daar een plezier mee zouden doen. En we zetten Groningen daarmee ook nog eens heel mooi op de kaart. Dat moeten we toch met elkaar op kunnen zetten?”
