Oriëntaals dansen viert jubileum in Oosterpoort: “Het is jammer dat veel mensen het niet kennen”

In een uitverkochte zaal van de Oosterpoort vierde de dansschool van Tineke Rouw-Oosterhuis uit Stad het 35-jarig bestaan. Ondanks alle belangstelling vindt Rouw-Oosterhuis het jammer dat veel mensen het Oriëntaals dansen niet kennen.

Hoi Tineke! Een 35-jarig jubileum terwijl de dansschool inmiddels 36 jaar bestaat …
“Klopt! De voorbereiding voor deze show heeft enige tijd in beslag genomen. We wilden echt iets bijzonders en moois neerzetten. Om daarmee ons zelf ook een mooi cadeautje te geven. Maar wil je goed en beslagen ten ijs komen, dan zit daar veel voorbereiding in. Maar het eindresultaat is fantastisch geworden. We kijken terug op een hele mooie avond waarbij de zaal helemaal uitverkocht was. Je kunt zeggen dat het feest goed is gevierd.”

Hoe is het indertijd allemaal begonnen?
“Dat was in 1988. Ik ben een dansschool begonnen in De Boei in Lewenborg. Vanaf het begin was het een succes en kwamen er vrouwen uit de wijk dansen. Inmiddels heb ik alweer heel wat jaren mijn eigen dansschool aan het Lamsoor nabij Noorderhoogebrug. En dat gaat ontzettend goed. Er zijn op dit moment acht groepen die les krijgen, waarbij ook vrijwel alle leeftijden wel vertegenwoordigd zijn.”

Tekst gaat verder onder de video:

Tijdens jullie jubileumfeest hebben jullie een speciale show opgevoerd hè?
“Klopt. In de wereld is van alles aan de hand. Er zijn oorlogen, conflicten en veel mensen zijn op de vlucht. In onze voorstelling draaide het om een gezin dat huis en haard kwijt is geraakt. Zij droegen witte kleding. Gedurende de voorstelling raakte dit gezin elkaar kwijt. Gedurende de avond werd een oude zijderoute gevolgd die uiteindelijk eindigde bij een Karavanserai. Dat kun je het beste vergelijken met een soort b&b. Maar dan specifiek voor handelaren en reizigers waar ook overnacht kan worden. Daar vond het gezin elkaar weer terug.”

En tijdens deze voorstelling waren er verschillende dansen te zien?
“Klopt. Oriëntaals dansen, ook wel buikdansen genoemd, is erg rijk. Ieder land, en vaak iedere streek, heeft zijn eigen stijl ontwikkeld. Je hebt bijvoorbeeld de Egyptische ‘Saidi’ stokdans of de Turkse Romadans. Uit dat rijke thema hebben we een programma gemaakt waarmee we als het waren de route, die het gezin aflegde, uitbeelden.”

Hoe werd er op de voorstelling gereageerd?
“Na afloop van de show heb ik met verschillende mensen gesproken. Men was erg positief. Sommige mensen werden emotioneel omdat het thema hen erg raakte. Wij hebben in ieder geval kunnen laten zien wat we in huis hebben. En het mooie was ook dat ons jongste lid, die 4 jaar oud is, en de oudste, die inmiddels de 80 jaar heeft bereikt, beide op het podium stonden.”

Wat is er zo leuk aan oriëntaals dansen?
“Dat zijn eigenlijk verschillende onderdelen. Tijdens het dansen bewegen de verschillende lichaamsdelen onafhankelijk van elkaar. De bewegingen kunnen er geïsoleerd uitzien, maar bij iedere beweging worden alle lichaamsdelen gebruikt om te bewegen of te ontspannen. In het hele lichaam zit energie. Je kunt echt je hoofd leegmaken. Daarnaast is de muziek waar je op danst prachtig. En wat ook erg leuk is, is dat je na afloop koffie en thee met elkaar drinkt. Het is heel ontspannen.”

Als ik naar de foto kijk dan zie ik dat het dansen vooral door vrouwen wordt beoefend …
“Ja, daar snijd je wel een interessant thema aan. Het oriëntaals dansen gebeurt in heel veel steden in ons land. Waar het in Amsterdam en Haarlem niet zo moeilijk is, is het in het Noorden toch wel moeilijk om mannen hier voor warm te krijgen. Dat komt omdat veel mensen het niet kennen of allerlei vooroordelen hebben. En eigenlijk is dat jammer. Er wordt bijvoorbeeld gedacht dat het heel zweverig is. Maar dat is niet zo. Eigenlijk zou ik iedereen uit willen nodigen, die nieuwsgierig is, om gewoon eens langs te komen. Om een blik in de keuken te komen werpen.”

Je vertelde al dat je hele jonge deelnemers hebt, maar ook mensen op leeftijd. Zijn er ook leeftijdsgroepen die minder goed vertegenwoordigd zijn?
“Tieners en twintigers zijn ook ondervertegenwoordigd. Op deze leeftijd heerst er toch een bepaalde schaamte. Met uitzondering van hen die op jonge leeftijd, vaak door het enthousiasme van hun ouders, al begonnen zijn en actief blijven. Wat ik hoop is dat in ieder geval de interesse ontstaat. Ik zou naar scholen kunnen gaan om daar workshops te geven, maar dat doe ik niet, omdat ik niet direct nieuwe lesgroepen zoek. Maar waar ik wel op hoop is dat er in ieder geval interesse ontstaat. Dat verdient dit dansen echt.”