Zo’n 65 schepen legden dit weekend aan in Groningen tijdens de landelijke Erfgoedtour van vereniging LVBHB. Michiel en Mia Tijsseling uit Terneuzen varen al sinds het begin van de tocht mee met de Emmanuel. En dat doen ze niet zonder reden.
In een druilerig en winderig Garnwerd leggen Michiel en Mia rond half negen ’s ochtends even kort aan. Ze zijn anderhalf uur eerder vertrokken uit de haven van Zoutkamp. “De tocht gaat prima”, zegt Michiel Tijsseling. “We hebben allerlei soorten weer gehad, vandaag (vrijdag) is het helaas wat druierig, maar voor de rest gaat het goed.”
Tijsseling heeft zijn schip de Emmanuel in 1979 gekocht samen met zijn broer Charles voor twaalfduizend gulden. Na een grondige restauratie, inclusief plaatsing van een nieuwe Kromhout 4 LW motor, werd het schip weer vaarwaardig gemaakt. In 2003 werd het schip ook weer voorzien van een mast, giek en bokkenpoten. Inmiddels is het schip helemaal van hem.
Tijsseling wil het honderdjarige vaartuig uit 1924, dat gemaakt is op de scheepswerf van G.J. van der Werff in Hoogezand, zo origineel mogelijk houden. Concreet betekent dat voor hem continu bukken in het schip. “De stahoogte is 1,70 meter, dat is lastig met mijn 1,84 meter, maar die concessie is het meer dan waard.”
Maar er is nog een reden voor hem om historische schepen serieus te nemen. De vereniging LVBHB (in het kort: Het Historisch Bedrijfsvaartuig) waarmee Tijsseling vaart, vraagt aandacht voor het behoud van het varend erfgoed. De club pleit onder andere voor krijgen van een erfgoedstatus voor historische schepen.
“Dit soort schepen heeft geen wettelijke bescherming of ondersteuning”, zegt Tijsseling. “Ik zou het zomaar naar de sloop kunnen brengen, terwijl het nog een origineel schip is met het oorspronkelijke silhouet. En het belangrijkste is dat het niet míjn bezit is, maar voor een volgende generatie.”
Erfgoedstatus of niet, Tijsseling probeert het verhaal rondom zijn Emmanuel zelf al te vereeuwigen door informatie die hij zelf zoekt, of via mond-tot-mond overgedragen krijgt, te documenteren. Zo bezit hij oude foto uit 1930 waar het schip aan een kade in Kollum ligt. “In die tijd vervoerde het schip turf van Nieuw-Buinen daar naartoe.”
Maar zo zijn er ook verhalen van families die vroeger bij het schip betrokken waren. Tijdens een bijeenkomst van de vereniging in Groningen in 2005 stapten enkelen van hen bij Tijsseling aan boord. “Een daarvan had zelfs tranen in de ogen”, zegt hij. “Dat was heel mooi om mee te maken. En ook dat geeft me ook een motivatie om het schip te houden zoals het vroeger was.”
