Voetbalkamp strijkt neer op Esserberg: “Het aantal meisjes blijft wat achter”

Voor de 41ste keer strijkt komende week Voetbalkamp Groningen neer op de Esserberg. Bas Eimers vertelt dat men er helemaal klaar voor is om komende dagen 128 kinderen te ontvangen.

Hoi Bas! Vandaag zijn jullie bezig geweest met de laatste voorbereidingen …
“Een goed begin is het halve werk. Vandaag heb ik samen met Willem Lanjouw, met wie ik het kamp organiseer, alle trainers geïnstrueerd. En daarnaast zijn we druk bezig geweest met de voorbereidingen. Als we morgen beginnen wil je dat alle ballen opgepompt zijn. Je wilt dat de materialen klaarliggen. Maar ook ligt er voor alle kinderen een tasje klaar. In dit tasje zit hun shirt met daarop hun naam dat ze dragen. En we hebben de kantine van Be Quick ingericht. In de middag genieten we daar van een lunch en kijken we er film. Dat wil je allemaal goed hebben staan zodat we morgen vlekkeloos van start kunnen gaan.”

Hoe gaat de komende week er uit zien?
“Eigenlijk niet anders dan eerdere edities. En ik denk dat dat ook niet hoeft. Eerder vandaag ging het over onze warming-up. Een voetbalkamp starten we altijd met een gezamenlijke warming-up. Deze gaat hetzelfde zijn als vorig jaar. Is dat erg? Ik denk het niet. Voor kinderen is twaalf maanden geleden een hele tijd. Daarnaast hoef je een formule die werkt niet aan te passen. In de kantlijn hebben we komende week dingen aangepast. Maar de basis van ons programma blijft hetzelfde.”

En in die basis is er het doel om de vaardigheden naar een hoger niveau te tillen …
“Klopt. Dus het hoog kunnen houden van een bal, het benutten van strafschoppen en het werken met smartgoals zullen komende week weer terugkomen. En die onderdelen boden we bij de start in 1984 ook al aan. Wat wel aangepast is, is het punten krijgen. Vroeger kreeg degene die de meeste punten behaalde alle egards. Daar zijn we vanaf gestapt. Onder de noemer ‘gelijke monniken, gelijke kappen’ is bij ons iedereen een winnaar. Iedereen doet zijn stinkende best. Wij kunnen wat aanbieden in de ontwikkeling. Daar richten wij ons op. En of je nu heel goed kunt voetballen, of je bent nog iets minder bedreven; iedereen is bij ons welkom.”

Bij voetbal gaat het de laatste jaren ook regelmatig over het damesvoetbal. Zien jullie deze ontwikkeling ook?
“Ja, maar het is nog niet op het niveau waar we op gehoopt hadden. Van de 128 deelnemers zijn er komende week zo’n vijftien meiden. Wat we dit jaar wel hebben is dat er vrouwelijke trainers zijn. We hopen dat dit een effect gaat hebben waardoor in de toekomst meer meisjes deel gaan nemen. En persoonlijk ben ik er heel blij mee. Vandaag merkte je het ook al heel duidelijk bij de voorbereiding dat een gemêleerd team een positieve invloed heeft: het is wat vriendelijker, wat gezelliger. Het is wat meer in balans. Dus dat is wel een duidelijke oproep: dat meisjes ook bij ons welkom zijn.”

De 128 deelnemers. Zijn jullie daar blij mee?
“Absoluut. Maar in vergelijking met een aantal jaren geleden is het wel harder werken om de stoelen allemaal vol te krijgen. Er is meer concurrentie van andere evenementen. Aan de andere kant lukt het ons wel weer. Dat komt denk ik ook door ons enthousiasme en dat we er al zo lang zijn. Opa’s komen kleinkinderen brengen die dertig jaar geleden nog hun kinderen hier afleverden. Zo lang bestaan we al. We hebben echt faam gemaakt. En ik weet ook zeker dat we een hele mooie week tegemoet zullen gaan. Ik vertelde al even over de shirts die de kinderen krijgen. Elke editie heeft zijn eigen kleur. Bij dit kamp hebben we misschien wel het mooiste shirt dat we in al die jaren gehad hebben. Het is wit en rood en ons logo is in het groen gedrukt. De naam van het kind staat achter in het rood op het shirt. Het is echt heel tof geworden.”

Ik hoor veel enthousiasme. Ga je de komende dagen ook genieten?
“Dat ben ik absoluut van plan. Het klinkt gek, maar nu ben je vooral bezig om het in goede banen te leiden. Dat zal morgenochtend ook zo zijn. Gaat alles goed? Staat alles op de juiste plek? De rust komt pas als ik de kinderen op het veld in de weer zie. Een spannend moment is dan nog even de lunch. Hoe komt dat? En gaat dat allemaal goed? Maar wat dat betreft is het voetbalkamp wel een beetje een dieseltrein: als het eenmaal op gang is dan loopt het ook op rolletjes.”