Niks is zo vreemd als in het ziekenhuis moeten slapen als kind. En vooral nu de dagen zo donker zijn. CliniClowns Fien en Pier kwamen afgelopen woensdagavond daarom als twee wandelende lichtpuntjes langs op de kinderafdeling van het UMCG.
Met een ukulele-gitaar in de hand, een rode neus op en lampjes rondom hun kostuum lopen Fien (Inge Voskamp) en Pier (Jan-Willem Plutschouw) door de gangen van het UMCG.
“Welterusten… slaap maar zacht”, zingen beide al schuifelend richting de kamer van Jaivy, die een week in het ziekenhuis ligt voor Astma-onderzoeken. In de kamer zit de complete familie van Jaivy. Papa en mama gaan de komende nacht bij hem slapen. “Ik vind de CliniClowns leuk. Ze maken zelfs mijn zusje van dertien aan het lachen”, zegt Jaivy.
Een kwartier daarvoor, zo rond 18:00 uur, zijn Fien en Pier druk bezig met omkleden. Inge Voskamp (Fien): “Je weet nooit precies wat er gaat gebeuren, want alles is improvisatie en afgestemd op de situatie in het ziekenhuis. En dat is geweldig.”
Jan-Willem Plutschouw (Pier) vult aan: “Even een kleine verandering van een mondhoek of een gezichtsveld dat eerst helemaal klein is naar beneden gericht en dan veranderd naar breder. Het zit soms in de hele kleine dingen.”
De komende weken gaan de CliniClowns elke woensdagavond langs de kinderafdeling in het UMCG naast de standaardbezoeken die zij overdag doen.
